Δημοσιεύτηκε στισ

Ο κόσμος της ζωγραφικής και των δημιουργών αποκαλύπτεται μέσα από 9 και ένα ξεχωριστά βιβλία (Α’ Μέρος)

Η ζωγραφική ως τέχνη είναι αρχαιότατη, είναι μία τέχνη μοναδική και ιδιαίτερα σαγηνευτική στον τρόπο που απεικονίζονται πρόσωπα και αντικείμενα. Έχει βάθος στον χρόνο και ήδη προέρχεται από τότε που ανακαλύφθηκαν οι προϊστορικές απεικονίσεις στο περίφημο σπήλαιο Λασκώ, τοιχογραφίες που έχουν αποκληθεί ως “Καπέλα Σιξτίνα των τοιχογραφιών”. Μέσα στον χρόνο η ζωγραφική εξελίχθηκε, οι δημιουργοί καινοτόμησαν, πρωτοπόρησαν, επαναστάτησαν κατά μία έννοια. Ο κόσμος της ζωγραφικής πέρασε από διάφορες περιόδους με τα ιστορικά και πολιτικά γεγονότα να γίνονται σημείο αναφοράς της, με τα κοινωνικά δρώμενα να απασχολούν τους δημιουργούς και εικαστικούς, με τη θρησκεία να επηρεάζει πολλούς από αυτούς αλλά και τη φύση να εμπνέει άλλους, χαρίζοντάς μας σε όλες τις περιπτώσεις πίνακες μοναδικής ομορφιάς.Περισσότερα

Δημοσιεύτηκε στισ

Μαθαίνουμε για τον υπέροχο κόσμο των ζώων μέσα από 10 και ένα μοναδικά βιβλία (Α’ Μέρος)

Είναι επιτακτική ανάγκη οι άνθρωποι να καταλάβουν πως ο κόσμος δεν τους ανήκει και η φύση έχει, χιλιετίες τώρα, τους δικούς της κανόνες και τις δικές της ανάγκες. Οι άνθρωποι είμαστε περαστικοί, είμαστε τρωτοί, είμαστε αναλώσιμοι, ανήκουμε στη φύση ως ίσοι αλλά δεν την εξουσιάζουμε και δεν κυριαρχούμε πάνω της. Η φύση και όλα τα όντα που την κατοικούν έχουν τη δική τους ζωή, τον δικό τους κύκλο ζωής, τον οποίο ο άνθρωπος δυστυχώς ταράζει και αναστατώνει με τις παρεμβάσεις του και τις κακές συμπεριφορές του που πηγάζουν από την αυταπάτη του πως είναι ο άρχων όλων. Τεράστιο λάθος να θεωρούμε πως είμαστε ένα μοναδικό είδος που όλα τα άλλα είδη θα πρέπει να μας υπηρετούν. Δεν έχουμε παρά ίσα δικαιώματα και αντίστοιχες υποχρεώσεις απέναντι σε όλους τους άλλους κατοίκους της πλάσης αυτής, είτε αυτά λέγονται ζώα, είτε φυτά, είτε ό,τιδήποτε άλλο που μεγαλώνει και αναπτύσσεται.Περισσότερα

Δημοσιεύτηκε στισ

Βίκτορ Ε. Φρανκλ, Το νόημα της ζωής, Εκδόσεις Ψυχογιός

“Οι επιλογές που κάνουν οι άνθρωποι θα πρέπει να είναι ενεργητικές μάλλον παρά παθητικές. Με το να κάνουμε προσωπικές επιλογές επικυρώνουμε την αυτονομία μας. “Ένα ανθρώπινο ον δεν είναι παρά ένα πράγμα ανάμεσα στα άλλα ͘  τα πράγματα καθορίζουν το ένα το άλλο”, γράφει ο Φρανκλ, “ο άνθρωπος όμως είναι αυτο-καθοριζόμενος. Ό,τι γίνεται – μέσα στα όρια των χαρισμάτων και του περιβάλλοντος του – το έχει επιτύχει ο ίδιος”. Τα λόγια του Φρανκλ αναφέρει ο φίλος του και επίσης ψυχαναλυτής William J. Winslade στο επίμετρο του βιβλίου όπου αποτίνει φόρο τιμής στον αγωνιστή αλλά και σπουδαίο στοχαστή Φρανκλ. Το βιβλίο του αυτό είχε τεράστια απήχηση στον κόσμο και αποτέλεσε εκδοτική επιτυχία λόγω του γεγονότος πως μιλάει την γλώσσα της αλήθειας και μιλάει κατευθείαν στην ψυχή και την καρδιά.Περισσότερα

