Ξεκινώντας να διαβάζω αυτό το πολύ νοσταλγικό μυθιστόρημα και τη ζωή του αφηγητή, μου ήρθαν στο μυαλό αυτόματα οι εικόνες από τις ταινίες του Τάσου Μπουλμέτη και ειδικά τον Νοτιά, όπου εκτυλίσσεται η ιστορία του αφηγητή, ο οποίος και μεγαλώνει πάνω κάτω την ίδια εποχή. Το άρωμα του συγγραφέα, η προσωπική εξιστόρηση και η άμεση γραφή του, ταξιδεύουν τον αναγνώστη σε άλλες εποχές, πιο φτωχές σε υλικά αλλά πιο πλούσιες σε συναισθήματα. Ο Παπαϊωάννου γράφει μία ιστορία από την αρχή, από τα πρώτα παιδικά χρόνια του αφηγητή του, μία ιστορία ευαίσθητη και πολύ αληθινή, πολύ τρυφερή. Ο συγγραφέας ίσως τελικά μας αφηγείται την δική του ιστορία γιατί οι ημερομηνίες ταιριάζουν και διαβλέπω μία ανάγκη ο ίδιος να αφηγηθεί τα πάντα από την αρχή, αλλά σε κάθε περίπτωση ο αναγνώστης πηγαίνει πίσω στον χρόνο και βλέπει μια άλλη Ελλάδα να ξεδιπλώνεται μπροστά του.Περισσότερα
