Το κρεβάτι μια σχεδία ενόψει τρικυμίας
που επέρχεται. Αυτός πάντα πνίγεται στο τέλος.
Κυρίαρχο σκηνικό των ποιημάτων αυτών αποτελεί το κρεβάτι, ή καλύτερα «η κλίνη», με τις ποικίλες μορφές που αυτή παίρνει διέποντας τη ζωή μας από τη γέννηση έως και τον θάνατο. Με τον ήρωα -ή εμένα- διαρκώς παρόντα και «κρεμάμενο», η κλίνη αναδεικνύεται σε σιωπηλό μάρτυρα και καταφύγιο στη διαδρομή σώματος, μνήμης και ονείρων. (Δ. Κ., από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)