Αρχείο

Πολλές φορές τείνουμε να διατηρούμε και να αναπαράγουμε κάποιες προκαταλήψεις για άτομα που ασκούν συγκεκριμένα επαγγέλματα, όπως, για παράδειγμα, για τους ιατρούς. Θεωρούμε ότι αντιμετωπίζουν με ψυχρό επαγγελματισμό τον πόνο και τον θάνατο, ενώ συχνά η ψυχρότητά τους υποκρύπτει κυνικότητα, έναν υπέρμετρο ρεαλισμό ή ακόμη και μια γενικευμένη έλλειψη ευαισθησίας.

Ευτυχώς,  τουλάχιστον όσον αφορά τον ιατρικό κλάδο, υφίστανται εξαιρέσεις που μας κάνουν να αναθεωρούμε μεταμελημένοι  τις -μάλλον αυθαίρετες- γενικεύσεις. Υπάρχουν άνθρωποι της Τέχνης, την οποία έχουν υπηρετήσει με συνέπεια, ευαισθησία και επιτυχία, ταυτόχρονα με την Ιατρική Επιστήμη. Έργο δύσκολο, αξιοθαύμαστο και -ίσως- στα μάτια των πολλών ασυμβίβαστο -και, γι’ αυτό, ακόμη πιο ξεχωριστό.

Την καινούρια ποιητική συλλογή ενός επιστήμονα ιατρού και ταυτόχρονα έγκριτου λογοτέχνη θα σας παρουσιάσω, αγγίζοντας με σεβασμό τους στίχους και τα βαθύτερα νοήματά τους, έτσι όπως τα προσέλαβα, πρωτίστως ως αναγνώστρια και δευτερευόντως ως κριτικός. Πρόκειται για το έργο «Γραβάτα δημοσίας αιδούς», του Δημήτρη Π. Κρανιώτη, από τη Λάρισα.Περισσότερα

Δεν είναι καθόλου τυχαίο πως η έννοια της μητρότητας αποτέλεσε δημοφιλές θέμα στην ιστορία της ζωγραφικής, κυρίως στην εποχή των μεγάλων ζωγράφων της Αναγέννησης. Η ιστορία της Κιουάκο, πέρα από ό,τι συνέβη και ουσιαστικά αμαυρώνει την αγάπη της για το μωρό, αποδεικνύει πως η επιθυμία και η ανάγκη της μητρότητας είναι πολύ ισχυρή και είναι ικανή να παρασύρει τον άνθρωπο σε ενέργειες μακριά από τα όρια της λογικής. Η Κάκουτα διεισδύει στον ψυχισμό της γυναίκας που βλέπει την καταστροφή της και βρίσκει την λύτρωσή της σε ένα μωρό, ως το μόνο αποκούμπι πάνω στο οποίο μπορεί ακόμα να ελπίζει την ύπαρξή της όταν όλα γύρω της καταρρέουν. Περισσότερα

«Ο τρόπος που βρέθηκα εδώ, η στημένη σύλληψή μου, η μεταγωγή και η δίκη, όλα ήταν σχεδιασμένα από εμένα. Τα πάντα σκηνοθετημένα στην κρύα ταράτσα. Ερωτοτροπώντας με την αυτοκτονία, πασχίζοντας για μια έσχατη λύση, πήρα τη θαρραλέα απόφαση: να κάνω τη ζωή του κούφιου ζωγράφου δούρειο ίππο μέσω του οποίου θα τολμούσα τη μεγαλειώδη έξοδο από τη μετριότητα». Ο ήρωας του Κούβα είναι ένας άνθρωπος χωρίς πυξίδα, ένας θαλασσοδαρμένος από το τίποτα της ζωής του και αναζητά μία έξοδο κινδύνου, ένα σχέδιο διαφυγής και μια σωσίβια λέμβο για να καταφέρει να επανακτήσει το απολωλός νόημα της ζωής. Η λύση του, η μοναδική και έσχατη σανίδα σωτηρίας του, η διαφαινόμενη λύτρωσή του από την επικίνδυνη στασιμότητα της δικής του ζωής βρίσκεται ενδεχομένως στην πιστή αντιγραφή της ζωής ενός ανθρώπου, ενός ζωγράφου ονόματι Φίλιππος Ροδόπουλος, λύση με κωδική ονομασία «Καρμπόν». Περισσότερα

