Ριπές μνήμης, αποτυπώματα που χάνονται, επεισόδια ανολοκλήρωτα, ήχοι που σβήνουν. Μυθικά ονόματα με σημερινά επώνυμα. Στο βιβλίο αυτό ο Πιατάς απευθύνει στον αναγνώστη έναν παραμυθιάρικο και παραμυθητικό, δηλαδή παρηγορητικό, χαιρετισμό, ως άλλος Λουκιανός: Μελλοντικέ νεκρέ αναγνώστη, θα ζεις όσο υπάρχουν ζώντες που μιλάνε για σένα πάνω στον πλανήτη Γη. Στήνει ένα κεφάτο και στοχαστικό πολυθέαμα για την απώλεια και την απουσία φίλων και αγαπημένων, με σκηνικό τον Λαύκο του Πηλίου.Περισσότερα
Φτάνει κάποια εποχή που μοιάζει όλα τα ονόματα να τα έχεις ακούσει ή κάπου συναντήσει ξανά. Καμμία έκπληξη, τίποτε καινοφανές· μνημονικές αναταράξεις μόνο. Κίνδυνος συνωνυμίας με την Παρακμή. Διασταυρώθηκα με τόσο πολλούς ανθρώπους στις κρίσιμες στιγμές τους και λέω έτσι να συνεχίσω για καιρό – όσο επιτάξει ο βιολογικός χρόνος μου. Τόσους που δε θυμάμαι πια παρά ελάχιστα ονόματα και στιγμιότυπα. Όλα ένας χυλός. Κράτησα όμως και κρατώ σημειώσεις. Σημειώσεις σκόρπιες. Πρόχειρη ή τυχαία συγκόλληση ετεροκλήτων συμβάντων και ιδεών που συγκλίνουν στο άρρητο, το επιβαλλόμενο για όλους τελικό σιωπητήριο, μετά τη δράση κυμαινόμενης έντασης που συμβατικά ονομάζεται Βίος· ο εσωτερικός και ο Κοινός. Σκόρπια θραύσματα αφηγήσεων από κραδασμούς που προκαλεί η πραγματική ζωή. Μαζεμένα και φυλαγμένα σε κάποιο αρχείο, ένα μόλις βήμα πριν πεταχτούν στον γιγαντιαίο κάδο ανακύκλωσης λόγων και ιδεών τη χωματερή της συλλογικής συνείδησης, όπου ίσως θα είχαν κάποιον σημαντικότερο ρόλο.Περισσότερα
Τα «Μείζονα Ποιητικά» του Μιχάλη Κατσαρού (1920-1998), ενός από τους πιο επιδραστικούς ποιητές στη νεοελληνική λογοτεχνία, περιλαμβάνουν το πιο γνωστό, σχολιασμένο και πολλαπλώς διαβασμένο έργο του, δηλαδή τις τρεις συλλογές του «Μεσολόγγι» (1949), «Κατά Σαδδουκαίων» (1953), «Οροπέδιο» (1957). Το πρόσθετο ενδιαφέρον όμως σε αυτή την έκδοση είναι ότι περιλαμβάνει ικανό αριθμό ποιημάτων που εντοπίστηκαν μετά τον θάνατο του ποιητή στο Αρχείο του και που -αυτό ίσως είναι το σημαντικότερο- αποκαλύπτουν στον αναγνώστη υφολογικά και ιδεολογικά χαρακτηριστικά που παραπέμπουν ευθέως στις τρεις μείζονες συλλογές του. Τα περισσότερα από αυτά τα ποιήματα του Αρχείου είτε έχουν δημοσιευτεί σε περιοδικές εκδόσεις, είτε παρέμεναν ως τώρα ανέκδοτα, είτε δεν έχουν ποτέ θησαυριστεί.Περισσότερα
Ένας μεσαιωνικός μύθος περιγράφει την επιστροφή ενός σταυροφόρου από την αιχμαλωσία, του κόμη Ερνστ φον Γκλάιχεν, ο οποίος είχε ξεκινήσει το 1227 για τους Αγίους Τόπους, αφήνοντας στον πύργο του τη σύζυγο και τα δύο παιδιά του. Εκεί αιχμαλωτίστηκε και έμεινε πολλά χρόνια σκλάβος ενός Σαρακηνού σουλτάνου. Περισσότερα
Με λένε Τζέιν. Τζέιν Μποντ.
Από τότε που τυφλώθηκε ο εργοδότης
παίρνω επίδομα ανεργίας
για παραστρατημένες γκουβερνάντες.
Στους άγριους βάλτους του Θόρνφιλντ
αποκαΐδια,
παραμορφωμένες πεταλούδες
στα δέντρα.Περισσότερα
Τραγουδώντας ρώσικα
θα διαπλεύσω
τον μαύρο Βόλγα
μια και τα μάτια σουΠερισσότερα
ΤΟ ΡΩΜΑΙΟΣ ΚΑΙ ΙΟΥΛΙΕΤΤΑ, γραμμένο κατά πάσα πιθανότητα μέσα στο 1595, έχει χαρακτηριστεί ως «το πιο σύνθετο προϊόν της λυρικής περιόδου του Σαίξπηρ». Ξεκινα αναπτύσσοντας όλες τις τυπικές προϋποθέσεις μιας ρομαντικής ερωτικής κωμωδίας, αλλά φτάνοντας στη μέση, με τον αδόκητο θάνατο του Μερκούτιου -ένα από τα πιο λαμπερά δημιουργήματα της κωμικής φαντασίας του Σαίξπηρ-, ο κόσμος του ξαφνικά συστέλλεται και το γαμήλιο όραμα μεταπίπτει άρδην σε τραγωδία.Περισσότερα
