Ο πατέρας σου Τζόζεφ Πάτρικ Κένεντι σου είχε πει κάποτε όταν είχες θέσει υποψηφιότητα για την ηγεσία του Δημοκρατικού κόμματος πως αν δεν εκλεγείς πρόεδρος, θα σου αγοράσω μια χώρα για να την κυβερνάς. Είχε διαισθανθεί προφανώς τον ζήλο σου, τις ικανότητες, το πάθος σου για την άσκηση πολιτικής, αυτή που ο άλλος σπουδαίος Ουίνστον Τσώρτσιλ είχε ονομάσει την τέχνη του εφικτού. Εσύ Τζον είχες μέσα σου τη φλόγα ενός προγόνου σου που ακούσει στο όνομα Αβραάμ Λίνκολν που όπως και εκείνος πάλεψε και μόχθησε για την περίφημη εξάλειψη του ρατσισμού σε μια χώρα μαστιζόμενη μέχρι σήμερα από το μίσος λευκών και έγχρωμων, είχες και εσύ όραμα για την Αμερική, είχες το κερί αναμμένο για να προσφέρεις δίχως επιφυλάξεις και δεύτερες πονηρές σκέψεις. Η περίοδος διακυβέρνησης σου μόνο με ροδοπέταλα δεν ήταν στρωμένη και εσύ το ήξερες καλύτερα από όλους, είχες έναν δρόμο ανηφορικό να διαβείς, έναν πολιτικό Γολγοθά να αντιμετωπίσεις, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό σε μια περίοδο όπου ο Ψυχρός πόλεμος ήταν στην κορύφωσή του και ο Τρίτος παγκόσμιος πόλεμος δεν ήθελε πολύ για να συμβεί με όλα τα κρίσιμα γεγονότα ανά τον τότε κόσμο, ειδικά μετά τα γεγονότα με τους πυραύλους στην Κούβα. Έπρεπε λοιπόν να διαχειριστείς σειρά κρίσεων, σειρά δοκιμασιών, εσύ ο ίδιος έπρεπε να διαχειριστείς με ψυχραιμία τις επικρίσεις ως προς το πρόσωπό σου από τους αντιπάλους σου, να συνομιλήσεις με τον εαυτό σου και να αποδείξεις πως είχες δίκιο που είχες στο πλευρό σου τον αδερφό σου Μπομπ, μια επιλογή που κατακρίθηκε από πολλούς. Σφοδρή κριτική δέχτηκες όμως όταν κατά τη διάρκεια των πολυήμερων και πολύμηνων ταραχών ανά την Αμερική είχαν ξεσπάσει βίαια επεισόδια με επιθέσεις μελών της ξακουστής Κου Κλουξ Κλαν και εσύ προσπαθούσες να επιβάλλεις την ηρεμία στα σπλάχνα της κοινωνίας που υπέφερε από ρατσιστικές απειλές και επιθέσεις παντός τύπου, είχες άλλη άποψη και κήρυττες ανοιχτά την ειρηνική οδό, όχι τις εντάσεις. Υπήρξες ο νεαρότερος πρόεδρος στην ιστορία της χώρας, αλήθεια Τζον πώς ένιωσες με αυτή την εξέλιξη εσύ που πάντα ήθελες να αναμειχθείς με την πολιτική και να προσφέρεις στη χώρα σου; Γιατί εσύ ήσουν εκείνος που είχες πει κάποτε πως πριν ρωτήσεις τι κάνει η χώρα σου για σένα ρώτα τον εαυτό σου πρώτα τι κάνεις εσύ για τη χώρα σου και είχες τόσο δίκιο σε αυτό, παραμένει ένα απόφθεγμα επίκαιρο, διαχρονικό, ολοζώντανο. Εσύ εξάλλου το απέδειξες με την ίδια σου την στάση, αγωνίστηκες ενάντια σε στερεότυπα και θέλησες διακαώς να φέρεις νέο αέρα