Με αφορμή το βιβλίο «Η πείνα» του Κνουτ Χάμσουν, επιθυμία μου είναι να αναπτύξω τον προβληματισμό μου και να κρούσω τον κώδωνα του κινδύνου που αυτή τη στιγμή είναι σιωπηλός ενώ θα έπρεπε να είναι ηχηρός ͘ ο λόγος της παρέμβασής μου είναι το σοβαρό κοινωνικό φαινόμενο της φτώχειας, της πείνας και των αστέγων. Οι περισσότεροι από εσάς θα γνωρίζετε πως πριν από λίγες μέρες πέθανε στο Λονδίνο ένας ακόμα άστεγος, ένας φτωχός άνθρωπος θύμα της διαρκούς κρίσης, ο οποίος έτυχε να είναι Έλληνας, θα μπορούσε να είναι Κινέζος, Ινδός, Αυστριακός ή Αρμένιος. Σημασία έχει το συμβάν και εκεί στέκομαι. Περισσότερα

Πριν από μερικά χρόνια είχα την τύχη να παρακολουθήσω την παράσταση «Ο επιθεωρητής», ένα έργο καυστικό για την πραγματικότητα στη Ρωσία της εποχής του Γκόγκολ. Είναι συγκλονιστικό, ένα έργο που γράφτηκε τόσα χρόνια πριν να είναι τόσο επίκαιρο και σύγχρονο στη σημερινή εποχή, αυτό σημαίνει πως οι εποχές άλλαξαν, όχι όμως και οι άνθρωποι. Το έργο αυτό σατιρίζει ανοιχτά τη γραφειοκρατική δομή της αυτοκρατορίας με τις εξυπηρετήσεις, την υποταγή σε ψευδεπίγραφες ελπίδες, την πίστη σε εύκολες λύσεις, σε ανύπαρκτες δομές και αρχές, ενώ καταδεικνύει όλο το φάσμα της αυταπάτης και της διαφθοράς που διαπερνά την κοινωνία. Ο Γκόγκολ, για αυτό το έργο αλλά και για το σύνολο της προσφοράς του, παραμένει, τόσο για την παγκόσμια όσο και για τη ρωσική λογοτεχνία, ένα αέναο σημείο αναφοράς, παρά το γεγονός πως έφυγε μόλις σε ηλικία 45 ετών χτυπημένος από την προσωπική του θλίψη και μελαγχολία, για τις τύψεις του περί προδοσίας της ρώσικης υπερηφάνειας.Περισσότερα

Η συλλογή μικρών ιστοριών του δεύτερου επεισοδίου των εκδόσεων Ενύπνιο – το πρώτο εναρκτήριο λάκτισμα ήταν το βιβλίο του Λάζα Λαζάρεβιτς, «Στις όχθες του Σάβου» – μαρτυρά τη διάθεση για διείσδυση σε λογοτεχνία υψηλών προδιαγραφών όπου δεν μετρά η ποσότητα αλλά η ποιότητα. Ξεχωριστές αφηγήσεις εδώ από τον Κουτρουμπάκη, που μεταφέρει τον αναγνώστη σε πολιτείες άλλοτε οικείες και άλλοτε άγνωστες, σε ένα ευρύ φάσμα επένδυσης στο ανθρώπινο στοιχείο. Διαβάζοντας τις ιστορίες εισβάλλουμε στα σπίτια ανθρώπων, κατανοούμε τις αγωνίες τους, μυρίζουμε το άρωμα της παραγωγής τους, ζούμε τις ζωές τους, είμαστε μικροί παρατηρητές και αναζητητές των και με το χέρι μας κάπως παράνομα ξεθολώνουμε το τζάμι του παραθύρου για να γίνουμε μάρτυρες των γεγονότων της ζωής τους. Περισσότερα