Αρχείο

Δεν είναι καθόλου τυχαίο πως η έννοια της μητρότητας αποτέλεσε δημοφιλές θέμα στην ιστορία της ζωγραφικής, κυρίως στην εποχή των μεγάλων ζωγράφων της Αναγέννησης. Η ιστορία της Κιουάκο, πέρα από ό,τι συνέβη και ουσιαστικά αμαυρώνει την αγάπη της για το μωρό, αποδεικνύει πως η επιθυμία και η ανάγκη της μητρότητας είναι πολύ ισχυρή και είναι ικανή να παρασύρει τον άνθρωπο σε ενέργειες μακριά από τα όρια της λογικής. Η Κάκουτα διεισδύει στον ψυχισμό της γυναίκας που βλέπει την καταστροφή της και βρίσκει την λύτρωσή της σε ένα μωρό, ως το μόνο αποκούμπι πάνω στο οποίο μπορεί ακόμα να ελπίζει την ύπαρξή της όταν όλα γύρω της καταρρέουν. Περισσότερα

“Ο τρόπος που βρέθηκα εδώ, η στημένη σύλληψή μου, η μεταγωγή και η δίκη, όλα ήταν σχεδιασμένα από εμένα. Τα πάντα σκηνοθετημένα στην κρύα ταράτσα. Ερωτοτροπώντας με την αυτοκτονία, πασχίζοντας για μια έσχατη λύση, πήρα τη θαρραλέα απόφαση: να κάνω τη ζωή του κούφιου ζωγράφου δούρειο ίππο μέσω του οποίου θα τολμούσα τη μεγαλειώδη έξοδο από τη μετριότητα”. Ο ήρωας του Κούβα είναι ένας άνθρωπος χωρίς πυξίδα, ένας θαλασσοδαρμένος από το τίποτα της ζωής του και αναζητά μία έξοδο κινδύνου, ένα σχέδιο διαφυγής και μια σωσίβια λέμβο για να καταφέρει να επανακτήσει το απολωλός νόημα της ζωής. Η λύση του, η μοναδική και έσχατη σανίδα σωτηρίας του, η διαφαινόμενη λύτρωσή του από την επικίνδυνη στασιμότητα της δικής του ζωής βρίσκεται ενδεχομένως στην πιστή αντιγραφή της ζωής ενός ανθρώπου, ενός ζωγράφου ονόματι Φίλιππος Ροδόπουλος, λύση με κωδική ονομασία “Καρμπόν”. Περισσότερα

Με αφορμή το βιβλίο “Η πείνα” του Κνουτ Χάμσουν, επιθυμία μου είναι να αναπτύξω τον προβληματισμό μου και να κρούσω τον κώδωνα του κινδύνου που αυτή τη στιγμή είναι σιωπηλός ενώ θα έπρεπε να είναι ηχηρός ͘ ο λόγος της παρέμβασής μου είναι το σοβαρό κοινωνικό φαινόμενο της φτώχειας, της πείνας και των αστέγων. Οι περισσότεροι από εσάς θα γνωρίζετε πως πριν από λίγες μέρες πέθανε στο Λονδίνο ένας ακόμα άστεγος, ένας φτωχός άνθρωπος θύμα της διαρκούς κρίσης, ο οποίος έτυχε να είναι Έλληνας, θα μπορούσε να είναι Κινέζος, Ινδός, Αυστριακός ή Αρμένιος. Σημασία έχει το συμβάν και εκεί στέκομαι. Περισσότερα

Πριν από μερικά χρόνια είχα την τύχη να παρακολουθήσω την παράσταση “Ο επιθεωρητής”, ένα έργο καυστικό για την πραγματικότητα στη Ρωσία της εποχής του Γκόγκολ. Είναι συγκλονιστικό, ένα έργο που γράφτηκε τόσα χρόνια πριν να είναι τόσο επίκαιρο και σύγχρονο στη σημερινή εποχή, αυτό σημαίνει πως οι εποχές άλλαξαν, όχι όμως και οι άνθρωποι. Το έργο αυτό σατιρίζει ανοιχτά τη γραφειοκρατική δομή της αυτοκρατορίας με τις εξυπηρετήσεις, την υποταγή σε ψευδεπίγραφες ελπίδες, την πίστη σε εύκολες λύσεις, σε ανύπαρκτες δομές και αρχές, ενώ καταδεικνύει όλο το φάσμα της αυταπάτης και της διαφθοράς που διαπερνά την κοινωνία. Ο Γκόγκολ, για αυτό το έργο αλλά και για το σύνολο της προσφοράς του, παραμένει, τόσο για την παγκόσμια όσο και για τη ρωσική λογοτεχνία, ένα αέναο σημείο αναφοράς, παρά το γεγονός πως έφυγε μόλις σε ηλικία 45 ετών χτυπημένος από την προσωπική του θλίψη και μελαγχολία, για τις τύψεις του περί προδοσίας της ρώσικης υπερηφάνειας.Περισσότερα

