«Πολλά χρόνια μετά, μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα, ο συνταγματάρχης Αουρελιάνο Μπουενδία θα έγερνε στον νου του το μακρινό απόγευμα που ο πατέρας του τον πήγε να γνωρίσει τον πάγο».
Μ’ αυτά τα λόγια ξεκινά ένα από τα γοητευτικότερα και πιο φημισμένα μυθιστορήματα του εικοστού αιώνα. Ένα έργο που «από στόμα σε στόμα», όπως άρεσε στον συγγραφέα του να λέει, διαβάστηκε από εκατομμύρια αναγνώστες σε όλες τις γλώσσες του κόσμου και η συμβολή του υπήρξε καθοριστική στη βράβευση του Μάρκες με το Νομπέλ Λογοτεχνίας.Περισσότερα
Στη σειρά Μεγάλες αφηγήσεις εντάσσονται έργα-ορόσημα της παγκόσμιας πεζογραφίας· έργα συγγραφέων που έσπασαν το φράγμα του χρόνου και αξίζει να διαβάζονται από όλους ως μέρος μιας συναρπαστικής επικαιρότητας που μας αφορά. Ο Ματία Πασκάλ περνά μια ζωή που μοιάζει με ατέλειωτη αγγαρεία σε μια επαρχιακή πόλη. Τότε, σαν από θεϊκή πρόνοια, κηρύσσεται νεκρός. Συνειδητοποιώντας πως μπορεί να κάνει ένα νέο ξεκίνημα, να τα καταφέρει καλύτερα αυτή τη φορά, μετακομίζει σε άλλη πόλη, παίρνει άλλο όνομα και ακολουθεί άλλη πορεία ζωής – μόνο που μέλλεται να ανακαλύψει πως είναι το ίδιο αφόρητη με την παλιά. Αλλά όταν επιστρέφει στον κόσμο που άφησε είναι πια πολύ αργά. Περισσότερα
Όταν ο πατέρας του δεκατριάχρονου Τζότζο αποφυλακίζεται από το σκληρό σωφρονιστικό ίδρυμα Πάρτσμαν, ο ίδιος και η μικρή του αδερφή αναγκάζονται να συνοδεύσουν τη ναρκομανή μητέρα τους στο ταξίδι της βόρεια, στην καρδιά της πολιτείας του Μισισίπι, σε μια διαδρομή που ξετυλίγει τη σκληρή ιστορία της οικογένειάς τους, αλλά και την ιστορία ενός άλλου μαύρου αγοριού που έχει πολλά να διδάξει στον Τζότζο.Περισσότερα
«Για ποιο λόγο, καλέ μου κύριε, να μπείτε σε τόσο κόπο και να γράψετε μια ιστορία, ενώ δεν έχετε παρά ν’ αντιγράψετε τις πιο γνωστές, όπως γίνεται συνήθως; Ο αναγνώστης θα απορήσει αν δει ότι τα βλέπετε όλα από μια νέα σκοπιά, αν έχετε μια πρωτότυπη ιδέα, αν παρουσιάζετε τους ανθρώπους και τα πράγματα από μια απροσδόκητη όψη.» (Απόσπασμα από το βιβλίο)
Στο φαντασμαγορικό αυτό αφήγημα, το ωραιότερο από τα μυθιστορήματα του Ανατόλ Φρανς, οι πιγκουίνοι μετατρέπονται σε ανθρώπους. Περισσότερα
Ο Τζο Τρέις, ένας μεσόκοπος πλανόδιος πωλητής καλλυντικών, πυροβολεί θανάσιμα τη νεαρή ερωμένη του. Τυφλωμένη από τη ζήλια, η γυναίκα του, η Βάιολετ, εισβάλλει στην εκκλησία την ώρα της κηδείας και επιτίθεται στη νεκρή. Μια παθιασμένη ιστορία έρωτα και εμμονής, που εκτυλίσσεται στο Χάρλεμ του Μεσοπολέμου με αναδρομές στον αμερικανικό Νότο του 19ου αιώνα, για να μιλήσει για τα συναισθήματα, τις προσδοκίες, τους φόβους και τη σκληρή πραγματικότητα της αφροαμερικανικής ζωής.
Μυθιστόρημα γραμμένο σαν μουσική σύνθεση της τζαζ μέσαΠερισσότερα
Το 1979 ο Τζαμπάλα Ματάρ, πολιτικός αντίπαλος του Καντάφι, αυτοεξορίστηκε από τη Λιβύη. Μια δεκαετία αργότερα, όμως, απήχθη από τις λιβυκές δυνάμεις ασφαλείας – και η σύζυγός του και οι δύο του γιοι δεν τον ξαναείδαν ποτέ. Μεταφέρθηκε στη διαβόητη φυλακή Αμπού Σαλίμ στην Τρίπολη και, παρά τις προσπάθειές τους, οι οικείοι του δεν κατάφεραν ποτέ να μάθουν αν ο Τζαμπάλα βρισκόταν ανάμεσα στους 1.270 κρατουμένους που σφαγιάστηκαν στις 29 Ιουνίου 1996, σε μια τυπική για το καθεστώς του Καντάφι επίδειξη ισχύος και βαρβαρότητας. Ωστόσο φήμες και ψευδείς πληροφορίες τροφοδοτούσαν τις ελπίδες τους ότι βρισκόταν ακόμη εν ζωή, ως τη στιγμή που, το 2011, άνοιξαν οι πύλες της φυλακής και εκατοντάδες πολιτικοί κρατούμενοι είδαν ξανά το φως της ελευθερίας: ο Τζαμπάλα δεν ήταν ανάμεσά τους. Η εξαφάνιση του πατέρα του όχι μόνο στέρησε την πατρική παρουσία από τον τότε δεκαεννιάχρονο συγγραφέα, αλλά τον καταδίκασε και σε μακροχρόνια εξωτερική και εσωτερική εξορία. Ο Χισάμ Ματάρ θα επιστρέψει στη Λιβύη αναζητώντας τα ίχνη του πατέρα του και θα καταγράψει, σ’ αυτό το συγκλονιστικό χρονικό, την περιπέτεια μιας αδιέξοδης αναζήτησης και την οδύνη μιας χώρας που υπέφερε επί δεκαετίες κάτω από ένα στυγνό, ολοκληρωτικό καθεστώς. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου).
«Τίποτα, πράγματι! Το τίποτα ήταν αληθινά ανείπωτο. Καθώς το καμιόνι ξεκίνησε σηκώνοντας ένα σύννεφο από κόκκινο χώμα πίσω του που έπνιξε στον βήχα τον φρουρό με το παιδικό πρόσωπο, είδαμε τον διοικητή να απομακρύνεται και τον ανιχνευτή Χμονγκ, τον φιλοσοφημένο γιατρό, και τον μαύρο πεζοναύτη να σκεπάζουν τα μάτια τους. Μετά στρίψαμε σε μια γωνία, και το στρατόπεδο χάθηκε από τα μάτια μας. Όταν ρωτήσαμε τον Μπον για τους άλλους συντρόφους μας, αυτός μας είπε ότι ο αγρότης από το Λάος είχε χαθεί στο ποτάμι, στην προσπάθειά του να ξεφύγει, ενώ ο ακόμα πιο μαύρος πεζοναύτης πέθανε από αιμορραγία όταν μια νάρκη του τίναξε τα πόδια στον αέρα. Στην αρχή μείναμε σιωπηλοί καθώς ακούγαμε τα νέα. Περισσότερα