στο χώρο της πολιτικής με αποτέλεσμα να πληρώσεις ακριβά το τίμημα με την ίδια σου τη ζωή τόσο άδοξα, τόσο άδικα, τόσο γρήγορα, τόσο καταδικαστικά, αφήνοντας πίσω ξερή γη και μια ολόκληρη χώρα να πενθεί για την απώλειά σου, την τόσο ξαφνική. Εσύ είσαι και εκείνος που κατά την επίσκεψή σου στην πληγωμένη από τα απόνερα του καταστροφικού πολέμου Γερμανία και πιο συγκεκριμένα στο τείχος του Βερολίνου είχες πει το περίφημο είμαι και εγώ Βερολινέζος. Πάντα πρωτοπόρος, πάντα στην εμπροσθοφυλακή των γεγονότων, πάντα ένα βήμα μπροστά και η δύσκολη νίκη σου το 1961 δεν ήταν τυχαία, είχες άστρο μόνο που το άστρο αυτό δυστυχώς δεν έλαμψε για πολύ. Είχες την ίδια τύχη με τον Λίνκολν γιατί μιλούσες εκ βαθέων και όχι αμιγώς πολιτικά, ήσουν ένας ειλικρινής και γνήσιος δημοκράτης, από τους λίγους, από εκείνους που γνωρίζουν τι θέλουν, γνωρίζουν τι μπορούν να πετύχουν, πώς μπορούν να το πετύχουν και με τι μέσα θα το πετύχουν. Εκτός από το άστρο είχες και πολιτικό λόγο μεστό, είχες αυτό το εκτόπισμα του λέγειν και είχες τον τρόπο να σαγηνεύεις τα πλήθη με ένα μαγικό ραβδί. Στην τηλεόραση έγραφες καλά όπως λένε χαρακτηριστικά στην ορολογία των μέσων ενημέρωσης και την χρησιμοποίησες για τους λόγους σου που απευθύνονταν σε εκατομμύρια Αμερικανών μα όχι μόνο. Ο λόγος σου μπορούσε να εισακουστεί σε όλη την οικουμένη και ειδικά στο θέμα των διακρίσεων μαζί με τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ πορευτήκατε παράλληλα προσπαθώντας να αλλάξετε τα μυαλά των περισσοτέρων. Και όμως μπορεί οι εποχές να αλλάζουν, μπορεί τα χρόνια να περνάνε ωστόσο αυτό που παραμένει είναι το πείσμα των ανθρώπων και η ροπή προς το κακό, είναι αυτή η εμμονή προς το μοχθηρό. Γιατί η δική σου δολοφονία, έτσι όπως συνέβη, αυτό ακριβώς ήταν τελικά, ένας δαιμονικός και παράφρων που όμως είχε πολιτικά κίνητρα και είναι πολύ πιθανό πλέον να είχε από πίσω του έναν κρυφό άσο. Κανείς δεν πρόκειται να αποκαλύψει την πλήρη αλήθεια για αυτό το τραγικό που σου συνέβη και με τον τρόπο που συνέβη. Εσύ εφάρμοζες πολιτικές και είχες την πεποίθηση πως έπραττες το σωστό για τη χώρα σου, έβλεπες μπροστά και υπήρξες πάντα διορατικός, πάντα οξυδερκής, χωρίς παρωπίδες, χωρίς συμπλέγματα και πάντα μακριά από ιδιοτέλειες και προσωπικά συμφέροντα. Είχες τέτοια απήχηση Τζον που ήσουν αριθμός ένα κίνδυνος για εκείνους που βρίσκονταν στο περιθώριο των πολιτικών που εφάρμοζες, δεν σε ήθελαν στα πόδια τους, τους ενοχλούσες και έτσι αποφάσισαν να σε βγάλουν εκτός παιχνιδιού. Δεν είναι διόλου