“…κάτω από τον χλιαρό ήλιο ενός πρωινού του Οκτώβρη, θόρυβοι γεννιούνται, αποσπώνται παράξενα από τη σιωπή όπως αποσπάται από το όνειρο η απότομη κίνηση ενός κοιμωμένου – η λευκή μπάρα ενός ξύλινου φράχτη τρίζει, ένα κουδούνι αντηχεί επί ώρα από τη μια ως την άλλη άκρη του ανυπόμονου δρόμου”. Ο αναγνώστης ήδη από την πρώτη σελίδα προετοιμάζεται για ένα ομιχλώδες αφηγηματικό τοπίο και μέσω της πραγματικά εξαιρετικής μετάφρασης της Ιφιγένειας Μποτουροπούλου μεταβαίνει σε μία αινιγματική στρατόσφαιρα από την οποία ίσως και να μην βγαίνει ποτέ, ακόμα και όταν οι σελίδες αυτές τελειώσουν. Και αυτό γιατί απομένει ένα τεράστιο ερωτηματικό, μια αέναη απορία ίση με την αινιγματική σφίγγα που δεσπόζει στη γη της Αιγύπτου.Περισσότερα
