Αρχείο

Συνομιλία με έναν φανταστικό γιο, διάλογος με το άλλο του μισό, ερωταπαντήσεις με στόχο την διερεύνηση του εαυτού του, τι από όλα αυτά επιχειρεί ο εκκεντρικός Ναπολιτάνος. Μήπως όλα μαζί ταυτόχρονα; Γιατί είναι ικανός και δεξιοτέχνης και τίποτα δεν τον σταματά από το να μας εκπλήσσει κάθε φορά ευχάριστα. Ο Ντε Λούκα με μία αφήγηση που αγγίζει τα όρια της αλληγορίας και του συμβολισμού αλλά που κυρίως ακουμπάει τις χορδές του κόσμου του παραμυθιού, μιας και για μένα είναι ένας σύγχρονος ρεαλιστής παραμυθάς για τον άνθρωπο, καταφέρνει μέσα στις σελίδες αυτές να απογειώσει τον αναγνώστη του. Αυτό το κατορθώνει – να σημειώσω πως το βιβλίο το διάβασα σε ένα βράδυ απνευστί, εξαιρετική η ροή του κειμένου χάρη στην μετάφραση της Άννας Παπασταύρου – γιατί το βιβλίο αυτό είναι το πλέον αυτοβιογραφικό του, είναι το βιβλίο μέσα από το οποίο ο ίδιος απογειώνεται ψυχικά με το αεροπλάνο των ονείρων του.Περισσότερα

Οι συγγραφείς, τόσο στην νεανικότητά τους όσο και στην ωριμότητά τους, μοιάζει να θέλουν να πειραματίζονται περισσότερο από ποτέ. Ο Χούλιο Κορτάσαρ σε αυτή τη συλλογή διηγημάτων φαίνεται να συμπυκνώνει με μία έκφραση ελευθερίας και ανεξαρτησίας όλο του το πνευματικό γίγνεσθαι και τις φιλοσοφικές και άλλες ανησυχίες του. Ο συγγραφέας του κορυφαίου βιβλίου “Το κουτσό” μας επανασυστήνεται με μία συλλογή που μοιάζει με γόρδιο δεσμό που χρειάζεται λύση. Αινιγματικός, πολυσχιδής, μυστηριώδης, ξεδιπλώνει όλο εκείνο τον οίστρο του και μας παραδίδει ιστορίες που τόσο λογοτεχνικά όσο και νοηματικά ανησυχούν τον αναγνώστη και όταν εξέρχεται του μεγάρου της αφήγησης κοιτάει πίσω του μήπως και καταλάβει τι συνέβη εντός.Περισσότερα

Το νησί των θησαυρών είναι αναμφίβολα ένα από τα πλέον αναγνωρισμένα και πολυδιαβασμένα βιβλία παγκοσμίως, είναι από εκείνα τα αναγνώσματα που όσες φορές και αν το διαβάσεις έχει να σου αποκαλύψει κάτι μοναδικό και συναρπαστικό. Ο Στίβενσον είχε πει κάποτε σχετικά με την έννοια του ταξιδιού: “Δεν ταξιδεύω για να πάω κάπου αλλά για να πάω. Ταξιδεύω για χάρη του ταξιδιού. Το ζήτημα είναι να μετακινείσαι”. Το νησί των θησαυρών κατά μία έννοια είναι η πραγματοποίηση της φιλοσοφίας του αυτής αφού ταξιδεύει ο ίδιος μέσω των ηρώων του και ταξιδεύει και εμάς σε έναν κόσμο που στην εποχή του ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής. Σε αυτόν τον μυστήριο κόσμο της ανακάλυψης υπήρχαν κάθε λογής θησαυροί, χρυσές λίρες, σεντούκια με κάθε λογής άγνωστα λάφυρα και άλλα πολλά τιμαλφή που περίμεναν κάποιον να τα αναζητήσει.Περισσότερα

Σε μια εποχή που σαρώνει τα πάντα και τους πάντες με τα τεχνολογικά μέσα, λίγοι είναι αυτοί που θα ανατρέξουν στα βιβλία ως μέσο θεραπείας, ως αντίδοτο στον ορυμαγδό και στις βολές που δεχόμαστε κατά ριπάς από κοινωνικά και άλλα μέσα. Ο πρωταγωνιστής του νέου βιβλίου του Στάσσι – όπως και στο προηγούμενο, τη Χαμένη Αναγνώστρια, πάλι από τις εκδόσεις Ίκαρος – αυτό που ουσιαστικά επιτελεί δεν είναι μια εργασία αλλά ένα λειτούργημα, είναι μια ιερή αποστολή με “όπλο” τις γνώσεις του και την άδολη αγάπη του για τα βιβλία. Μπορεί το βιβλίο να δοθεί ως φάρμακο και να αποτελέσει μία πρώτης τάξεως σανίδα σωτηρίας για έναν άνθρωπο; Μπορεί να καταστεί άραγε εκείνο το μέσο μέσω του οποίου θα γιατρευτούμε ή τουλάχιστον θα νιώσουμε καλύτερα από πριν;  Περισσότερα

