Δημοσιεύτηκε στισ

Βίλχελμ Ράιχ, Άκου ανθρωπάκο, Εκδόσεις Μίνωας

Πρόκειται για ένα βιβλίο κόλαφο, ένα κατηγορώ όμοιο με εκείνο του Εμίλ Ζολά λίγα χρόνια πριν. Ο Ράιχ βάλλει ανοιχτά την ανθρώπινη φύση που έχει ατιμάσει την ταυτότητά της, είναι μία μνεία στα λάθη και τις παραλείψεις μιας κοινωνίας δίχως πλοηγό και σκοπό έχει να ξεσηκώσει τα μέχρι πρότινος πιστεύω και να διασαλεύσει, να ταρακουνήσει και να ανατρέψει, αν είναι δυνατόν, τις όποιες σκουριασμένες νοοτροπίες που οπισθοδρομούν το ανθρώπινο είδος και το έχουν καταντήσει στην κατάσταση που εξακολουθεί σήμερα να υφίσταται. Ο συγγραφέας δεν είχε σκοπό να το εκδώσει, το κρατούσε φυλαγμένο και επτασφράγιστο για ιδία χρήση, αποτελούσαν όλες αυτές οι σελίδες μύχιες σκέψεις του και θα έλεγα ένα ξέσπασμα αλλά συνάμα και μία κατάθεση ψυχής για αυτά που του συνέβαιναν αλλά και για αυτά που επρόκειτο να συμβούν στα χρόνια που θα επακολουθούσαν. Σαν ένας άλλος προφήτης, σύγχρονος αυτήν την φορά, έρχεται το 1947, όταν και δημοσιεύτηκε το εν λόγω κείμενο, να ταράξει τα νερά της ηθικής που κοιμούνταν τον ύπνο του αδίκου και όχι του δικαίου.Περισσότερα

Δημοσιεύτηκε στισ

Camille Aubray, Μαγειρεύοντας για τον Πικάσο, Εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα

Ο Πάμπλο Πικάσο ή αλλιώς Πάμπλο ι Ρουίθ Πικάσο έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 92 ετών, αναμφίβολα πλήρης ημερών και πλήρης έργων. Έζησε μια ζωή κινηματογραφική, σχεδόν μυθιστορηματική, καθώς γνώρισε από νωρίς την επιτυχία και την αναγνώριση, είδα στα μάτια των ανθρώπων την συμπάθεια και τον θαυμασμό προς το πρόσωπό του. Έκανε πολλούς γάμους και απέκτησε πολλά παιδιά από τις διάφορες γυναίκες, οι οποίες πέρασαν από την πολυτάραχη ζωή του. Οι γυναίκες που τον γνώρισαν τον είχαν ως θεό παρά το γεγονός πως δεν ήταν ιδιαίτερα όμορφος, η γοητεία όμως που ασκούσε με την αύρα του αιώνιου εραστή και του μυθικού Μινώταυρου που δεν άφηνε ούτε θηλυκή γάτα να του ξεφύγει, τον εξύψωσαν ως έναν πρίγκιπα των τεχνών και της ζωής. Ο Πικάσο, ο άνθρωπος, ο καλλιτέχνης, ο εραστής, ο πατέρας, το παιδί, ο αντιστασιακός, θα δίνει πάντα αφορμή για να εξιστορηθεί ένα κομμάτι από την μακρά ζωή του.Περισσότερα

Δημοσιεύτηκε στισ

F. S. Fitzgerald, Τρυφερή είναι η νύχτα, Εκδόσεις Πατάκη

Ο Φιτζέραλντ ανήκε στην λεγόμενη χαμένη ή αλλιώς καταραμένη γενιά που δεν μπόρεσε να γευτεί μια μακροχρόνια ευτυχία λόγω της έλευσης μιας οικονομικής και κοινωνικής κρίσης που κορυφώθηκε με το ξέσπασμα του Β’ Παγκοσμίου πολέμου. Μέσα όμως από αυτήν τη δυστυχή συγκυρία, κατάφερε και δημιούργησε μυθιστορήματα και διηγήματα που σήμερα αντιπροσωπεύουν την ιστορία μίας Αμερικής που γεύτηκε τους καρπούς της ευμάρειας αλλά πληγώθηκε θανάσιμα από την αστοχία στην διαχείρισή τους, σαν αυτοί οι καρποί να ήταν ένα αστείρευτο ποτό. Και όλα αυτά συμβαίνουν και λαμβάνουν χώρα γιατί οι ιστορίες, γλαφυρά και σκωπτικά δοσμένες, σκιαγραφούνται μέσα από τα μάτια ενός ανθρώπου που πνίγηκε στο μεθύσι της ανεμελιάς και της αγκαλιάς με το όνειρο για μία ζωή γεμάτη πολυτέλεια.Περισσότερα

