Δεν είναι δυνατόν να τον περιγράψεις τον Μπολάνιο, είναι πολυδιάστατος ο κόσμος του, αφηρημένος σαν έναν πίνακα του Καντίνσκυ και ονειρώδης σαν τον μικρό Πρίγκιπα που κάθεται και ατενίζει τα άστρα. Εξωπραγματικός αλλά και γήινος μαζί, μας «παραμυθιάζει» με τρόπο που δεν μας αφήνει να ξεφύγουμε από τα δίχτυα της αφήγησής του, που άλλοτε αστυνομικίζει, άλλοτε παρουσιάζει έναν κοινωνικό χαρακτήρα για τον άνθρωπο που διέπεται από τις δικές του αδυναμίες και ανασφάλειες και άλλοτε παίζει και ακροβατεί ανάμεσα στην πραγματικότητα και την φαντασία. Με άλλα λόγια, σκηνοθετεί μία ολόκληρη ατμόσφαιρα που θυμίζει επιστημονική φαντασία βγαλμένη από τα πιο πολύπλοκα σενάρια γεννάει όμως με την ίδια ευκολία ερωτήματα και προβληματισμούς γιατί αγγίζει τον εσωτερικό κόσμο ανθρώπων που παλινωδούν και ενίοτε ναυαγούν υπό το βάρος των σκέψεών τους. Σε αυτήν την ομιχλώδη κατάσταση, τοποθετεί τους πρωταγωνιστές του σαν τα πιόνια ενός σκακιστή και αφήνει σε μας τους αναγνώστες την αίσθηση πως θα ορίσουμε την τύχη τους και την μοίρα τους.