Ρ.Λ. Στίβενσον, Το νησί των θησαυρών, Εκδόσεις Μεταίχμιο

Το νησί των θησαυρών είναι αναμφίβολα ένα από τα πλέον αναγνωρισμένα και πολυδιαβασμένα βιβλία παγκοσμίως, είναι από εκείνα τα αναγνώσματα που όσες φορές και αν το διαβάσεις έχει να σου αποκαλύψει κάτι μοναδικό και συναρπαστικό. Ο Στίβενσον είχε πει κάποτε σχετικά με την έννοια του ταξιδιού: “Δεν ταξιδεύω για να πάω κάπου αλλά για να πάω. Ταξιδεύω για χάρη του ταξιδιού. Το ζήτημα είναι να μετακινείσαι”. Το νησί των θησαυρών κατά μία έννοια είναι η πραγματοποίηση της φιλοσοφίας του αυτής αφού ταξιδεύει ο ίδιος μέσω των ηρώων του και ταξιδεύει και εμάς σε έναν κόσμο που στην εποχή του ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής. Σε αυτόν τον μυστήριο κόσμο της ανακάλυψης υπήρχαν κάθε λογής θησαυροί, χρυσές λίρες, σεντούκια με κάθε λογής άγνωστα λάφυρα και άλλα πολλά τιμαλφή που περίμεναν κάποιον να τα αναζητήσει.Περισσότερα

Fabio Stassi, Κάθε σύμπτωση έχει ψυχή, Εκδόσεις Ίκαρος

Σε μια εποχή που σαρώνει τα πάντα και τους πάντες με τα τεχνολογικά μέσα, λίγοι είναι αυτοί που θα ανατρέξουν στα βιβλία ως μέσο θεραπείας, ως αντίδοτο στον ορυμαγδό και στις βολές που δεχόμαστε κατά ριπάς από κοινωνικά και άλλα μέσα. Ο πρωταγωνιστής του νέου βιβλίου του Στάσσι – όπως και στο προηγούμενο, τη Χαμένη Αναγνώστρια, πάλι από τις εκδόσεις Ίκαρος – αυτό που ουσιαστικά επιτελεί δεν είναι μια εργασία αλλά ένα λειτούργημα, είναι μια ιερή αποστολή με “όπλο” τις γνώσεις του και την άδολη αγάπη του για τα βιβλία. Μπορεί το βιβλίο να δοθεί ως φάρμακο και να αποτελέσει μία πρώτης τάξεως σανίδα σωτηρίας για έναν άνθρωπο; Μπορεί να καταστεί άραγε εκείνο το μέσο μέσω του οποίου θα γιατρευτούμε ή τουλάχιστον θα νιώσουμε καλύτερα από πριν;  Περισσότερα

Wilhelm Busch, Η πεταλούδα, Εκδόσεις Κίχλη

“Όταν ήρθε το καλοκαίρι, όταν ο κόσμος στένεψε από τις φυλλωσιές και τα άνθη, σκάρωσα μιαν απόχη και βάλθηκα να κυνηγώ πεταλούδες. Αυτή ήταν η ειδικότητά μου: να τριγυρνώ με ελευθερία ξέγνοιαστη ή να ξαποσταίνω κατά το κέφι μου ͘  μα και στα σάλτα ήμουν καλός, σαν την πιο ζωηρή ακρίδα”. Ο κόσμος του Βίλχελμ Μπους είναι ένα σκηνικό αλλόκοτο, εκκεντρικό, σκοτεινό και γκροτέσκο αλλά συνάμα τρυφερό, όμορφο και συγκινητικό που βγαίνει από εκείνο των παραμυθιών των αδελφών Γκριμ αλλά και των φιλοσοφικών αινιγμάτων που προκύπτουν από την προσπάθεια να ερμηνεύσει ο αναγνώστης ό,τι καταφέρει. Πρόκειται για ένα κείμενο έντονα αμφιλεγόμενο και πολυσχιδές, μία αφήγηση που δεν αναλύεται εύκολα και μοιάζει με γρίφο που αναζητά την λύση του.Περισσότερα

