15 + 1 βιβλία που αναδεικνύουν τη διαχρονική γοητεία της ιταλικής λογοτεχνίας (Β’ Μέρος)

Πετράρχης, Δάντης, Βοκάκιος είναι μόνο μερικά από τα ονόματα που έχουν σφραγίσει με τα γραπτά τους την ιστορία της ιταλικής λογοτεχνίας ήδη από τον μεσαίωνα και την Αναγέννηση. Κάρλο Γκολντόνι, Τζάκομο Λεοπάρντι, Τζόρτζιο Βασάνι παίρνουν την σκυτάλη τον 19ο αιώνα και η παράδοση συνεχίζεται στον 20ο αιώνα με συγγραφείς εμβληματικούς όπως ο Ίταλο Σβέβο, ο Λουίτζι Πιραντέλλο και ο Γκαμπριέλε ντ’ Αννούντσιο. Μορφές όπως ο Ουμπέρτο Έκο, ο Αλμπέρτο Μοράβια και o Τζέσαρε Παβέζε αλλά και ακόμα πιο σύγχρονοι όπως ο Ντε Πασκάλις, ο Βεκιόνι, η Ρομανιόλο είναι μόνο μερικοί συγγραφείς ενός ατελείωτου καταλόγου όπου δεσπόζουν κορυφαία ονόματα που άφησαν το στίγμα τους και έκαναν την ιταλική γλώσσα να λάμψει στα πέρατα του κόσμου, μια γλώσσα τόσο μουσική και ποιητική. Όλα αυτά τα ονόματα που μόλις αναφέρθηκαν μόνο τυχαία δεν είναι, πρόκειται για ισχυρές και εξέχουσες προσωπικότητες που έλαμψαν και άφησαν παρακαταθήκη, μοναδική κληρονομιά στις επερχόμενες γενιές.Περισσότερα

15 + 1 βιβλία που αναδεικνύουν τη διαχρονική γοητεία της ιταλικής λογοτεχνίας (Α’ Μέρος)

Πετράρχης, Δάντης, Βοκάκιος είναι μόνο μερικά από τα ονόματα που έχουν σφραγίσει με τα γραπτά τους την ιστορία της ιταλικής λογοτεχνίας ήδη από τον μεσαίωνα και την Αναγέννηση. Κάρλο Γκολντόνι, Τζάκομο Λεοπάρντι, Τζόρτζιο Βασάνι παίρνουν την σκυτάλη τον 19ο αιώνα και η παράδοση συνεχίζεται στον 20ο αιώνα με συγγραφείς εμβληματικούς όπως ο Ίταλο Σβέβο, ο Λουίτζι Πιραντέλλο και ο Γκαμπριέλε ντ’ Αννούντσιο. Μορφές όπως ο Ουμπέρτο Έκο, ο Αλμπέρτο Μοράβια και o Τζέσαρε Παβέζε αλλά και ακόμα πιο σύγχρονοι όπως ο Ντε Πασκάλις, ο Βεκιόνι, η Ρομανιόλο είναι μόνο μερικοί συγγραφείς ενός ατελείωτου καταλόγου όπου δεσπόζουν κορυφαία ονόματα που άφησαν το στίγμα τους και έκαναν την ιταλική γλώσσα να λάμψει στα πέρατα του κόσμου, μια γλώσσα τόσο μουσική και ποιητική. Όλα αυτά τα ονόματα που μόλις αναφέρθηκαν μόνο τυχαία δεν είναι, πρόκειται για ισχυρές και εξέχουσες προσωπικότητες που έλαμψαν και άφησαν παρακαταθήκη, μοναδική κληρονομιά στις επερχόμενες γενιές.Περισσότερα

Στην υπηρεσία της τέχνης και του ανθρώπου ζωγράφισε τον πόνο και κυνηγήθηκε για την αλήθεια που πρέσβευε (Γράμμα στον Μικελάντζελο Μερίζι, τον επονομαζόμενο Καραβάτζο)

Μικέλε αγαπημένε, Μικέλε βλέπω τους θαυμαστούς πίνακές σου και ανατρέχω με συγκίνηση στη ζωή που πέρασες, αυτή τη δύσκολη ζωή γεμάτη εμπόδια αλλά γεμάτη με αφοσίωση στους ανθρώπους που ζωγράφισες, στους δικούς σου ανθρώπους, τους δικούς σου αγίους και αγίες. Είπες όσα περισσότερα μπορούσες και αναρωτιέμαι τι σκεφτόσουν τις νύχτες που οι εφιάλτες σε επισκέπτονταν, ποιες ερινύες πλήγωναν το είναι σου και βρισκόσουν σε μόνιμη αγωνία υπαρξιακή; Η εκκλησία μονίμως απέναντί σου και εχθρική απέναντι στο έργο σου, με μνησικακία και απέραντο μίσος σε καταπολέμησε σαν το μεγαλύτερο εχθρό της, σαν να ήσουν ο ίδιος ο διάβολος και όμως αυτό που τελικά βγαίνει ως συμπέρασμα Μικέλε είναι πως το έργο σου ήταν πολύ επικίνδυνο γιατί αποκάλυπτε αλήθειες και αυτό τους ενοχλούσε, ήθελαν διακαώς να γλιτώσουν από σένα.Περισσότερα

