Ο συγγραφέας του βιβλίου μέσα από μία εξαιρετικά δουλεμένη αφήγηση που μας δίνει το στίγμα της εποχής κατορθώνει και αιχμαλωτίζει τον αναγνώστη με αναμνήσεις και στοιχεία που παραπέμπουν σε μία περίοδο ανεμελιάς και αθωότητας που πλέον έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί για πολλούς και διάφορους λόγους. Ο Κούμπιτσεκ έχει αυτή την δεξιοτεχνία να μας παραθέτει τα γεγονότα ενώ τα εμποτίζει με μία προσωπική πινελιά σαν να τα ζούμε την ώρα που τα διαβάζουμε. Ειδικά για τους παλαιότερους που τα έζησαν και τα θυμούνται οι αναφορές σε συγκροτήματα, σε αυτοκίνητα της εποχής είναι σημάδι ενός κόσμου που τον έχουμε αφήσει πίσω και διανύουμε την περίοδο της τέταρτης βιομηχανικής επανάστασης. Μέσα από την αφήγησή του βλέπουμε και την δική του εξέλιξη, άρα ωριμάζουμε εμείς ως αναγνώστες και εκείνος ως συγγραφέας χαρίζοντάς μας κάθε φορά ένα πολύ ευχάριστο λογοτεχνικό διάλειμμα.