Να είσαι πόρνη παραμένει το πιο αρχαίο επάγγελμα του κόσμου, ένα επάγγελμα που ποτέ δεν έσβησε και ευτυχώς ή δυστυχώς – υπάρχουν αντικρουόμενες απόψεις επ’ αυτού από ηθικής απόψεως – ποτέ δεν θα σβήσει διότι πάντα αυτές οι ιέρειες του έρωτα θα υπηρετούν τις ακόρεστες και αχόρταγες πολλές φορές ανδρικές ορέξεις, όχι δίχως τίμημα. Είναι εκείνες που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή “εξυπηρέτησης” της ικανοποίησης των ορμονών του ανδρικού φύλου, το οποίο διψά για απόλαυση και ηδονή. Οι περισσότερες εξ’ αυτών ωθούνται από την ανάγκη να εργαστούν ναι μεν με όφελος ένα καθόλου αμελητέο χρηματικό έπαθλο καθώς παρασύρονται από το εύκολο χρήμα, ωστόσο το χρήμα που λαμβάνουν δεν είναι χωρίς προσωπικό και ψυχικό κόστος. Μάλιστα, το κόστος αυτό τις περισσότερες φορές είναι δυσβάσταχτο και σχεδόν μη μετρήσιμο διότι περνούν δια πυρός και σιδήρου, από τη μία χειραγωγούνται από τους προαγωγούς τους ενώ από την άλλη εξευτελίζονται από τους πελάτες τους και υποβάλλονται σε δοκιμασίες οι οποίες ουσιαστικά δεν αμείβονται όσα χρήματα και αν δεχτούν, όσα δώρα και αν λάβουν. Και τελικά τίθεται το ερώτημα, αξίζει όλο αυτό που περνούν, είναι ένας δρόμος χωρίς επιστροφή;Περισσότερα
