Αρχείο

Θάνατος, μια λέξη και μια έννοια τόσο απλή μα τόσο περίπλοκη, ένας όρος που τρομάζει, ένα τέλος που λίγοι επιθυμούν να εντάξουν στον λόγο τους και ακόμα λιγότεροι εύχονται να τους συμβεί. Τελικά είναι ο θάνατος το τέλος της ζωής και η αρχή μιας άλλης ή μήπως ένας άγνωστος Χ τον οποίο ουδείς μπορεί να ερμηνεύσει για αυτό και τον απωθεί όπως ο διάβολος το λιβάνι; Στην αρχαιότητα, ο Θάνατος υπήρξε μαζί με τον Ύπνο ένα δίδυμο ισχυρών θεών, αυτοί οι δύο δεινοί θεοί που ήλιος δεν τους έβλεπε μετέφεραν μαζί το σώμα ενός νεκρού πολεμιστή στον Κάτω κόσμο του Άδη. Ο Θάνατος πολλές φορές λατρευόταν για τον ρόλο του ως ησυχαστή του πόνου και ως ενός λυτρωτή στα βάσανα του ανθρώπου, κατά τον Μεσαίωνα και την Αναγέννηση γίνεται μια μορφή μαυροφορεμένη που κλέβει τις ζωές των ανθρώπων και οδηγεί τους επιζήσαντες σε μια αιώνια θλίψη και αναπαρίσταται με δρεπάνι.Περισσότερα

Σε μία από τις πολλές συνεντεύξεις που έδωσε ο Μένης Κουμανταρέας με αφορμή το μυθιστόρημα αυτό και η οποία μαζί με άλλες παρατίθενται στο τέλος του βιβλίου, είχε δηλώσει στο περιοδικό Οδός Πανός τα παρακάτω εξαιρετικά ενδιαφέροντα: “Δεν ξεκινάω επίτηδες να καταστρέψω τους ήρωές μου. Ίσως όμως έχω συνηθίσει από μικρός όπου όλοι οι ήρωες που αγαπούσα είχανε πάντα κακό τέλος. Ίσως αυτό με επηρέασε. Ούτως ή άλλως έχω ένα είδος ελαφριάς απαισιοδοξίας για την τύχη των ανθρώπων – δεν θέλω να τους καταστρέψω, συμπάσχω και μάλιστα τους δίνω ζωή με τα χαμένα κομμάτια του εαυτού μου”. Το μυθιστόρημα του Κουμανταρέα είναι η αποτύπωση μιας ολόκληρης εποχής, είναι η φωτογραφία της συνολικότερης ελληνικής πραγματικότητας και όχι μόνο μια σκιαγράφηση της ποδοσφαιρικής πραγματικότητας σε μια χώρα που παλεύει ακόμα και σήμερα να αποκτήσει ένα αξιόπιστο πρωτάθλημα.Περισσότερα

Είναι ευχής έργον όταν βιβλία κομβικά που σημάδεψαν την ευρωπαϊκή λογοτεχνία και έχουν εμβληματικό ρόλο στην ιστορία εν γένει επανεκδίδονται και μάλιστα πλήρη. Ο λόγος λοιπόν για τις Ιστορίες του κυρίου Κόινερ του κορυφαίου στο είδος του Μπέρτολτ Μπρεχτ. Είναι ιστορίες που παρουσιάζονται για πρώτη φορά στα ελληνικά πλήρεις και σε νέα μετάφραση από τον σπουδαίο συγγραφέα και μεταφραστή Πέτρο Μάρκαρη. Είναι ο τελευταίος άλλωστε που ανέλαβε και την επιμέλεια της εισαγωγής της έκδοσης με τα διαφωτιστικά και πάντα άρτια και εμπεριστατωμένα σχόλιά του. Είναι ιστορίες που αποκαλύπτουν πολλά για την φιλοσοφία και τον τρόπο σκέψης του Μπρεχτ μα είναι και ιστορίες που αποκρυπτογραφούν, όσο αυτό είναι εφικτό, τον ανθρώπινο νου και τις πράξεις που τον πρεσβεύουν.Περισσότερα

Η Ανατολή υπήρξε ανέκαθεν ένας τοπόσημο και μια ευρύτερη περιοχή που σαγήνευε συγγραφείς, ποιητές, ζωγράφους. Όλοι αυτοί δεν έχασαν την ευκαιρία να την περιγράψουν, να την απαθανατίσουν, να την εξυμνήσουν στα έργα τους. Συγκεκριμένα, ο γνωστός σε όλους μας ζωγράφος της Σφαγής της Χίου, Ευγένιος Ντελακρουά είχε μεταβεί στο Αλγέρι όπου και ζωγράφισε τις περίφημες Γυναίκες του Αλγερίου καθώς είχε εντυπωσιαστεί από τους έντονους χρωματισμούς, τα διαφορετικά πρόσωπα και την ενδυμασία αυτών των γυναικών. Αυτόν τον πίνακα ζωγράφισε μετά από χρόνια ο Πικάσο σε μια διαφορετική και πιο σύγχρονη εκδοχή θέλοντας και εκείνος με την σειρά του να εξυμνήσει τόσο τον ζωγράφο όσο και την Ανατολή, της οποίας υπήρξε και εκείνος θαυμαστής με την σειρά του. Και να φανταστεί κανείς πως ο Ντελακρουά δεν είχε ταξιδέψει ποτέ στην Ελλάδα και όμως κατάφερε να αποτυπώσει στα έργα του όλη την ιστορία της Ελληνικής Επανάστασης.Περισσότερα