“Όταν ήρθε το καλοκαίρι, όταν ο κόσμος στένεψε από τις φυλλωσιές και τα άνθη, σκάρωσα μιαν απόχη και βάλθηκα να κυνηγώ πεταλούδες. Αυτή ήταν η ειδικότητά μου: να τριγυρνώ με ελευθερία ξέγνοιαστη ή να ξαποσταίνω κατά το κέφι μου ͘  μα και στα σάλτα ήμουν καλός, σαν την πιο ζωηρή ακρίδα”. Ο κόσμος του Βίλχελμ Μπους είναι ένα σκηνικό αλλόκοτο, εκκεντρικό, σκοτεινό και γκροτέσκο αλλά συνάμα τρυφερό, όμορφο και συγκινητικό που βγαίνει από εκείνο των παραμυθιών των αδελφών Γκριμ αλλά και των φιλοσοφικών αινιγμάτων που προκύπτουν από την προσπάθεια να ερμηνεύσει ο αναγνώστης ό,τι καταφέρει. Πρόκειται για ένα κείμενο έντονα αμφιλεγόμενο και πολυσχιδές, μία αφήγηση που δεν αναλύεται εύκολα και μοιάζει με γρίφο που αναζητά την λύση του.Περισσότερα

Αν έχει κάποιος ταξιδέψει στο Μπέργκαμο, το οποίο βρίσκεται μία ώρα από το Μιλάνο, θα βρεθεί κατευθείαν μέσα στο κλίμα και την ατμόσφαιρα που ο συγγραφέας Γιάκομπσεν θέλει να δημιουργήσει. Μία πόλη που χωρίζεται στην παλιά πόλη, που δεσπόζει ψηλά και στην νέα πόλη που βρίσκεται ακριβώς από κάτω. Είναι μία πόλη όπου μοιάζει ο χρόνος να μην την έχει πειράξει, σαν να βγήκε από κινηματογραφικό σκηνικό και πίνακα της Αναγέννησης και προκαλεί δέος στον εκάστοτε επισκέπτη. Οι δρόμοι της παλιάς πόλης είναι στενά σοκάκια όπου ο χρόνος έχει παγώσει και ο Γιάκομπσεν βρήκε ιδανική ευκαιρία κατά την παραμονή του στην περιοχή να την θαυμάσει και να χτίσει μια ιστορία μακάβρια αλλά και βαθιά συμβολική και αλληγορική. Το Μπέργκαμο όπως και αρκετές περιοχές της Γηραιάς ηπείρου είχαν δεχτεί κατά τον μεσαίωνα το πλήγμα της θανατηφόρας πανούκλας που οδήγησε στον θάνατο εκατομμύρια ανθρώπους.Περισσότερα

Ο Δημοσθένης Βουτυράς είναι από τις περιπτώσεις των συγγραφέων που το έργο τους είναι μια βαθιά ανασκαφή στα άδυτα της ανθρώπινης φύσης. Φέρνουν στην επιφάνεια την ανθρώπινη φύση, τις σκοτεινές στοές μέσα στις οποίες κινείται ο ανθρώπινος νους και το σκοτεινό φάσμα που καλύπτει αυτό που ονομάζουμε ζωή και θάνατος. Ο Βουτυράς με την γραφή του, που εκπέμπει ποιητικότητα και ύφος που παραπέμπει πολύ έντονα στον Πόε, παρουσιάζει τον άνθρωπο της εποχής του, γυμνό και απαλλαγμένο από φτιασιδώματα και ωραιοποιήσεις. Οι ήρωες του Βουτυρά είναι βουτηγμένοι σε ένα σκοτεινό παρόν που σκιάζει τις ζωές τους και αυτοί με σπαρακτική φωνή και αγώνα παλεύουν να εξηγήσουν το κάθε τι ανεξήγητο και δυσερμήνευτο με όποιες δυνάμεις τους απομένουν αναστατωμένοι από όσα εκτυλίσσονται γύρω τους.Περισσότερα

Με τα μάτια στο χθες η αφηγήτρια και μέλος της παρέας των τριών πρωταγωνιστών ξεδιπλώνει το κουβάρι της ιστορίας της χρονιάς που άλλαξε τον ρου των ζωών τους μέσα από ένα μωσαϊκό περιγραφών της καλής κοινωνίας της εποχής. Η Νέα Υόρκη πάλλεται από τον ρυθμό των χορταστικών και ξέφρενων ρυθμών, από τις μουσικές στα διάφορα μπαρ και στέκια, από τα εστιατόρια και τα καφέ όπου οι άνθρωποι γεύονται τις γαστρονομικές ιδιαιτερότητες, από τις αναγνώσεις κλασικών βιβλίων και τις συζητήσεις γύρω από αυτά. “Η δεκαετία του ’30… Τι ψυχοβγάλτης ήταν αυτή η δεκαετία. Ήμουν δεκαέξι όταν άρχισε η Ύφεση, αρκετά μεγάλη ώστε να παρασυρθώ από την ξέγνοιαστη γοητεία της δεκαετίας του είκοσι και να αρχίσω να τρέφω όνειρα και προσδοκίες. Ήταν λες και η Αμερική εξαπέλυσε την Ύφεση για να δώσει ένα μάθημα στο Μανχάταν”.Περισσότερα