Δημοσιεύτηκε στισ

Mempo Giardinelli, Ο επαναστάτης με το ποδήλατο, Εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα

“Υπέφερα πολύ. Τα βασανιστήρια τα νιώθεις, τα αισθάνεσαι βαθιά. Πρώτα είναι η αίσθηση του πνιγμού, εκεί, μέσα στο βρόμικο νερό – βρόμικο επειδή είναι γεμάτο ακαθαρσίες, κόπρανα, ούρα, τέτοιες βρομιές -, κι εκεί πιστεύεις ότι είσαι τελειωμένος με κάθε τρόπο. Είναι σαν να σου σπάει το ηθικό. Αυτή είναι η αίσθηση που σου δημιουργείται. Ένα τσάκισμα της συνείδησης. Κι έπειτα, με τις ηλεκτρικές εκκενώσεις, εκεί πια δεν τις αντέχεις. Υπάρχουν άνθρωποι που με μια εκκένωση μένουν στον τόπο” είναι τα λόγια του Μπαρτόλο, του πρωταγωνιστή επαναστάτη της Παραγουάης, αυτού που μια ολόκληρη ζωή την αφιέρωσε στην ρήξη με ένα καθεστώς καταπίεσης και πολιτικής απάτης, αυτού που με όπλο την γενναιότητά του και το θάρρος του έδωσε αγώνα με συνέπεια και επιμονή για να επαναφέρει την δημοκρατία στην χώρα του.Περισσότερα

Δημοσιεύτηκε στισ

Το χρονικό των αναμνήσεων ως οδηγός έμπνευσης: Η περίπτωση του Ιουλίου Βερν και του Τόμας Γουλφ

Δύο συγγραφείς από διαφορετικές λογοτεχνικές σχολές, προερχόμενοι από εντελώς διαφορετικές χώρες οι οποίοι και έζησαν σε εντελώς διαφορετικές χρονικές περιόδους, ο ένας στον 19ο αιώνα, ο άλλος στον 20ο. Και όμως τους ενώνει μια κοινή συνισταμένη που λέγεται χρονικό αναμνήσεων ενόψει προαναγγελθέντων έργων, για να θυμηθούμε και τον Μάρκες. Τόσο ο Ιούλιος Βερν όσο και ο Τόμας Γουλφ, μας αφηγούνται σε αυτά τα δύο υπέροχα εκδοτικά αριστουργήματα των εκδόσεων Στιγμός όσα οι ίδιοι βίωσαν και κατέγραψαν ως σημειώσεις/αφηγήσεις. Συγχαρητήρια αξίζουν στους δύο μεταφραστές Μαρία Παπαδήμα και Γιάννη Λειβαδά για το μεράκι της μετάφρασης και τους ευχαριστούμε για αυτό. Σε αυτά λοιπόν τα βιβλία ξετυλίγουν το κουβάρι των αναμνήσεών τους σε σχέση με τα έργα, τα οποία και άφησαν το στίγμα τους στην παγκόσμια λογοτεχνία. Έργα όπως τα Τέκνα του πλοιάρχου Γκραντ ή ο Δεκαπενταετής πλοίαρχος από την μία και το Γύρνα πίσω άγγελε μου καθώς και το μεγαλειώδες Περί χρόνου και ποταμού είναι στο επίκεντρο της ανάλυσης από τους ίδιους τους δημιουργούς τους.Περισσότερα

Δημοσιεύτηκε στισ

Ocean Vuong, Στη γη είμαστε πρόσκαιρα υπέροχοι, Εκδόσεις Gutenberg

Γράφει ο σπουδαίος Αμερικανός συγγραφέας του Περί χρόνου και ποταμού Τόμας Γουλφ σχετικά με το ζήτημα ‘συγγραφή’ που πάντα τον απασχολούσε όσο έγραφε τα αριστουργηματικά του βιβλία: “…είναι πεποίθησή μου πως όλα τα σοβαρά έργα τέχνης οφείλουν να είναι στη βάση τους αυτοβιογραφικά και πως ο άνθρωπος πρέπει να χρησιμοποιήσει υλικό και εμπειρία από τη δική του εάν πρόκειται να δημιουργήσει κάτι που θα έχει πραγματική αξία”. Όσα γράφει με τόσο γλαφυρό τρόπο ο Γουλφ βρίσκουν τον καθρέφτη τους σε όσα μας αφηγείται με τόση ωμότητα αλλά και αλήθεια ο Βουόνγκ σε αυτό το ιδιαίτερα λυρικό και ποιητικό βιβλίο μιας και την ίδια εποχή που κυκλοφορεί αυτό το βιβλίο, εκδόθηκαν από τις εκδόσεις Gutenberg και πάλι και τα ποιήματά του με τίτλο Νυχτερινός ουρανός με τραύματα εξόδου.Περισσότερα

