Κατά τα έτη 1880-1910 η πολιτιστική ζωή στις ευρωπαϊκές κοινωνίες μεταμορφώθηκε ριζικά. Εμφανίστηκαν νέοι τρόποι διασκέδασης και κοινωνικοποίησης, που συνδέονταν με την τεχνική πρόοδο και την επέκταση της αστικής ζωής στα περισσότερα έθνη. Οι σχέσεις ανάμεσα στους καλλιτέχνες και τους διανοούμενους βάθυναν. Η υιοθέτηση σύγχρονων μέσων πολιτιστικής διάδοσης, όπως ο Τύπος, οι λογοτεχνικές και καλλιτεχνικές επιθεωρήσεις, οι μεγάλες εκθέσεις, τα μαζικά θεάματα, όπως οι αθλητικές εκδηλώσεις ή ακόμα τα μιούζικ χολ και, ήδη από τότε, ο κινηματογράφος συνέβαλαν στην ομοιογενοποίηση των πολιτισμικών πρακτικών σε ολόκληρη την Ευρώπη. Παράλληλα, εκδηλώθηκαν έντονες ταυτοτικές διεκδικήσεις και αφυπνίστηκαν -ή ανακαλύφθηκαν εκ νέου- αγνοημένες πολιτιστικές παραδόσεις.
Το βιβλίο αυτό εξετάζει τις ποικίλες όψεις του μωσαϊκού της Ευρώπης και την ανάδυση νέων αντιλήψεων στην τέχνη και τον πολιτισμό. Αναλύει τα δεδομένα της κρίσης που χαρακτήρισε εκείνη τη στιγμή της πολιτιστικής ιστορίας, την ηγεμονία αλλά και την αμφισβήτηση των ευρωπαϊκών μοντέλων. Προτείνει την καλύτερη γνωριμία του αναγνώστη με τις νέες γλώσσες και τις τεχνικές έκφρασης, τις εξωευρωπαϊκές επιδράσεις στην κουλτούρα της αποικιοκρατικής Ευρώπης και τη συγκρότηση του δημόσιου χώρου την εποχή έναρξης της μετάβασης στη μαζική κουλτούρα. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)