Δημοσιεύτηκε στισ

Ντάβιντε Κάλι & Μάρκο Σομά, Πωλητής ευτυχίας, Κόκκινη κλωστή δεμένη

Τι είναι η ευτυχία; Τι χρώμα και τι μυρωδιά έχει; Μπορείς να την πιάσεις ή να την αγκαλιάσεις; Ένα είναι σίγουρο: ο καθένας από εμάς έχει διαφορετικό ορισμό της ευτυχίας και ψάχνει διαφορετικά πράγματα για να καταφέρει να την κατακτήσει. Και σίγουρα κανείς δεν μπορεί να αποδώσει με απλές λέξεις πώς είναι αυτό το πράγμα που αποκαλούμε ευτυχία. Ωστόσο, ο κύριος Περιστέρης, ο πρωταγωνιστής του βιβλίου αυτού, ισχυρίζεται πως η ευτυχία είναι κάτι πολύ συγκεκριμένο και γι’ αυτό τη βάζει σε βάζα και την πουλάει.Περισσότερα

Δημοσιεύτηκε στισ

Νίκος Β. Λίτσας, Αναζητώντας τον Όμηρο, Εκδόσεις Υπατία Λυδία

Η Οδύσσεια και η Ιλιάδα, τα γνωστά ομηρικά έπη, μπορούν να χαρακτηριστούν και ως τα πρώτα μυθιστορήματα του δυτικού κόσμου, ιστορίες βγαλμένες από τα όσα ο συγγραφέας ενδεχομένως βίωσε, πρόκειται για αφηγήσεις γεγονότων που εύλογα θέτουν τον αναγνώστη ενώπιον του διλήμματος αν αυτό που διαβάζει πλησιάζει την πραγματικότητα ή είναι αμιγής μυθοπλασία. Ο συγγραφέας εδώ προσπαθεί να εξηγήσει και να ερμηνεύσει με πλήθος στοιχείων και πληροφοριών το μονοπάτι της ομηρικής αφήγησης, τα ιστορικά γεγονότα, τα γλωσσικά χαρακτηριστικά, τον τόπο δράσης των συμβάντων, τους ήρωες και πρωταγωνιστές της Ιλιάδας και άλλα πολλά που περιγράφονται στα βιβλία αυτά. Επιπροσθέτως, επιχειρεί, με αποδείξεις, να θέσει ερωτήματα σχετικά με τις παραδοχές που ισχύουν εδώ και χρόνια και να ανατρέψει ενδεχομένως κάποιες αλήθειες που ίσως να χρειάζονται επανέλεγχο και επαναπροσδιορισμό.Περισσότερα

Δημοσιεύτηκε στισ

Εμίλ Ζολά, Νανά, Εκδόσεις Γκοβόστη

Πρόκειται για ένα από τα πιο διαχρονικά κοινωνικά μυθιστορήματα όπου ο αναγνώστης ζει έντονα την εποχή την οποία ο Ζολά μας περιγράφει. Το βιβλίο εκδίδεται το 1880 εν μέσω φόβων για έναν γαλλοπρωσικό πόλεμο που βρίσκεται προ των πυλών αλλά και αναταραχών για μία γαλλική κοινωνία σε έκρυθμη κατάσταση παρά την φαινομενική της ηρεμία. Μία κοινωνία η οποία άλλωστε δείχνει να ζυμώνεται και να πλάθεται μέσα από τα γεγονότα που όλο τρέχουν. Την ίδια περίοδο το γαλλικό κίνημα του ιμπρεσιονισμού έχει εξαπλωθεί σε ολόκληρη την Ευρώπη και έχει προκαλέσει σκάνδαλο, ακριβώς όπως και η Νανά, με τους ζωγράφους να βγαίνουν έξω από τα εργαστήριά τους για να απαθανατίσουν στιγμές των ανθρώπων σε καθημερινές και απλές δραστηριότητές τους, τα λεγόμενα instantanés. Δεν μπορεί κανείς να λησμονήσει εξάλλου την φιλία του συγγραφέα με μεγάλους ζωγράφους της εποχής όπως τον Μανέ ή τον Τουλούζ Λωτρέκ, από τους οποίους θα αντλήσει και πολλά στοιχεία και θα συζητήσει πρόσωπα και πράγματα.Περισσότερα

