Συντάκτης:

Μαθαίνουμε το τελευταίο διάστημα για πλήθος δολοφονιών γυναικών που τείνει να γίνει μάστιγα. Η γυναικοκτονία, όχι μόνο στην Ελλάδα, αποτελεί ένα ζήτημα υψίστης σημασίας και ίσως είναι απόρροια της έντονης ψυχολογικής πίεσης που δέχονται τα ζευγάρια το τελευταίο διάστημα ύστερα ίσως και από την περίοδο εγκλεισμού λόγω κορονοϊού. Ωστόσο, σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να το αφήσουμε να εξελιχθεί γιατί κανείς δεν γνωρίζει τις διαστάσεις που μπορεί να λάβει ένα τέτοιο θλιβερό φαινόμενο. Σε μία κοινωνία όπου το ανδρικό στερεότυπο έχει την δύναμη θεωρητικά και την “εξουσία” στα χέρια του γιατί έτσι χτίστηκαν οι κοινωνίες από απαρχής κόσμου, τότε η γυναίκα θα παραμένει ακόμα και στον 21ο αιώνα ως ένα ον που θα χειραγωγείται, που θα απειλείται και που θα έχει δευτερεύουσα σημασία και θα αντιμετωπίζεται ως αντικείμενο για πολλούς.Περισσότερα

Γιάννης Αντωνιάδης

Σπούδασε Ιστορία της Τέχνης και Αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Paris X Nanterre στο Παρίσι. Είναι κάτοχος Master of Arts in Management and Administration από το Bocconi School of Management του Μιλάνου. Ως ανεξάρτητος Ιστορικός τέχνης ασχολήθηκε με την οργάνωση εκθέσεων σε γκαλερί και χώρους τέχνης με την συμμετοχή αποκλειστικά νέων καλλιτεχνών. Αρθρογραφεί ως κριτικός βιβλίου, διοργανώνει διαλέξεις για τέχνη και είναι ο ιθύνων νους πίσω από το bookfeed.

Ο Κάφκα στην περίφημη Δίκη ασχολείται εμμέσως πλην σαφώς με το τέρας της γραφειοκρατίας ενώ στην εξαίσια Μεταμόρφωση ασχολείται με τον εφιαλτικό ρόλο του πατέρα του που πάντα τον καταδυνάστευε. Ο Κάφκα δηλαδή στα έργα του είχε ανέκαθεν πραγματευτεί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο περίεργα όντα που είχαν το καθένα την αλληγορία του μέσα στην ταραγμένη ζωή του. Ο κύριος Κ. ζούσε με τον εφιάλτη ενός τεράστιου όντος που δεν τον άφηνε να ανασάνει και ήταν έτοιμο να τον καταπιεί ενώ και στην Μεταμόρφωση προσπαθούσε να απωθήσει αυτό που τον συγκλόνιζε εσωτερικά και τον φόρτιζε συναισθηματικά για αυτό και πάσχιζε να το τιθασεύσει. Τα ψυχολογικά του τραύματά του ήταν εμφανή ήδη από τα πρώτα χρόνια για αυτό και ο ίδιος αποφασίζει να προσανατολιστεί σε παράξενες μορφές ζωής σαν αυτό να ήταν το πέρασμά του από το πραγματικό στο πλήρως φαντασιακό.Περισσότερα

Γιάννης Αντωνιάδης

Σπούδασε Ιστορία της Τέχνης και Αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Paris X Nanterre στο Παρίσι. Είναι κάτοχος Master of Arts in Management and Administration από το Bocconi School of Management του Μιλάνου. Ως ανεξάρτητος Ιστορικός τέχνης ασχολήθηκε με την οργάνωση εκθέσεων σε γκαλερί και χώρους τέχνης με την συμμετοχή αποκλειστικά νέων καλλιτεχνών. Αρθρογραφεί ως κριτικός βιβλίου, διοργανώνει διαλέξεις για τέχνη και είναι ο ιθύνων νους πίσω από το bookfeed.

Από αρχαιοτάτων χρόνων, μετά την περίφημη ύβρη υπάρχει πάντα η ακολουθία της νέμεσης από την οποία ουδείς θνητός γλιτώνει. Η προσωπογραφία του ήρωά του, που διαμορφώνει με την αφήγησή του ο Φώκνερ, είναι ένα αρχαίο και βιβλικό δράμα ενός ανθρώπου που πίστεψε στην ανύπαρκτη αθανασία και εφάρμοσε κάθε είδους πολιτική έπαρσης. Είναι μία αντανάκλαση του αμερικανικού νότου που αδυνατεί να δει τις αδυναμίες του και την τρωτότητά του ως σύνολο και σέρνεται σε σωρεία λαθών, απόρροια των οποίων είναι και τελικά η ήττα στον περίφημο εμφύλιο πόλεμο. Είναι άραγε αυτή η αλαζονεία του πρωταγωνιστή Σάπτεν, την ιστορία του οποίου αφηγούνται όσοι τον γνώρισαν, ένας καθρέφτης των όσων συνέβησαν στον Νότο και την πολιτική και στρατιωτική εξέλιξη ενός πολέμου ήδη χαμένου;Περισσότερα

Γιάννης Αντωνιάδης

Σπούδασε Ιστορία της Τέχνης και Αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Paris X Nanterre στο Παρίσι. Είναι κάτοχος Master of Arts in Management and Administration από το Bocconi School of Management του Μιλάνου. Ως ανεξάρτητος Ιστορικός τέχνης ασχολήθηκε με την οργάνωση εκθέσεων σε γκαλερί και χώρους τέχνης με την συμμετοχή αποκλειστικά νέων καλλιτεχνών. Αρθρογραφεί ως κριτικός βιβλίου, διοργανώνει διαλέξεις για τέχνη και είναι ο ιθύνων νους πίσω από το bookfeed.

Σε μια εποχή που ο κόσμος αποσυντίθεται, που η φύση δέχεται πλήγματα ανεπανόρθωτα και πληγώνεται καθημερινά και ποικιλοτρόπως από τον κυριότερο εχθρό της τον άνθρωπο, κείμενα όπως αυτό έρχονται να μας θυμίσουν πως ο άνθρωπος είναι πάλι αυτός που μπορεί να σώσει την παρτίδα του παιχνιδιού. Δυστυχώς βέβαια, οι λίγοι προσπαθούν να σώσουν ό,τι οι πολλοί με μανία καταστρέφουν. Φωτιές, πλημμύρες, καταστροφές στο αστικό και δασικό περιβάλλον, μόλυνση και ρύπανση, εξαφάνιση ζώων και άλλες αιτίες, μας κρατούν ελάχιστα αισιόδοξους για το μέλλον αυτού του πλανήτη. Όχι όμως και ο άντρας του Ζιονό που με πίστη και αφοσίωση φύτευε δέντρα θέτοντας εαυτόν στην υπηρεσία του “σπιτιού” του που λέγεται φύση.Περισσότερα

Γιάννης Αντωνιάδης

Σπούδασε Ιστορία της Τέχνης και Αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Paris X Nanterre στο Παρίσι. Είναι κάτοχος Master of Arts in Management and Administration από το Bocconi School of Management του Μιλάνου. Ως ανεξάρτητος Ιστορικός τέχνης ασχολήθηκε με την οργάνωση εκθέσεων σε γκαλερί και χώρους τέχνης με την συμμετοχή αποκλειστικά νέων καλλιτεχνών. Αρθρογραφεί ως κριτικός βιβλίου, διοργανώνει διαλέξεις για τέχνη και είναι ο ιθύνων νους πίσω από το bookfeed.