Ξεκίνησες από μικρή ηλικία, γιε της Φαιναρέτης και του Σωφρονίσκου, για να γίνεις γλύπτης πλάι στον ξακουστό Φειδία και αυτό συνέβη όταν είχε δοθεί στον Φειδία η περίφημη παραγγελία για τα περίτεχνα γλυπτά του Παρθενώνα. Πιο συγκεκριμένα βρέθηκες στο εργαστήριό του τη στιγμή που με τα λάφυρα από τη μάχη του Μαραθώνα φιλοτεχνούσε το μνημειώδες άγαλμα της Αθηνάς Προμάχου. Είχες πάντα μια φωνή μέσα σου, το περίφημο δαιμόνιο το οποίο και λίγοι κατάλαβαν, να σου μιλάει για όλα αυτά που ήθελες να πετύχεις με τη γνώση. Αυτή η γνώση και η αλήθεια της ήταν η παντοτινή σου πυξίδα, ο αέναος φάρος σου σε μια περίοδο όπου πολλοί σε έστηναν στη γωνία για να θαυμάσουν την αποτυχία σου. Μα αυτά συνέβησαν αργότερα, πολύ αργότερα, πριν από αυτό συνέβησαν άλλα. Η παρουσία σου στο εργαστήριο δεν στέφθηκε και από τεράστια επιτυχία τελικά μιας και τα χέρια σου δεν έπιαναν, όπως λέγεται λαϊκά. Σου παραγγέλθηκε λοιπόν να εγκαταλείψεις τη γλυπτική και να αφοσιωθείς στη μάθηση, γιατί αυτό ήταν το πεπρωμένο σου, η ομορφιά δεν θα σε βοηθούσε να βρεις το Θεό, όπως σου έλεγε ο Φειδίας ήταν αυτός άλλωστε που σε παρότρυνε να αλλάξεις γραμμή πλεύσεως.Περισσότερα