Δημοσιεύτηκε στισ

Νίκος Β. Λίτσας, Αναζητώντας τον τάφο του Μ. Αλεξάνδρου, Εκδόσεις Υπατία-Λυδία

Στην περίφημη ερώτηση της Γοργόνας αν ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος παραμένει ως απάντηση πως ο βασιλιάς ζει και βασιλεύει. Το όνομα του βασιλιά Αλέξανδρου, γιου του Φιλίππου, εξυμνείται και συνεχίζει να μνημονεύεται ανά τους αιώνες και η αναζήτηση του τάφου του που κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει πού ακριβώς βρίσκεται, παραμένει για όλον τον κόσμο ένα μέγα μυστήριο, που μένει να αποκαλυφθεί. Ο Μέγας Αλέξανδρος, με όλες του τις αδυναμίες ως άνθρωπος, έχει ένα όνομα που ο καθένας ανά τον κόσμο προφέρει με δέος και σεβασμό ως προς τα επιτεύγματα του νεαρού στρατηλάτη, μαθητή του Αριστοτέλη που άσκησε στον κόσμο της εποχής του τη δική του ιδιαίτερη γοητεία. Ο Μέγας Αλέξανδρος άφησε πλούσια κληρονομιά την προσπάθειά του να γεφυρώσει το χάσμα των διαφορετικών πολιτισμών μέσα από μία προχωρημένη για την εποχή φιλοσοφία, την ειρηνική συνύπαρξη των λαών και ήταν αυτός που επιχείρησε να διαδώσει τον ελληνικό πολιτισμό και την ελληνική γλώσσα στα πέρατα του κόσμου.Περισσότερα

Δημοσιεύτηκε στισ

Σιμπίλ Ντελακρουά, Ένα πουλί στον ώμο μου, Κόκκινη Κλωστή Δεμένη

Σίγουρα όλοι μας σε κάποια στιγμή θα έχουμε νιώσει ανεπαρκείς και φοβισμένοι. Η έλλειψη αυτοπεποίθησης μας μπορεί να ήταν τόσο μεγάλη που να μην μας άφηνε να πλησιάζουμε άλλους ανθρώπους γιατί φοβόμασταν την απόρριψη τους. Τέτοιου είδους συναισθήματα δεν τα νιώθουμε μόνο εμείς, μα όλοι γύρω μας. Μάλιστα, είναι πολύ συχνά στα παιδιά, ειδικά τις πρώτες μέρες του σχολείου. Το τρυφερό αυτό βιβλίο αφορά εκείνες ακριβώς τις δύσκολες μέρες στη ζωή ενός παιδιού και την έλλειψη αυτοπεποίθησης και εμπιστοσύνης στον εαυτό του.Περισσότερα

Δημοσιεύτηκε στισ

Έρνστ Τόλλερ, Ήμουν ένας Γερμανός. Η αυτοβιογραφία ενός επαναστάτη, Εκδόσεις Ερατώ

Προσωπικότητα που έδρασε με σθένος και γενναιότητα μέσα σε μία ταραχώδη εποχή, ο Ερνστ Τόλλερ υπήρξε πνευματικός άνθρωπος μέσα στην επαναστατικότητα που τον ενέπνεε και τον εξέφραζε. Κυριότερο σημείο και βασικός σταθμός της ζωής του ήταν το γεγονός πως υπηρέτησε αρχικά στο μέτωπο του πολέμου στο πλευρό των Γερμανικών δυνάμεων και μάλιστα προήχθη σε υπαξιωματικό του Στρατού. Εκεί είδε όμως ιδίοις όμμασι και από νωρίς τη φρίκη και τη ματαιότητα ενός άδικου και καταστροφικού πολέμου σε τέτοιο σημείο που αρρώστησε ψυχικά και έτσι κρίθηκε ακατάλληλος για την συνέχιση του στο στράτευμα. Απαλλάχτηκε και ανέλαβε δράση επαναστατική με σκοπό την αλλαγή της πολιτικής σκυτάλης και τελικά την πολυπόθητη ειρήνη. Ο Τόλλερ υπήρξε ηγετική φυσιογνωμία μιας επανάστασης που είχε ως στόχο τον άνθρωπο στο επίκεντρό της και την ανάληψη της εξουσίας στην υπηρεσία εκείνου και όχι την εξόντωσή του μέσω ενός αδηφάγου πολέμου.Περισσότερα

