μοιραζόμαστε την αγάπη για τα βιβλία και τη γνώση!
Στη ζωή σου πάντα αγαπούσες. Ισχύει πως μεγάλωσες σε μια φτωχή οικογένεια και πως έζησες δύσκολες στιγμές. Εκεί στο Λιβόρνο, όπου γεννήθηκες, είδες από νωρίς ένα μαγικό όνειρο να λάμπει για σένα. Ως μικρός Αμεντέο ήσουν ένα γλυκό αγοράκι που κυκλοφορούσε ανέμελο και χαρούμενο γνωρίζοντας ίσως από τότε πως η ζωή είναι πολύ μικρή και οφείλουμε να την πιούμε ως την τελευταία σταγόνα, όπως τον αψίνθιο που θα έπινες μεγαλώνοντας χωρίς μέτρο. Περισσότερα
Δεν έγινε λάθος την μέρα που γεννήθηκες. Εσύ φορτώθηκες εκ γενετής με το μικρόβιο της αιώνιας σκέψης, αυτής που δεν σε αφήνει στιγμή να ησυχάσεις και να γευτείς την απόλυτη γαλήνη και την απόλαυση της ζωής. Μοιάζουν αυτά τα θέματα του μυαλού, να πνίγουν το είναι σου, σαν κάποιος να πειράζει συνέχεια τα καλώδια του νου σου γιατί τι είναι το μυαλό παρά ένα σύνολο καλωδίων που συνδέονται και αποσυνδέονται εις το διηνεκές. Πολλές φορές δεν τα ορίζεις αλλά σε ορίζουν αυτά σαν παρτίδα σκάκι που δεν έχει τέλος, αυτά σε καθοδηγούν τη μέρα και κάθε φορά που έρχεσαι αντιμέτωπος με κάποιο συμβάν που σε συνταράσσει. Περισσότερα
Πολέμησες και συμμετείχες σε μάχες, τις αποτύπωσες στο μυαλό σου και τις κατέγραψες τόσο γλαφυρά στα γραπτά σου! Είδες από κοντά τον θάνατο και έζησες εκ του σύνεγγυς τα δύσκολα χρόνια του μετώπου συντροφιά με γενναίους στρατιώτες και συνοδοιπόρους! Περπάτησες πάνω στα βουνά για να πλήξεις τον εχθρό και έτσι έμεινες μακριά από τις θάλασσες που τόσο αγαπούσες γιατί μάλλον ήξερες πως θα τις αντάμωνες μετά. Αυτό ήταν το τίμημα που πλήρωσες. Φόρεσες τα χακί, πήρες το δισάκι σου στον ώμο με θάρρος και χωρίς δισταγμό γιατί η πατρίδα σου το ζήτησε και εσύ δεν μπορούσες παρά να ανταποκριθείς σε αυτήν την πρόκληση. Η πατρίδα σου περνούσε δύσκολες ώρες στο αλβανικό μέτωπο και ήταν μέσα στην καρδιά σου από την πρώτη στιγμή να πας να την υπηρετήσεις και έτσι να υπηρετήσεις και τη μοίρα που σε ήθελε στην πρώτη γραμμή του αγώνα και αργότερα της διανόησης. Περισσότερα
Βρίσκεσαι αντιμέτωπος με τις σκέψεις σου, μετέωρος στα λάθη που σου στερούν τον ύπνο σου. Τις σκέψεις που έχεις φορτωμένες στις πλάτες σου και σε κατατρέχουν από το πρωί μέχρι το βράδυ. Κάθε πρωί ξυπνάς με έναν ιδρώτα φόβου για την επέλαση της μέρας που έρχεται, για τις ενέργειες που σε περιμένουν και τις φοβάσαι, όπως το θηρίο τον θηριοδαμαστή του. Και αν δεν καταφέρεις να βγεις αλώβητος από τη μανία που ορίζει η μοίρα σου και τελικά νικηθείς, πως θα αντικρύσεις το άλλο βράδυ το άλλο σου μισό και πως η ψυχή σου θα καταλαγιάσει σε θάλασσα φουρτουνιασμένη; Περισσότερα
Βράδυ Πέμπτης και το σπίτι σε περιμένει μετά από έξοδο μετανυχτερινή και όμως η μοναξιά σου, σου χτυπάει την πόρτα. Είναι φορές που δεν αντέχεται, που δυσκολεύεσαι να την αντιμετωπίσεις, να τη διαχειριστείς, παρόλο που την αποζητάς όπως η μέλισσα το μέλι της. Πόσο μπορείς να παραμείνεις αγκαλιά με αυτό που δεν αντέχεται όταν γυρνάς σπίτι και κανείς δεν σε περιμένει παρά μόνο η ανυπόφορη σιωπή και η αίσθηση πως είσαι ξεχασμένος από τον κόσμο; Εκεί έρχονται οι λέξεις και γεμίζουν το κενό, ο αλεξανδρινός δωδεκασύλλαβος, οι Αντιοχείς, οι βάρβαροι και όλοι όσοι τους συνοδεύουν. Περισσότερα
