Αρχείο

«Δύο είναι τα μέρη στον κόσμο όπου μπορεί κανείς να ζήσει ευτυχισμένος: το σπίτι του και το Παρίσι» έγραφε πριν χρόνια ο Χέμινγουεϊ. Το Παρίσι είναι μια πόλη ζωντανή, μία πόλη με ιστορία, μία πόλη όπου συγκεντρώνονται οι δημιουργοί και μέσα σε ένα πλαίσιο ελευθερίας μπορούν και εκφράζονται δίχως περιορισμούς. Αυτήν την Πόλη του φωτός επιλέγει ο Φοκς για να χτίσει το μυθιστόρημά του και να αφηγηθεί μία ιστορία που μας πηγαίνει στο παρελθόν και μας επαναφέρει με δεξιοτεχνία στο παρόν μέσα από ένα ευφυές παιχνίδι εναλλαγής της μηχανής του χρόνου. Γιατί το Παρίσι προσφέρεται δίχως άλλο για αυτήν την αναδρομή στον χρόνο, από τη μία τα συμβάντα στην Αλγερία που επέφεραν όχι άδικα το μίσος για την Γαλλία και από την άλλη τα όσα εκτυλίχθηκαν κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου πολέμου με την κυβέρνηση του Βισύ και τους δωσίλογους κυβερνήτες.Περισσότερα

Ο συγγραφέας, του οποίου το όνομα λίγοι γνωρίζουν παρά τις πολλές εκδόσεις έργων του στα ελληνικά, επανέρχεται στην ελληνική βιβλιογραφία χάρη στις εκδόσεις Ροές, με δύο δοκίμια πραγματικά κοσμήματα, πλαισιωμένα από ένα εξαιρετικό εισαγωγικό σημείωμα που μας εντάσσει στον κόσμο του Μορίς Μαίτερλινκ. Ο Μαίτερλινκ, που κατά τη διάρκεια των σπουδών του κατέστρεψε πολλά από τα ποιήματα και τα σύντομα μυθιστορήματά του και από τα οποία δεν έχουν μείνει παρά λίγα αποσπάσματα, είναι ένας συγγραφέας που πραγματεύτηκε το θάνατο και την ουσία της ζωής στα πολύτιμα εναπομείναντα γραπτά του. Βραβευμένος με Νόμπελ το 1911 για το σύνολο της προσφοράς και του έργου του δεν έπαψε ποτέ να είναι επίκαιρος.Περισσότερα

Ο περίφημος Γαλλοεβραίος, αριστερός διανοούμενος Περέκ, με την κοφτερή σκέψη και τον οξύ νου που δυστυχώς απεβίωσε νωρίς, δεν θα μπορούσε να μείνει ασυγκίνητος από την περίφημη ιστορία αυτού του καταφυγίου που δεχόταν από διάφορες χώρες μετανάστες και τους εξέταζε για το κατά πόσο μπορούν να γίνονται δεκτοί σε μία Αμερική που όλοι τότε θεωρούσαν Γη της Επαγγελίας. Αναφέρομαι φυσικά στο γνωστό και μη εξαιρετέο Έλις Άιλαντ, το κέντρο υποδοχής που χτίστηκε στο τέλος του 19ου αιώνα και έκλεισε τις πόρτες του κατά το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα, συγκεκριμένα το 1954. Ο Περέκ μαζί με τον Ρομπέρ Μπομπέρ θα γυρίσουν το 1978 και ύστερα από ανάθεση, μια ταινία για το Έλις Άιλαντ και ο πρώτος θα βρει την ευκαιρία να γράψει επ’ αφορμή αυτού το μικρό αυτό βιβλίο για να ρίξει φως στην ιστορία αυτή.Περισσότερα

Ο Γερμανός Καγκελάριος δήλωσε κάποτε το εξής: «Όποιος έχει δει τα μάτια ενός στρατιώτη ετοιμοθάνατου στο πεδίο της μάχης, θα το καλοσκεφτεί πριν ξεκινήσει έναν πόλεμο» ενώ από τη μεριά του ο κορυφαίος ζωγράφος έχοντας στο μυαλό του την προπολεμική Γερμανία – τυχαίνει να είναι και αυτός Γερμανός – είχε προχωρήσει στην παρακάτω χαρακτηριστική ρήση που έχει μείνει επίσης στην ιστορία και επιβεβαιώνει εμμέσως πλην σαφώς όσα ο συγγραφέας αφηγείται εδώ. «Όσο πιο τρομακτικός γίνεται ο κόσμος, τόσο η τέχνη γίνεται πιο αφηρημένη. Ενώ ένας ειρηνικός κόσμος παράγει ρεαλιστική τέχνη». Δεν χρειάζεται πολύ ανάλυση για να αντιληφθεί κάποιος την τραγικότητα των στιγμών ενός πολέμου.Περισσότερα