Augusto De Angelis, Η δολοφονία του τραπεζίτη, Εκδόσεις Οκτάνα

Είναι ευχής έργον ο αναγνώστης να λειτουργεί ως ανασκαφέας λογοτεχνικών θησαυρών και να ανακαλύπτει με ευχάριστο τρόπο μικρά ή μεγάλα διαμάντια που για κάποιον λόγο δεν είχαν βρει την δέουσα προσοχή στο παρελθόν. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι το βιβλίο αυτό, όπως και άλλωστε όλα τα βιβλία του Ντε Άντζελις, του Ιταλού συγγραφέα που θυμίζει Ζορζ Σιμενόν και επιθεωρητή Μαιγκρέ και ο οποίος αποτέλεσε κόκκινο πανί για το φασιστικό καθεστώς του Μουσολίνι. Ο Ντε Αντζέλις, όπως και πολλοί άλλοι διανοούμενοι και πνευματικοί άνθρωποι της εποχής του, τέθηκαν εξαρχής κατά του καθεστώτος και πλήρωσαν ακριβά το τίμημα του δημοκρατικού τους φρονήματος, αξίζει να θυμηθούμε μόνο την περίπτωση του Μπένγιαμιν, του Ροτ και πολλών άλλων στην Γερμανία και την Αυστρία όπου τα έργα τους κάηκαν στην πυρά αφού είχαν χαρακτηριστεί εκφυλισμένα.Περισσότερα

Αλμπέρτο Μοράβια, Ο άνθρωπος που κοιτάζει, Εκδόσεις Οξύ

Άκουσα κάποια στιγμή μία ενδιαφέρουσα και πολύ εύστοχη άποψη από έναν Έλληνα τραγουδοποιό πως τα τραγούδια γράφουν τραγούδια. Tο ίδιο θαρρώ συμβαίνει και με τα βιβλία, όλη η ιστορία της λογοτεχνίας αποδεικνύει πως συγγραφείς διαβάζουν και μελετούν παρά το γεγονός πως γράφουν τα αριστουργήματά τους. Ο μοναδικός Φλωμπέρ για παράδειγμα, όπως αναφέρει ο Νίτσε, διάβασε 2000 βιβλία ενώ έγραφε τα εμπνευσμένα βιβλία του. Όλη αυτή η θεωρία είναι βάσιμη και αυτό επιβεβαιώνεται για μία ακόμα φορά καθώς ο Άνθρωπος που κοιτάζει, σύμφωνα και με τον Τζόρτζιο Καβαλίνι που έχει γράψει την υπέροχη και εμπεριστατωμένη εισαγωγή, είναι εμπνευσμένο από τον Άνθρωπο που γελά, το κορυφαίο αυτό μυθιστόρημα του Βίκτωρ Ουγκό.Περισσότερα

Πιέρο Μαρτινέτι, Η ψυχή των ζώων, Εκδόσεις Κυαναυγή

Είναι επιτακτική ανάγκη οι άνθρωποι να καταλάβουν πως ο κόσμος δεν τους ανήκει και η φύση έχει, χιλιετίες τώρα, τους δικούς της κανόνες και τις δικές της ανάγκες. Οι άνθρωποι είμαστε περαστικοί, είμαστε τρωτοί, είμαστε αναλώσιμοι, ανήκουμε στη φύση ως ίσοι αλλά δεν την εξουσιάζουμε και δεν κυριαρχούμε πάνω της. Η φύση και όλα τα όντα που την κατοικούν έχουν τη δική τους ζωή, τον δικό τους κύκλο ζωής, τον οποίο ο άνθρωπος δυστυχώς ταράζει και αναστατώνει με τις παρεμβάσεις του και τις κακές συμπεριφορές του που πηγάζουν από την αυταπάτη του πως είναι ο άρχων όλων. Τεράστιο λάθος να θεωρούμε πως είμαστε ένα μοναδικό είδος που όλα τα άλλα είδη θα πρέπει να μας υπηρετούν. Δεν έχουμε παρά ίσα δικαιώματα και αντίστοιχες υποχρεώσεις απέναντι σε όλους τους άλλους κατοίκους της πλάσης αυτής, είτε αυτά λέγονται ζώα, είτε φυτά, είτε ό,τιδήποτε άλλο που μεγαλώνει και αναπτύσσεται.Περισσότερα