Δημοσιεύτηκε στισ

Ξαναζούμε τις ένδοξες μέρες του 1821 μέσα από 14 και 1 βιβλία (Β’ Μέρος)

Φέτος είναι η χρονιά των εορτασμών καθώς ο απανταχού Ελληνισμός θα γιορτάσει σε λίγες μέρες τα 200 χρόνια από την εθνική παλιγγενεσία μέσα σε κλίμα υπερηφάνειας και συλλογισμού για το μέλλον. Ήδη η επιτροπή που έχει συσταθεί από πέρυσι προετοιμάζει τις εργασίες για τη διάδοση της συμπλήρωσης των δύο αιώνων ύπαρξης του Νεοελληνικού κράτους και η συγκυρία είναι μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για να αναστοχαστούμε εαυτούς και αλλήλους και να επαναπροσδιορίσουμε τη θέση μας στον κόσμο που συνεχώς αλλάζει. Ο αγώνας των Ελλήνων ήταν προϊόν μακρόχρονης προσπάθειας στο εσωτερικό της επικράτειας αλλά και μέσα από τις παροικίες της ελληνικής διασποράς που προετοίμαζε χρόνια πριν τον αγώνα για αποτίναξη του τουρκικού ζυγού ύστερα από 400 χρόνια σκλαβιάς. Ανά τη χώρα μικρές ομάδες ανθρώπων άρχισαν να οργανώνονται και να συντονίζουν τις δράσεις τους με απώτερο στόχο να κινητοποιήσουν όλο τον πληθυσμό για τον υπέρ πάντων αγώνα.Περισσότερα

Δημοσιεύτηκε στισ

Ξαναζούμε τις ένδοξες μέρες του 1821 μέσα από 14 και 1 βιβλία (A’ Μέρος)

Φέτος είναι η χρονιά των εορτασμών καθώς ο απανταχού Ελληνισμός θα γιορτάσει σε λίγες μέρες τα 200 χρόνια από την εθνική παλιγγενεσία μέσα σε κλίμα υπερηφάνειας και συλλογισμού για το μέλλον. Ήδη η επιτροπή που έχει συσταθεί από πέρυσι προετοιμάζει τις εργασίες για τη διάδοση της συμπλήρωσης των δύο αιώνων ύπαρξης του Νεοελληνικού κράτους και η συγκυρία είναι μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για να αναστοχαστούμε εαυτούς και αλλήλους και να επαναπροσδιορίσουμε τη θέση μας στον κόσμο που συνεχώς αλλάζει. Ο αγώνας των Ελλήνων ήταν προϊόν μακρόχρονης προσπάθειας στο εσωτερικό της επικράτειας αλλά και μέσα από τις παροικίες της ελληνικής διασποράς που προετοίμαζε χρόνια πριν τον αγώνα για αποτίναξη του τουρκικού ζυγού ύστερα από 400 χρόνια σκλαβιάς. Ανά τη χώρα μικρές ομάδες ανθρώπων άρχισαν να οργανώνονται και να συντονίζουν τις δράσεις τους με απώτερο στόχο να κινητοποιήσουν όλο τον πληθυσμό για τον υπέρ πάντων αγώνα.Περισσότερα

Δημοσιεύτηκε στισ

Κάρολος Μπωντλαίρ, Η μελαγχολία του Παρισιού, Εκδόσεις Bibliotheque

“Ο ήλιος είχε πέσει. Η νύχτα όλο επισημότητα είχε πάρει τη θέση της. Τα παιδιά χώρισαν πηγαίνοντας το καθένα, χωρίς να το γνωρίζουν, κατά τις συνθήκες και κατά το τυχαίο, να ωριμάσουν το πεπρωμένο τους, να σκανδαλίσουν τους πλησίον τους και να προχωρήσουν προς τη δόξα ή προς την ατίμωση”. Αυτά λέγονται δια στόματος ενός καταραμένου ποιητή, ενός περιπλανώμενου παρατηρητή των ανθρώπων, ενός ιμπρεσιονιστή ποιητή που καταθέτει την ψυχή του στο χαρτί για να μεταφέρει συναισθήματα, εικόνες και στιγμές. Αυτά τα κείμενα ανήκουν στην εμπνευσμένη σειρά μικρά πεζά, τα οποία ο ίδιος γράφει έχοντας στον νου του χίλιες και μία σκέψεις που του πλημμυρίζουν το μυαλό.Περισσότερα