Σε ένα σκηνικό βγαλμένο από άλλη εποχή, στην Βενετία του 18ου αιώνα όπου όλα θυμίζουν γιορτή με μασκαρεμένους, χαρμόσυνες μουσικές, ερωτικές περιπτύξεις και άλλα δρώμενα ο συγγραφέας χτίζει την ιστορία μιας συναυλίας μπαρόκ. Παρούσες οι προσωπικότητες του Βιβάλντι και του Χέντελ που μας εντάσσουν σε έναν κόσμο γιορτής, έναν κόσμο ξέφρενο σε ρυθμό, με πρωταγωνιστές ευγενείς και δούλους, λευκούς και μαύρους και με τον Καρπεντιέρ με τις μουσικές του γνώσεις να μας ταξιδεύει στον χρόνο μπερδεύοντας εκούσια τον ίδιο τον χρόνο και τις στιγμές του. Ποτέ μια συναυλία δεν ήταν τόσο εύηχη και ας είναι γραμμένη με λόγια! Ο γλαφυρός λόγος του συγγραφέα αγκαλιά με την ποιητικότητα και τις συνεχείς ανατροπές στην ιστορία δίνουν στο σύντομο αυτό μυθιστόρημα μία μοναδική σημασία.Περισσότερα

«Ανεξάρτητα από την καλλιτεχνική άποψη, η Αργώ έχει μια υπόσταση κοινωνική και ιστορική, ως χρονικό μιας εποχής εξαιρετικά ενδιαφέρουσας. Όταν περάσουν τα χρόνια και μπει οριστικά αυτή η εποχή στην ιστορία και αποκτήσει την αίγλη των περασμένων, το χρονικό θα κερδίσει κύρος. Δεν θα είναι μια ιστορική αναπαράσταση, που θα μπορεί να την κάνει όποιος θέλει, αλλά κάτι που θα ξαναγίνεται: η κατάθεση ενός αυτόπτη μάρτυρα […] Είναι άραγε ικανή να διαρκέσει; Θα δούμε. Νομίζω ναι […] έχω το προαίσθημα ότι θα σωθεί». Αυτά είναι τα λόγια του ίδιου του συγγραφέα, ο οποίος προφητικά διέβλεψε την Αργώ ως ένα μυθιστόρημα διαχρονικό που άντεξε στον χρόνο και διαβάζεται ακόμα και σήμερα από όλες τις γενιές. Η επιτυχία του Θεοτοκά έγκειται στο γεγονός πως δεν αφηγείται απλά τη ζωή ανθρώπων της εποχής του αλλά μας παραδίδει και ένα εξαιρετικό μωσαϊκό, ένα πανόραμα της κοινωνικής πραγματικότητας της εποχής εκείνης.Περισσότερα

Η Διδώ Σωτηρίου ήταν αναμφίβολα μία από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της λογοτεχνίας και του τόπου μας. Έγραψε για γεγονότα που σημάδεψαν την ιστορία και πώς θα μπορούσε να γράψει για οτιδήποτε άλλο, αφού η ίδια βίωσε τον τόσο ταραγμένο 20^ο αιώνα. Όλοι γνωρίζουμε τα έργα της και ίσως μέσα από αυτά να μάθαμε και ένα κομμάτι της ιστορίας μας.Περισσότερα

Έχοντας λάβει την κλασική παιδεία από τον Αριστοτέλη, ο Μέγας Αλέξανδρος είχε πει πως στους γονείς μου χρωστώ το ζην ενώ στους δασκάλους μου το ευ ζην. Αυτή την ξεχωριστή και τόσο διδακτική διατύπωση έρχεται να επιβεβαιώσει σε αυτό το βιβλίο του ο κορυφαίος ψυχαναλυτής Μάσιμο Ρεκαλκάτι, ο οποίος δυστυχώς, ενώ επρόκειτο να επισκεφτεί την Ελλάδα, τελικά λόγω κορονοϊου δεν μπόρεσε να έρθει. Η διδασκαλία και ο τρόπος προσέγγισής της είναι το κύριο θέμα που απασχολεί τον Ρεκαλκάτι, όντας και ο ίδιος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο όπου αναπτύσσει δικές του τεχνικές και μεθόδους μάθησης ώστε η περίφημη ώρα του μαθήματος να καταστεί μία ώρα δημιουργική και παραγωγική, τόσο για τον ίδιο όσο και για τους σπουδαστές.Περισσότερα