Επιστροφή στη δική μου Ιθάκη (Γράμμα στον Κωνσταντίνο Καβάφη)

Βράδυ Πέμπτης και το σπίτι σε περιμένει μετά από έξοδο μετανυχτερινή και όμως η μοναξιά σου, σου χτυπάει την πόρτα. Είναι φορές που δεν αντέχεται, που δυσκολεύεσαι να την αντιμετωπίσεις, να τη διαχειριστείς, παρόλο που την αποζητάς όπως η μέλισσα το μέλι της. Πόσο μπορείς να παραμείνεις αγκαλιά με αυτό που δεν αντέχεται όταν γυρνάς σπίτι και κανείς δεν σε περιμένει παρά μόνο η ανυπόφορη σιωπή και η αίσθηση πως είσαι ξεχασμένος από τον κόσμο; Εκεί έρχονται οι λέξεις και γεμίζουν το κενό, ο αλεξανδρινός δωδεκασύλλαβος, οι Αντιοχείς, οι βάρβαροι και όλοι όσοι τους συνοδεύουν. Περισσότερα

Με το βλέμμα στην ψυχή σε τόπο μαγικό (Γράμμα στον Πολ Γκωγκέν)

Έβλεπες τα μάτια της να λάμπουν στο φως! Γάργαρο νερό ήταν τα χείλη της! Ένα γοητευτικό σύνολο που σε συνέπαιρνε, καθώς την κοιτούσες σα να την ήταν μόνο δικιά σου για εκείνη τη μοναδική στιγμή. Και πράγματι δεν γνώριζες αν αυτή η απόλαυση της θεσπέσιας και υπέροχης ύπαρξης που τώρα αντίκριζες ενώπιόν σου ήταν πραγματικότητα ή όνειρο, χανόσουν στις σκέψεις και το μυαλό σου είχε πάρει φωτιά, χάρη σε αυτή την Αφροδίτη του Ουρμπίνο που σε γοήτευε και σε συγκλόνιζε συθέμελα. Τελικά, τι είναι αγάπη; παρά αυτό το ασύμβατο συναίσθημα που από τη μία καταλαγιάζει μέσα σου κάθε ανησυχία και από την άλλη ξεσπαθώνει κάθε επιθυμία για έρωτα δίχως όρια, δίχως επιφυλάξεις και δίχως σταματημό. Περισσότερα

Μια πολύ δύσκολη νύχτα στο δωμάτιο (Γράμμα στον Έντγκαρ Άλαν Πόε)

Φοβάσαι τη σιωπή, σε πνίγει το σκοτάδι, μισείς την απώλεια που νιώθεις βαθιά μέσα σου. Το βράδυ μοιάζει με τάφο που αγκαλιάζει τα σωθικά σου και είναι αυτές οι σκοτεινές σκέψεις της μέρας που το βράδυ ζητάνε και διψάνε να τραφούν. Ναι είσαι δέσμιος των σκέψεών σου, δεν το αρνείσαι και κλειδώνεσαι διπλά και τριπλά μέσα στο σπίτι για να διώξεις μακριά επίδοξους κινδύνους. Δεν αφήνεις ούτε χαραμάδα ανοιχτή, ανάβεις παντού φώτα, ο παραμικρός θόρυβος σε αναστατώνει και σε εξουθενώνει, νιώθεις την απειλή να έρχεται από παντού. Είσαι απών αν και παρών στο σκηνικό αυτό της προσωπικής σου απώλειας. Περισσότερα

Ανοιχτή αγκαλιά σε ένα παιδί (Γράμμα στον Όσκαρ Ουάιλντ)

Τα βράδια δεν κοιμόσουν καθόλου, όλο το βράδυ έλεγες παραμύθια στο παιδί για ν’ αποκοιμηθεί, σαν να ήταν δικό σου παιδί το είχες. Ζούσες κάθε λέξη, αφιερωνόσουν ψυχή τε και σώματι, είχες μέσα σου αυτή τη φλόγα που ποτέ δεν σβήνει. Παραμύθια βγαλμένα από κόσμους μακρινούς, από μικρούς παραδείσους που έφτιαχνες με το πολυμήχανο μυαλό σου, από μια παιδική ηλικία που μπορεί να μην έζησες όπως την ονειρεύτηκες αλλά που φαντάστηκες με όλα τα πιθανά όπλα της φαντασίας σου – και είχες πολλά τέτοια – να “πυροβολούν” το μέσα σου.Περισσότερα

Ακούραστε ποιητή άκου… (Γράμμα στο Ναπολέοντα Λαπαθιώτη)

Βυθισμένος στις ηδονές πάντα υπήρξες και γεύτηκες λίγες χαρές, μα με την ποίησή σου ξέρεις πως χάραξες πορεία στα γράμματα και πορεύτηκες από πολύ νωρίς, από τα μικράτα σου για πέντε τουλάχιστον δεκαετίες. Πηγαίο ταλέντο, ακούραστος ιππότης των λέξεων, υψηλός πρίγκιπας της αισθητικής εξύψωσης του ανθρώπου, εχθρός της βαρβαρότητας κατά της φύσης και της εκμετάλλευσης των ζώων αρνήθηκες να υποταχτείς, να υποκύψεις, να συμβιβαστείς. Είχες πολύ καλούς φίλους που συναντούσες συχνά και σε πότιζαν κάθε τι που σε έκανε να ξεχνάς την ασχήμια του κόσμου. Ναρκωτικά, τσιγαριλίκια και απολαύσεις ζητούσες, με αυτά και για αυτά ζούσες πάντα. Το σκοτάδι σε σαγήνευε, σε μάγευε, σε πλάνευε σκοτεινέ ιππότη της νύχτας και των αμαρτιών της, στα μονοπάτια της ηδονής μια ζωή περιδιάβαινες μακριά από τα φώτα του κόσμου μα βουτηγμένος μέσα στο έρεβος, εκεί στα σκοτεινά σοκάκια της Αθήνας και των περιχώρων της.Περισσότερα