Δημοσιεύτηκε στισ

Φιοντόρ Μ. Ντοστογιέφσκι, Λόγος για τον Πούσκιν, Εκδόσεις Αρμός

Δεν θα ήταν καθόλου υπερβολή να μνημονεύσουμε τον Πούσκιν ως τον Άγιο της ρωσικής λογοτεχνίας, γιατί δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός πως ο Ντοστογιέφσκι, αυτός ο μέγας των μεγάλων, αφιερώνει ένα ολόκληρο βιβλίο στο όνομα αυτού του μοναδικού συγγραφέα. Η μεγάλη ρωσική σχολή, μέλος της οποίας είναι και ο Πούσκιν, μέσα στην δραματικότητα και την διδαχή της έχει την ικανότητα να κρατάει το ενδιαφέρον αμείωτο εις το διηνεκές, όταν διαφαίνεται στο προσκήνιο πως η τραγική φιγούρα του ανθρώπου είναι αυτή που συνθλίβεται από την μικροπρέπεια, την μικροψυχία και την ιδιοτέλεια μέσα στον όλεθρο του πολέμου μεταξύ του καλού και του κακού. Γιατί πάντα η λογοτεχνία που έχει ως επίκεντρο την αδύναμη ανθρώπινη ψυχή και προσπαθεί να την ξεψαχνίσει, είναι αυτή τελικά που θορυβεί την εποχή της και μένει στα ράφια της ιστορίας, όχι σκονισμένη αλλά καθαρή και κρυστάλλινη.Περισσότερα

Δημοσιεύτηκε στισ

Αλμπέρτο Μοράβια, Ο άνθρωπος που κοιτάζει, Εκδόσεις Οξύ

Άκουσα κάποια στιγμή μία ενδιαφέρουσα και πολύ εύστοχη άποψη από έναν Έλληνα τραγουδοποιό πως τα τραγούδια γράφουν τραγούδια. Tο ίδιο θαρρώ συμβαίνει και με τα βιβλία, όλη η ιστορία της λογοτεχνίας αποδεικνύει πως συγγραφείς διαβάζουν και μελετούν παρά το γεγονός πως γράφουν τα αριστουργήματά τους. Ο μοναδικός Φλωμπέρ για παράδειγμα, όπως αναφέρει ο Νίτσε, διάβασε 2000 βιβλία ενώ έγραφε τα εμπνευσμένα βιβλία του. Όλη αυτή η θεωρία είναι βάσιμη και αυτό επιβεβαιώνεται για μία ακόμα φορά καθώς ο Άνθρωπος που κοιτάζει, σύμφωνα και με τον Τζόρτζιο Καβαλίνι που έχει γράψει την υπέροχη και εμπεριστατωμένη εισαγωγή, είναι εμπνευσμένο από τον Άνθρωπο που γελά, το κορυφαίο αυτό μυθιστόρημα του Βίκτωρ Ουγκό.Περισσότερα

Δημοσιεύτηκε στισ

Alexis Ragougneau, Opus 77, Εκδόσεις Πλέθρον

Μουσική, αυτή η μοναδική έκφανση της έκφρασης, το αποτύπωμα του ανθρώπου στη γη, ο ήχος που χαρίζει η φύση και εμείς την εξελίσσουμε μέσω των μουσικών οργάνων, η μελωδία της μουσικής είναι ο τρόπος να εκφράσει ο άνθρωπος πλήθος συναισθημάτων, αγωνιών, ενδόμυχων σκέψεων, όλος αυτός ο κόσμος είναι ένα δώρο του Θεού στον άνθρωπο που χρόνια τώρα καταφεύγει σε αυτό για να κατευνάσει πάθη και να μιλήσει για χαρές και λύπες. Ο Γάλλος συγγραφέας Ragougneau γράφει μία ιστορία ιδιαίτερα συγκινητική που θυμίζει κινηματογραφική ταινία καθώς το βιολί και ο βιολιστής είναι εδώ οι απόλυτοι πρωταγωνιστές, όπως πρωταγωνιστές είναι το πάθος, ο ζήλος, η αγωνία, η ανησυχία, οι στιγμές ταραχής πριν από την εμφάνιση μπροστά σε ένα πλήθος που είναι έτοιμο για όλα, είτε να σε αποθεώσει είτε και για να σε αποκαθηλώσει. Αυτός ο φόβος του κάθε δημιουργού είναι μοναδικός, είναι ένα συναίσθημα μοναδικό που μόνο εκείνος καταλαβαίνει και μόνο εκείνος μπορεί να διαχειριστεί.Περισσότερα