Το νησί των θησαυρών είναι αναμφίβολα ένα από τα πλέον αναγνωρισμένα και πολυδιαβασμένα βιβλία παγκοσμίως, είναι από εκείνα τα αναγνώσματα που όσες φορές και αν το διαβάσεις έχει να σου αποκαλύψει κάτι μοναδικό και συναρπαστικό. Ο Στίβενσον είχε πει κάποτε σχετικά με την έννοια του ταξιδιού: “Δεν ταξιδεύω για να πάω κάπου αλλά για να πάω. Ταξιδεύω για χάρη του ταξιδιού. Το ζήτημα είναι να μετακινείσαι”. Το νησί των θησαυρών κατά μία έννοια είναι η πραγματοποίηση της φιλοσοφίας του αυτής αφού ταξιδεύει ο ίδιος μέσω των ηρώων του και ταξιδεύει και εμάς σε έναν κόσμο που στην εποχή του ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής. Σε αυτόν τον μυστήριο κόσμο της ανακάλυψης υπήρχαν κάθε λογής θησαυροί, χρυσές λίρες, σεντούκια με κάθε λογής άγνωστα λάφυρα και άλλα πολλά τιμαλφή που περίμεναν κάποιον να τα αναζητήσει.
Σαν τον ζωγράφο Πολ Γκωγκέν που ταξίδεψε στην μακρινή Ταϊτή για να ζωγραφίσει και έτσι να γιατρέψει την ψυχή του από το πολύβουο Παρίσι και τον θόρυβο των ανθρώπων, έτσι και ο Στίβενσον πραγματοποίησε πολλά ταξίδια, παρά την αδύναμη κράση του, προσπαθώντας κάθε φορά να βρει το ιδανικό μέρος όπου θα ξεκούραζε για λίγο την αδύναμη φύση του και θα τον ξαλάφρωνε από το βάρος της αρρώστιας που τον ακολουθούσε. Αυτά τα ταξίδια ήταν δίχως άλλο και η καλύτερη αφορμή για τις εμπνεύσεις του και την δημιουργία των χαρακτήρων. Η διαφυγή λοιπόν του ενήλικα Στίβενσον μέσω των ταξιδιών είναι το περίφημο και ξακουστό νησί των θησαυρών, ένα βιβλίο ταξίδι στο άγνωστο που αγγίζει μικρούς και μεγάλους, εκείνους τους μεγάλους που θέλουν να ξαναγίνουν παιδιά και εκείνους τους μικρούς που επιθυμούν διακαώς να ζήσουν τις εμπειρίες των μεγάλων.