Δημοσιεύτηκε στισ

Henry Miller, Ο τροπικός του καρκίνου, Εκδόσεις Μεταίχμιο

Διαχυτικός, ερωτικός, προκλητικός, τρυφερός, ρομαντικός, ποιητικός, λυρικός είναι μόνο κάποια από τα επίθετα που μπορούν να χαρακτηρίσουν τον Χένρι Μίλερ, αυτόν που όπως ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ μαγεύτηκε από την “Κινητή γιορτή” στο Παρίσι και μέσα από τα βιβλία του θέλησε να μεταδώσει στον αναγνώστη όλο τον ερωτικό παλμό και πυρετό που έζησε. Έκανε αυτό που η Αλεξάντρα Κολοντάι είχε πει κάποτε: “Σε λίγο θα κάνουμε έρωτα όπως ακριβώς πίνουμε ένα ποτήρι νερό”. Μέσα από την παρισινή τριλογία, μέρος της οποίας αποτελεί ο Τροπικός του Καρκίνου μαζί με την Μαύρη άνοιξη και τον Τροπικό του Αιγόκερω, ο συγγραφέας καταγράφει και καταθέτει όλο τον ερωτικό ψυχισμό που εκπέμπει η πόλη του φωτός με τις πόρνες, τους εραστές, έναν κόσμο που καίγεται από σαρκική επιθυμία και από σεξουαλικές διαθέσεις δίχως τέλος.Περισσότερα

Δημοσιεύτηκε στισ

Βίκτορ Σερζ, Χρόνια δίχως έλεος, Εκδόσεις Θύραθεν

Με σαφώς αυτοβιογραφικά στοιχεία που αναφέρονται και στη δική του ζωή στο Παρίσι και το Μεξικό αλλά και από τα χρόνια που υπηρέτησε ως στρατιώτης στηρίζοντας την ιδέα του μπολσεβικισμού, ο Σερζ παραθέτει ένα πανόραμα των ιστορικών κρίσιμων στιγμών της εποχής και ένα συνολικό πλαίσιο των γεγονότων που συνέβησαν κατά τη διάρκεια των χρόνων που προηγήθηκαν του πολέμου. Μέσα από την στοχαστική και καυστική αφήγησή του διαπιστώνουμε τις εκφάνσεις του παραλογισμού ενός  πολέμου που καταφθάνει ενώ παράλληλα όλα αυτά που λαμβάνουν χώρα μαρτυρούν την ωμότητα μίας αυταρχικής εξουσίας και μία ουτοπία στην πίστη ενός καλύτερου μέλλοντος. Αυτό που είχε χαρακτηρίσει τις εξελίξεις της περιόδου είναι ο άνθρωπος της εποχής να παλεύει να επιβιώσει σε μία εποχή όπου συνειδήσεις καταβαραθρώνονται, άνθρωποι θυσιάζονται στο βωμό μιας ανούσιας προπαγάνδας και τα όνειρα ποδοπατούνται.Περισσότερα

Δημοσιεύτηκε στισ

Χέρμαν Μπροχ, Οι αθώοι, Εκδόσεις Κριτική

Διαβάζοντας όλο και περισσότερο για την περίοδο του μεσοπολέμου και μελετώντας κανείς τόσο τα ιστορικά όσο και τα μυθιστορηματικά βιβλία που γράφτηκαν κατά τη διάρκεια της συγκεκριμένης συγκυρίας, ανακαλύπτει πόσο η ατομική ευθύνη του καθενός και της καθεμιάς τελικά οδήγησε στην άνοδο του ναζισμού. Μία κοινωνία βρισκόταν σε αναβρασμό λόγω των ιστορικών γεγονότων με την απώλεια εισοδήματος, τη ραγδαία αύξηση της ανεργίας και τον πληθωρισμό που κάλπαζε και προκαλούσε φτώχεια και ανέχεια. Αυτά είναι πραγματικά γεγονότα που κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ούτε και να αγνοήσει. Ωστόσο, το να οδηγείς στην πυρά μια συγκεκριμένη μερίδα ανθρώπων – τους Εβραίους εν προκειμένω – για όλα τα δεινά που σου συμβαίνουν είναι κάτι εντελώς διαφορετικό που αξίζει να αναλυθεί. Ο Μπροχ μας παρουσιάζει την άλλη όψη του νομίσματος με ανθρώπους σε πλήρη έλλειψη συναίσθησης των όσων συμβαίνουν γύρω τους και αυτοί όμως δεν είναι άμοιροι ευθυνών.Περισσότερα