…Κοίταζε το φεγγάρι κι έβλεπε ένα πρόσωπο μέσα, ένα πρόσωπο γυναικείο. Ξανάρχισε να παραληρεί μέσα στο μεθύσι του οπίου, με τις τόσες εικόνες. Αυτό το πρόσωπο κρεμόταν στη μέση του ουρανού, έπειτα τραγουδούσε, τραγουδούσε με μια πολύ γνωστή της φωνή, «Της αγάπης το αλληλούια»…
Η Υβέτ τώρα είχε φτερά. Πετούσε μες στη νύχτα, μια ωραία διαυγή νύχτα, πάνω από τα δάση και τα ποτάμια. Πετούσε με ηδονή, ανοίγοντας και χτυπώντας τα φτερά της, κι ο αέρας τη μετέφερε σαν πούπουλο· κυλιόταν στους αιθέρες που της χάιδευαν το δέρμα κι αιωρούνταν τόσο γρήγορα, τόσο γρήγορα, που δεν είχε τον καιρό να δει τίποτε κάτω. Κι ύστερα βρισκόταν καθισμένη στην άκρη ενός έλους, μ’ ένα καλάμι στο χέρι να ψαρεύει.Περισσότερα
Ο λοχαγός Χάστινγκς, επιστρέφει από την Αργεντινή, για να βοηθήσει τον φίλο του Ηρακλή Πουαρό, σε ένα τελευταίο κυνήγι του δολοφόνου, πίσω στο Στάιλς Κωρτ, όπου είχε ξεκινήσει η συνεργασία τους τόσα χρόνια πριν.
Το Στάιλς Κωρτ δεν είναι πλέον το πολυτελές αρχοντικό που γνώριζαν, έχει μετατραπεί σε πανσιόν από τους νέους του ιδιοκτήτες, τον παλαίμαχο συνταγματάρχη Λούτρελ και την απεχθέστατη σύζυγό του, Νταίζη. Περισσότερα
«Όμως μέσα σ’ αυτό το ντουλάπι υπήρχε ένα πτώμα που πρέπει να το τοποθέτησαν εκεί όρθιο και σιγάσιγά να δίπλωσε στα δύο. Ανήκε σε μια γυναίκα περίπου τριάντα χρονών, πολύ ξανθιά -βαμμένη ξανθιά-, που ήταν ντυμένη με ένα λεπτό, μάλλινο, μαύρο φόρεμα.Ο Ντονζ δεν φώναξε. Ιδιαίτερα χλομός, πλησίασε το γυάλινο κλουβί του Ραμιουέλ και έσκυψε στο γκισέ για να του μιλήσει. – Ελάτε να δείτε… Ο λογιστής τον ακολούθησε.Περισσότερα
Η ώρα είναι δώδεκα το μεσημέρι και σε ένα μικρό χωριό της Ιρλανδίας ακούγεται η καμπάνα που χτυπά. Καθισμένος στο τραπέζι της κουζίνας, ο Μάρκους Κόνγουεϊ, πολιτικός μηχανικός, ξεκινά εκείνη ακριβώς τη στιγμή έναν νοερό απολογισμό της ζωής του, σκέφτεται το γάμο του, τα παιδιά του, τη δουλειά του, την πολιτική, σε μια χώρα που βρίσκεται στη δίνη της οικονομικής κρίσης.Περισσότερα
Η συλλογή «Οδηγίες για οικιακές βοηθούς» περιλαμβάνει τα καλύτερα αφηγήματα της θρυλικής διηγηματογράφου Λουσία Μπερλίν, μιας μαστόρισσας της φόρμας που αναγνωρίστηκε μετά θάνατον ως έξοχη εκπρόσωπος της μποέμ γενιάς του ’60 και του ’70. Περισσότερα
«Τώρα αντιλαμβάνεται ότι, όσο κι αν προσπαθεί να εξεγερθεί, η σκέψη της τον καταδιώκει κάθε χιλιοστομετρική στιγμή της μέρας… Και καταλαβαίνει ότι η υπόθεση είναι γελοία, χαζή και ολέθρια, ότι είναι η κλασική παγίδα στην οποία πέφτουν οι χωριάτες απ’ την επαρχία, που οποιοσδήποτε θα τους περνούσε για ηλίθιους και γι’ αυτό δεν έχουν να περιμένουν παρηγοριά, βοήθεια ή έλεος από κανέναν, η παρηγοριά και η βοήθεια μπορούν να έρθουν μόνο από εκείνη, αλλά εκείνη δεν νοιάζεται γι’ αυτόν, όχι από κακία ή επειδή της αρέσει να τον κάνει να υποφέρει, μόνο που για κείνη αυτός δεν είναι παρά ένας τυχαίος πελάτης, εξάλλου πού να ξέρει η Λάιντε ότι ο Αντόνιο είναι ερωτευμένος; Δεν μπορεί καν να της περάσει απ’ το μυαλό, ένας άντρας από ένα τόσο διαφορετικό περιβάλλον, ένας άντρας σχεδόν πενήντα χρονών.Περισσότερα
Ο μπαμπάς μ’ έπιασε από τους ώμους κι έγινε κατακόκκινος. «Μη φορέσεις ποτέ ξανά γυναικεία ρούχα, ακούς τι σου λέω; Ακούς τι σου λέω, Γκίγε;»Περισσότερα