Διαβάζω για να ζω μας έλεγε κάποτε ο κύριος Μαντάμ Μποβαρύ, δηλαδή ο Γκυστάβ Φλωμπέρ, έχοντας κατανοήσει πλήρως την ανάγκη για τον ίδιο της ανάγνωσης καλών και άξιων βιβλίων. Αυτή η εποχή του ρομαντισμού, του ρεαλισμού και κάθε σοβαρού -ισμού έχει περάσει ανεπιστρεπτί και παλεύουμε να σώσουμε ό,τι μπορεί να σωθεί αν πραγματικά μπορεί να σωθεί. Η αποστολή του βιβλιοθηκάριου του Ορτέγκα Υ Γκασσέτ, αυτό το σπουδαίο έργο αυτού του σπουδαίου λογοτέχνη και στοχαστή μπορεί ως βιβλίο να έρχεται από το παρελθόν μα είναι ζωντανό στο παρόν. Στην εποχή όπου όλα έχουν σαρωθεί από το μικρόβιο της τεχνολογίας και στα βαγόνια του μετρό βλέπεις όλο και λιγότερους να διαβάζουν και μάλιστα βιβλία αξιόλογα, καθένας που προσπαθεί να σώσει το μέλλον της ανάγνωσης και δη σοβαρών βιβλίων μοιάζει με ήρωα και με ιεραπόστολο.Περισσότερα

Ανήσυχο πνεύμα και εμπνευσμένος στοχαστής, ο Πεσσόα μας παρουσιάζεται και πάλι μέσα από άλλον χαρακτήρα για να μας αφηγηθεί σε αυτό το ιδιαίτερο βιβλίο του τα όσα τον απασχολούν μέσω του νέου του ήρωα. Δοσμένος σε έναν μεταφυσικό κόσμο, ο Αλβάρο Κοέλιο ντε Αταΐντε χαράζει τη δική του πορεία στη ζωή και θέτει τα όριά του γνωρίζοντας ήδη τη μοίρα του. Ο Πεσσόα, σε συνεχή πνευματική διέγερση και αναζήτηση απαντήσεων στις ερωτήσεις που θέτει συνεχώς, δεν παύει να παρατηρεί και να αφουγκράζεται την κοινωνία που αλλάζει προς το χειρότερο και να αρθρώνει λόγο. Ως ένα άλλο εγώ του ίδιου του συγγραφέα, ο πρωταγωνιστής αναστοχάζεται, διερωτάται, αγωνιά για το ίδιο του το έργο, για τη δημιουργία και τα χειρόγραφα θέτοντας εν συνόλω την στάση του σε διαρκή αμφιβολία. Με το βιβλίο της ανησυχίας να κρατά τα σκήπτρα και την πεμπτουσία της θεώρησης των πραγμάτων, ο Πεσσόα ανοίγει νέους διαδρόμους σκέψης και συλλογισμού.Περισσότερα

Το αινιγματικό μα και τόσο εκκεντρικό αυτό κείμενο, που γράφτηκε από τον Μποναβεντούρα στις αρχές του 19ου αιώνα, είναι εμποτισμένο με μυστήριο ήδη από το γεγονός πως υπάρχουν πολλοί μνηστήρες που θα μπορούσαν να το έχουν γράψει και ουσιαστικά ουδείς γνωρίζει απόλυτα την ταυτότητα του αυθεντικού συγγραφέα που χρησιμοποιεί το ψευδώνυμο Μποναβεντούρα. Υπάρχουν εικασίες σχετικά με την ταυτότητά του και έχουν γίνει έρευνες που οδήγησαν στην αποκάλυψη αυτής της ταυτότητας, ωστόσο κανείς δεν μπορεί να είναι ολοκληρωτικά βέβαιος. Η Αλεξάνδρα Ρασιδάκη, την οποία οφείλουμε να επαινέσουμε για την τόσο άρτια μετάφραση καθώς και για το εκτενές και τόσο διαφωτιστικό επίμετρο, αναλύει επαρκώς την θεωρία γύρω από το όνομα του συγγραφέα. Πρόκειται για ένα κείμενο σπουδαίο, για την εποχή αλλά και για την σημερινή εποχή που ζούμε επίκαιρο με τον τρόπο του και άκρως διδακτικό.Περισσότερα