τυχαίο επίσης πως όπως ο Λίνκολν, ο Βενιζέλος, ο Μάρκος Αυρήλιος έτσι και εσύ είχες πλούσιο συγγραφικό έργο, βραβευμένο μάλιστα, ένα έργο που δείχνει πως ήσουν ένας βαθιά φιλοσοφημένος, σκεπτόμενος και πνευματικός ταγός, όχι ένας περιστασιακός, περιπλανώμενος πολιτικός άρχοντας που είχε σκοπό να κερδίσει. Δεν μπορεί κανείς να σε κατηγορήσει για τις επιλογές σου παρά μόνο να θρέφει έναν απέραντο θαυμασμό για όσα με σθένος, γενναιότητα και απαράμιλλο θάρρος πέτυχες, παρά τα όποια λάθη γιατί λάθη δεν κάνει όποιος δεν κάνει τίποτα και βέβαια ας είχες το τέλος που είχες, έδρασες με όπλο τόσο τη λογική όσο και την καρδιά. Μα τελικά οι θεοί άλλα ήθελαν για σένα και εκπλήρωσες τον ρόλο σου και την αποστολή σου στο μάταιο αυτό κόσμο αλλιώς το πεπρωμένο σου θα ήταν εντελώς διαφορετικό. Η χώρα σου σίγουρα σου χρωστάει πολλά γιατί έστω και μέσα σε αυτά τα λίγα χρόνια που κυβέρνησες κατάφερες να σημαδέψεις κάποιες συνειδήσεις, να βάλεις το μικρόβιο της διαφορετικής οπτικής γωνίας, μιας στρατηγικής ειρήνης και αμοιβαίου σεβασμού, αποδοχής του διπλανού όποιου χρώματος και όποιας θρησκείας και αν πρέσβευε. Τζον, με το βλέμμα πάνω σε σένα σου στέλνω χαιρετισμούς και ευχή για καλή αντάμωση στη χώρα του καλού!
————————————————————————–
Ο Τζον Φιτζέραλντ «Τζακ» Κένεντι (John Fitzgerald “Jack” Kennedy) (Μπρούκλαϊν, Μασαχουσέτη, 29 Μαΐου 1917 – Ντάλας, Τέξας, 22 Νοεμβρίου 1963), αποκαλούμενος συχνά και με τα αρχικά του J.F.K., ήταν Αμερικανός πολιτικός, ο οποίος υπηρέτησε ως ο 35ος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, από τον Ιανουάριο του 1961 έως τη δολοφονία του τον Νοέμβριο του 1963. Πρόκειται για μια από τις πιο ιστορικές προσωπικότητες του 20ου αιώνα, ενός πολιτικού άνδρα που σημάδεψε την πολιτική ιστορία της χώρας και έβαλε τις βάσεις για τα δικαιώματα των έγχρωμων πολιτών και το τέλος της απαγόρευσης και των διακρίσεων εις βάρος τους. Ο Κένεντι ανέλαβε τα καθήκοντά του τον Ιανουάριο του 1961. Το προφίλ του ενδυναμώθηκε έπειτα από την κρίση των πυραύλων της Κούβας, τον Οκτώβριο του 1962. Το 1963, οι κάτοικοι του Δυτικού Βερολίνου επιφύλαξαν ενθουσιώδη υποδοχή στον Τζον Κένεντι και δεν απογοητεύτηκαν. Δολοφονήθηκε στο Ντάλας του Τέξας στις 22 Νοεμβρίου 1963. Σύμφωνα με την κυβέρνηση των ΗΠΑ, αποκλειστικός υπεύθυνος για τη δολοφονία του ήταν ο Λι Χάρβεϊ Όσβαλντ, άποψη η οποία έχει αμφισβητηθεί. Η δολοφονία του αποτέλεσε πεδίο για έρευνα από ειδικούς και συγγραφείς που αναζήτησαν τα πραγματικά αίτια και κίνητρα πίσω από αυτήν.