Jens Peter Jacobsen, Πανούκλα στο Μπέργκαμο, Εκδόσεις Ροές

Αν έχει κάποιος ταξιδέψει στο Μπέργκαμο, το οποίο βρίσκεται μία ώρα από το Μιλάνο, θα βρεθεί κατευθείαν μέσα στο κλίμα και την ατμόσφαιρα που ο συγγραφέας Γιάκομπσεν θέλει να δημιουργήσει. Μία πόλη που χωρίζεται στην παλιά πόλη, που δεσπόζει ψηλά και στην νέα πόλη που βρίσκεται ακριβώς από κάτω. Είναι μία πόλη όπου μοιάζει ο χρόνος να μην την έχει πειράξει, σαν να βγήκε από κινηματογραφικό σκηνικό και πίνακα της Αναγέννησης και προκαλεί δέος στον εκάστοτε επισκέπτη. Οι δρόμοι της παλιάς πόλης είναι στενά σοκάκια όπου ο χρόνος έχει παγώσει και ο Γιάκομπσεν βρήκε ιδανική ευκαιρία κατά την παραμονή του στην περιοχή να την θαυμάσει και να χτίσει μια ιστορία μακάβρια αλλά και βαθιά συμβολική και αλληγορική. Το Μπέργκαμο όπως και αρκετές περιοχές της Γηραιάς ηπείρου είχαν δεχτεί κατά τον μεσαίωνα το πλήγμα της θανατηφόρας πανούκλας που οδήγησε στον θάνατο εκατομμύρια ανθρώπους.Περισσότερα

Δημοσθένης Βουτυράς, Το καράβι του θανάτου και άλλες ιστορίες, Εκδόσεις Τόπος

Ο Δημοσθένης Βουτυράς είναι από τις περιπτώσεις των συγγραφέων που το έργο τους είναι μια βαθιά ανασκαφή στα άδυτα της ανθρώπινης φύσης. Φέρνουν στην επιφάνεια την ανθρώπινη φύση, τις σκοτεινές στοές μέσα στις οποίες κινείται ο ανθρώπινος νους και το σκοτεινό φάσμα που καλύπτει αυτό που ονομάζουμε ζωή και θάνατος. Ο Βουτυράς με την γραφή του, που εκπέμπει ποιητικότητα και ύφος που παραπέμπει πολύ έντονα στον Πόε, παρουσιάζει τον άνθρωπο της εποχής του, γυμνό και απαλλαγμένο από φτιασιδώματα και ωραιοποιήσεις. Οι ήρωες του Βουτυρά είναι βουτηγμένοι σε ένα σκοτεινό παρόν που σκιάζει τις ζωές τους και αυτοί με σπαρακτική φωνή και αγώνα παλεύουν να εξηγήσουν το κάθε τι ανεξήγητο και δυσερμήνευτο με όποιες δυνάμεις τους απομένουν αναστατωμένοι από όσα εκτυλίσσονται γύρω τους.Περισσότερα

Amor Towles, Καλή κοινωνία, Εκδόσεις Διόπτρα

Με τα μάτια στο χθες η αφηγήτρια και μέλος της παρέας των τριών πρωταγωνιστών ξεδιπλώνει το κουβάρι της ιστορίας της χρονιάς που άλλαξε τον ρου των ζωών τους μέσα από ένα μωσαϊκό περιγραφών της καλής κοινωνίας της εποχής. Η Νέα Υόρκη πάλλεται από τον ρυθμό των χορταστικών και ξέφρενων ρυθμών, από τις μουσικές στα διάφορα μπαρ και στέκια, από τα εστιατόρια και τα καφέ όπου οι άνθρωποι γεύονται τις γαστρονομικές ιδιαιτερότητες, από τις αναγνώσεις κλασικών βιβλίων και τις συζητήσεις γύρω από αυτά. “Η δεκαετία του ’30… Τι ψυχοβγάλτης ήταν αυτή η δεκαετία. Ήμουν δεκαέξι όταν άρχισε η Ύφεση, αρκετά μεγάλη ώστε να παρασυρθώ από την ξέγνοιαστη γοητεία της δεκαετίας του είκοσι και να αρχίσω να τρέφω όνειρα και προσδοκίες. Ήταν λες και η Αμερική εξαπέλυσε την Ύφεση για να δώσει ένα μάθημα στο Μανχάταν”.Περισσότερα