Έβλεπες τα μάτια της να λάμπουν στο φως! Γάργαρο νερό ήταν τα χείλη της! Ένα γοητευτικό σύνολο που σε συνέπαιρνε, καθώς την κοιτούσες σα να την ήταν μόνο δικιά σου για εκείνη τη μοναδική στιγμή. Και πράγματι δεν γνώριζες αν αυτή η απόλαυση της θεσπέσιας και υπέροχης ύπαρξης που τώρα αντίκριζες ενώπιόν σου ήταν πραγματικότητα ή όνειρο, χανόσουν στις σκέψεις και το μυαλό σου είχε πάρει φωτιά, χάρη σε αυτή την Αφροδίτη του Ουρμπίνο που σε γοήτευε και σε συγκλόνιζε συθέμελα. Τελικά, τι είναι αγάπη; παρά αυτό το ασύμβατο συναίσθημα που από τη μία καταλαγιάζει μέσα σου κάθε ανησυχία και από την άλλη ξεσπαθώνει κάθε επιθυμία για έρωτα δίχως όρια, δίχως επιφυλάξεις και δίχως σταματημό. Περισσότερα
Φοβάσαι τη σιωπή, σε πνίγει το σκοτάδι, μισείς την απώλεια που νιώθεις βαθιά μέσα σου. Το βράδυ μοιάζει με τάφο που αγκαλιάζει τα σωθικά σου και είναι αυτές οι σκοτεινές σκέψεις της μέρας που το βράδυ ζητάνε και διψάνε να τραφούν. Ναι είσαι δέσμιος των σκέψεών σου, δεν το αρνείσαι και κλειδώνεσαι διπλά και τριπλά μέσα στο σπίτι για να διώξεις μακριά επίδοξους κινδύνους. Δεν αφήνεις ούτε χαραμάδα ανοιχτή, ανάβεις παντού φώτα, ο παραμικρός θόρυβος σε αναστατώνει και σε εξουθενώνει, νιώθεις την απειλή να έρχεται από παντού. Είσαι απών αν και παρών στο σκηνικό αυτό της προσωπικής σου απώλειας. Περισσότερα
Τα βράδια δεν κοιμόσουν καθόλου, όλο το βράδυ έλεγες παραμύθια στο παιδί για ν’ αποκοιμηθεί, σαν να ήταν δικό σου παιδί το είχες. Ζούσες κάθε λέξη, αφιερωνόσουν ψυχή τε και σώματι, είχες μέσα σου αυτή τη φλόγα που ποτέ δεν σβήνει. Παραμύθια βγαλμένα από κόσμους μακρινούς, από μικρούς παραδείσους που έφτιαχνες με το πολυμήχανο μυαλό σου, από μια παιδική ηλικία που μπορεί να μην έζησες όπως την ονειρεύτηκες αλλά που φαντάστηκες με όλα τα πιθανά όπλα της φαντασίας σου – και είχες πολλά τέτοια – να “πυροβολούν” το μέσα σου.Περισσότερα
Βυθισμένος στις ηδονές πάντα υπήρξες και γεύτηκες λίγες χαρές, μα με την ποίησή σου ξέρεις πως χάραξες πορεία στα γράμματα και πορεύτηκες από πολύ νωρίς, από τα μικράτα σου για πέντε τουλάχιστον δεκαετίες. Πηγαίο ταλέντο, ακούραστος ιππότης των λέξεων, υψηλός πρίγκιπας της αισθητικής εξύψωσης του ανθρώπου, εχθρός της βαρβαρότητας κατά της φύσης και της εκμετάλλευσης των ζώων αρνήθηκες να υποταχτείς, να υποκύψεις, να συμβιβαστείς. Είχες πολύ καλούς φίλους που συναντούσες συχνά και σε πότιζαν κάθε τι που σε έκανε να ξεχνάς την ασχήμια του κόσμου. Ναρκωτικά, τσιγαριλίκια και απολαύσεις ζητούσες, με αυτά και για αυτά ζούσες πάντα. Το σκοτάδι σε σαγήνευε, σε μάγευε, σε πλάνευε σκοτεινέ ιππότη της νύχτας και των αμαρτιών της, στα μονοπάτια της ηδονής μια ζωή περιδιάβαινες μακριά από τα φώτα του κόσμου μα βουτηγμένος μέσα στο έρεβος, εκεί στα σκοτεινά σοκάκια της Αθήνας και των περιχώρων της.Περισσότερα