Η συλλογή μικρών ιστοριών του δεύτερου επεισοδίου των εκδόσεων Ενύπνιο – το πρώτο εναρκτήριο λάκτισμα ήταν το βιβλίο του Λάζα Λαζάρεβιτς, “Στις όχθες του Σάβου” – μαρτυρά τη διάθεση για διείσδυση σε λογοτεχνία υψηλών προδιαγραφών όπου δεν μετρά η ποσότητα αλλά η ποιότητα. Ξεχωριστές αφηγήσεις εδώ από τον Κουτρουμπάκη, που μεταφέρει τον αναγνώστη σε πολιτείες άλλοτε οικείες και άλλοτε άγνωστες, σε ένα ευρύ φάσμα επένδυσης στο ανθρώπινο στοιχείο. Διαβάζοντας τις ιστορίες εισβάλλουμε στα σπίτια ανθρώπων, κατανοούμε τις αγωνίες τους, μυρίζουμε το άρωμα της παραγωγής τους, ζούμε τις ζωές τους, είμαστε μικροί παρατηρητές και αναζητητές των και με το χέρι μας κάπως παράνομα ξεθολώνουμε το τζάμι του παραθύρου για να γίνουμε μάρτυρες των γεγονότων της ζωής τους. Περισσότερα

Ο συγγραφέας Αντόνιο ντι Μπενεντέτο θα προτιμούσε να ταξιδεύουν τα βιβλία του περισσότερο από εκείνον, όπως θα διαβάσουμε στο εξαιρετικά διαφωτιστικό επίμετρο της μεταφράστριας Άννας Βερροιοπούλου. Επίσης, στο ίδιο επίμετρο μαθαίνουμε πως παίρνει δεκαοκτώ μέρες άδεια από τη δουλειά του και κλεισμένος σε ένα έρημο σπίτι καταφέρνει να γράψει το μυθιστόρημά του στο λιγοστό χρονικό διάστημα. Τα προσωπικά βιώματα και τα γεγονότα, κυρίως θλιβερά, είναι τελικά αυτά που σημαδεύουν τον κόσμο του συγγραφέα, που αν δεν μιλήσει για αυτά είναι σαν να αυτοκτονεί συνειδησιακά. Περισσότερα

Ο Σαρλ Μποντλέρ ήταν αυτός που ανακάλυψε στην Ευρώπη τη λογοτεχνική ευφυΐα του Πόε και ανέλαβε τη μετάφραση και διάδοση του έργου του. Ο ίδιος είχε πει σχετικά: “Η ποίηση του Έντγκαρ Άλαν Πόε είναι βαθιά και στιλπνή σαν όνειρο, μυστηριακή και τέλεια σαν κρύσταλλο”. Ο Πόε εξαντλημένος αλλά και εμπνεόμενος από τις εξουθενωτικές, μαύρες και κακόβουλες σκέψεις του μας άφησε κληρονομιά ένα έργο πλούσιο, διαχρονικό και πάντα επίκαιρο. Η παρακαταθήκη που άφησε ο Έντγκαρ Άλαν Πόε στις επερχόμενες γενιές είναι πλέον αναγνωρισμένη και από τον θάνατο του έως σήμερα δεν έχει πάψει να εδραιώνεται όλο και περισσότερο ως ένας στοχαστής συγγραφέας. Περισσότερα

«Ο Περιπλανωμένος»: ένα βιβλίο με πενήντα δύο παραβολές γραμμένες με την απλότητα και την αμεσότητα που χαρακτηρίζει τον Χαλίλ Γκιμπράν, τον σημαντικότερο, δηλαδή, εκπρόσωπο της αραβόφωνης λογοτεχνίας· τον άνθρωπο ο οποίος  ξεκίνησε πάμφτωχος από τον Λίβανο,  όπου νέος υπήρξε υποστηρικτής της ανεξαρτησίας του έθνους του από τους Οθωμανούς· τον πεζογράφο και ποιητή,  που χρησιμοποίησε ευρέως την αγγλική γλώσσα, την οποία διδάχθηκε ως φτωχός μετανάστης στις Η.Π.Α·  τον ζωγράφο, που μαθήτευσε στη Σχολή Καλών Τεχνών στο Παρίσι και έφτασε στο σημείο να φιλοτεχνήσει πορτρέτα του Ροντέν, της Σάρα Μπερνάρ και του Καρλ Γιουνγκ· τον φιλόσοφο, που στοχάστηκε πάνω στην αδελφοσύνη, τη φιλανθρωπία, τον έρωτα, τη ζωή, τα όνειρα και την αγάπη, με έναν τρόπο βαθιά μυστικιστικό και λυρικό.Περισσότερα