Νίκος Ξένιος, Τα σπλάχνα, Εκδόσεις Κριτική

Ο Ναμπόκοφ στο βιβλίο “Το Μάτι” γράφει: «Ένας άνδρας που έχει αποφασίσει να αυτοαφανιστεί έχει ήδη απίστευτα απομακρυνθεί από τις εγκόσμιες υποθέσεις, και το να καθίσει να γράψει τη διαθήκη του θα ήταν, εκείνη τη στιγμή, μία πράξη τόσο παράλογη όσο το να κουρδίσει το ρολόι του, μια που μαζί μ’αυτόν θα αφανιζόταν κι ο κόσμος όλος». Αυτός είναι ο πρωταγωνιστής του βιβλίου αυτού, ένας ήρωας που ξεπηδά μέσα από τον πανδαμάτορα χρόνο του Οδυσσέα Ελύτη και διατρέχει την ιστορία και την πραγματικότητα της εποχής του για να μας επανασυστηθεί και  να μας γνέψει με την αφήγηση της ζωής του κάτι από το ποίημα του παρελθόντος που φρόντισε να ξεδιπλώσει ενώπιόν μας. Η αφήγηση είναι ένας κυκεώνας συμβάντων που μοιάζουν σαν να αναδύονται μέσα από τα σπλάχνα του, όπως η Αφροδίτη μέσα από το περίφημο κοχύλι του Μποτιτσέλι. Ο χάρτης της ζωής του ξετυλίγεται για να πορευτούμε και εμείς σαν τον Μέγα Αλέξανδρο που δεν ξέρει τι ζητά παρά μόνο την αυτοικανοποίηση και μία κάποια λύτρωση στα αδιέξοδά του, την αιώνια φυγή του νου του.Περισσότερα

Ulrich Alexander Boschwitz, Ο ταξιδιώτης, Εκδόσεις Κλειδάριθμος

Γραμμένο το 1938 και ξεχασμένο για χρόνια μέχρι που ανακαλύφθηκε πρόσφατα, το βιβλίο αυτό είναι ένας ύμνος και ένας φόρος τιμής σε όσους άδικα κυνηγήθηκαν και εκδιώχθηκαν σε μία εποχή, αυτή του μεσοπολέμου, όπου πρόσωπα και συνειδήσεις, αξιοπρέπεια και ταυτότητες σβήστηκαν από τον χάρτη. Είναι πραγματικά ευχής έργον να αναδύονται στην επιφάνεια βιβλία όπως αυτό, ένα βιβλίο που περιγράφει δια του συγγραφέα του – θύμα και ο ίδιος – την ωμότητα και τη σκληρότητα των στιγμών σε μια Γερμανία όμηρο των δραματικών πολιτικών εξελίξεων, σε μια Γερμανία αιχμάλωτη ενός τερατώδους και επαίσχυντου ναζιστικού μορφώματος. Το βιβλίο συγκλονίζει ως προς την τραγική μοίρα του πρωταγωνιστή και μας μεταφέρει νοερά αλλά με ένταση την αγωνιώδη προσπάθειά του να μείνει αξιοπρεπής, ελεύθερος και κύριος της ζωής του.Περισσότερα

Shaun Bythell, Το ημερολόγιο ενός βιβλιοπώλη, Εκδόσεις Key books

“Οποιοσδήποτε μορφωμένος άνθρωπος μπορεί να εξασφαλίσει τα προς το ζην από ένα βιβλιοπωλείο αν επιλέξει τη σωστή τοποθεσία και διαθέτει το κατάλληλο κεφάλαιο. Με την εξαίρεση των “σπάνιων” βιβλίων, το αντικείμενο δεν είναι δύσκολο στην εκμάθησή του και ξεκινάς με μεγάλο πλεονέκτημα αν γνωρίζεις ήδη κάποια πράγματα για το περιεχόμενο των βιβλίων”. Αυτά γράφει ο Τζορτζ Όργουελ στις Αναμνήσεις από το βιβλιοπωλείο, αποσπάσματα από το βιβλίο αυτό έχει παραθέσει ο συγγραφέας σε κάθε μήνα του ημερολογίου αυτού για να καταδείξει πόσο ιδιαίτερη είναι η εργασία ενός βιβλιοπώλη. Μέσα από το ημερολόγιο ο αναγνώστης και επίδοξος επισκέπτης ενός τέτοιου βιβλιοπωλείου θα καταλάβει τις ειδικές ικανότητες και επικοινωνιακές τεχνικές που καλείται να επιστρατεύσει ο “ήρωας” βιβλιοπώλης.Περισσότερα

Ζυλιέν Γκρακ, Ένας επικίνδυνος γόης, Εκδόσεις Καστανιώτη

“…κάτω από τον χλιαρό ήλιο ενός πρωινού του Οκτώβρη, θόρυβοι γεννιούνται, αποσπώνται παράξενα από τη σιωπή όπως αποσπάται από το όνειρο η απότομη κίνηση ενός κοιμωμένου – η λευκή μπάρα ενός ξύλινου φράχτη τρίζει, ένα κουδούνι αντηχεί επί ώρα από τη μια ως την άλλη άκρη του ανυπόμονου δρόμου”. Ο αναγνώστης ήδη από την πρώτη σελίδα προετοιμάζεται για ένα ομιχλώδες αφηγηματικό τοπίο και μέσω της πραγματικά εξαιρετικής μετάφρασης της Ιφιγένειας Μποτουροπούλου μεταβαίνει σε μία αινιγματική στρατόσφαιρα από την οποία ίσως και να μην βγαίνει ποτέ, ακόμα και όταν οι σελίδες αυτές τελειώσουν. Και αυτό γιατί απομένει ένα τεράστιο ερωτηματικό, μια αέναη απορία ίση με την αινιγματική σφίγγα που δεσπόζει στη γη της Αιγύπτου.Περισσότερα

Ντένις Τζόνσον, Η γενναιοδωρία της γοργόνας, Εκδόσεις Αντίποδες

Πρόσωπα μελαγχολικά και υπό διάλυση ψυχολογική, ήρωες με εσωτερικές ρωγμές και καταρρακωμένο ηθικό που δύσκολα διορθώνεται, αυτές είναι οι φιγούρες που μας παρουσιάζει ο Ντένις Τζόνσον στα διηγήματά του που είναι απόδειξη ζωής και θανάτου, μία συνεχής ακροβασία ανάμεσα στην ύπαρξη και την ανυπαρξία, έτσι όπως ο ίδιος διαχειρίζεται το παρόν και το μέλλον των εύθραυστων πρωταγωνιστών του. Ο Τζόνσον, όπως και στο μεγαλειώδες “Δέντρο από καπνό”, εφορμά και διεισδύει στο βάθος του ανθρώπινου πόνου και της άστατης ψυχολογικής κατάστασης και καταθέτει τις δικές του προσωπογραφίες ανθρώπων που μοιάζουν με κούκλες έτοιμες ανά πάσα στιγμή να σπάσουν και να κομματιαστούν. “Μεταμελείσαι για πράγματα που έχεις κάνει και μετανιώνεις για τις ευκαιρίες που άφησες να σου ξεφύγουν”.Περισσότερα

Ανθολογία, Ο Μανόλης Αναγνωστάκης ανθολογεί, Εκδόσεις Μεταίχμιο

Ο Μανόλης Αναγνωστάκης πίστευε στη νεότητα του ποιητή γιατί όσο πιο νέος τόσο πιο δημιουργικός και εμπνευσμένος. Αδυνατούσε να κατανοήσει πώς ένας ποιητής με εμπειρία και ρυτίδες μπορούσε να ονομάζεται ποιητής. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που σταμάτησε ήδη από το 1971 να γράφει ποιήματα και στράφηκε σε άλλα είδη όπως το δοκίμιο, τα άρθρα και οι μελέτες. Δεν ένιωθε άλλο την ανάγκη να γράψει, αισθανόταν πως ο ποιητικός οίστρος του τον εγκατέλειψε, τα χρόνια τον φόρτωσαν και το μελάνι της ποίησης στέγνωσε για να το πω πιο ποιητικά. Ο ίδιος είχε πει: «Η ποίηση είναι μία πρώιμη περίοδος της ανθρωπότητας. Δεν μπορεί ένας πενήντα χρονών ν’ αρχίσει να γράφει ποιήματα». Δεν δημοσίευσε ποτέ κακά ποιήματα γιατί δεν υπήρχαν για εκείνον τέτοια, αν διέβλεπε πως κάποιο ποίημα δεν τον ικανοποιούσε, το άφηνε στην άκρη σαν να μην υπήρχε, το έβγαζε από το συρτάρι της μνήμης του.Περισσότερα