“Διαβάζουμε την ιστορία της μικρής τσιγγάνας Ζιντονί με κομμένη ανάσα, σαν να διαβάζαμε κάτι τέτοιο πρώτη φορά, σαν να πρόκειται για ένα μεμονωμένο γεγονός σαν να μην υπήρξαν εκατομμύρια μικρές Ζιντονί. Ο συγγραφέας όμως το γνωρίζει κι ο αναγνώστης το αισθάνεται. Αυτή η ιστορία είναι τόσο μοναδική όπως και το κάθε άτομο”. (Neue Zurcher Zeitung, Ζυρίχη)

“Ο Έριχ Χακλ διηγείται ένα αληθινό περιστατικό λιτά και νηφάλια σαν σελίδα από ημερολόγιο προκαλώντας μια γόνιμη οργή ενάντια στους δοσίλογους”. (Stern, Αμβούργο).

“Ο Χακλ μένει πιστός στη δύναμη του λόγου των καθαρών γεγονότων και για την ιστορία του χρησιμοποιεί ένα ξερό και ουδέτερο χωρίς αισθήματα ύφος. Όμως το φλέγμα του χρονογράφου χάνεται και μεταμορφώνεται σε έναν θυμωμένο κατήγορο. Η περίπτωση της Ζιντονί καταλήγει σε ένα παράδειγμα οπορτουνισμού και αλητείας συνειδήσεων”. (Profil, Βιέννη)

“Ο Χακλ εκφράζει την ανίσχυρη οργή του για το πεπρωμένο της μικρής Ζιντονί με μια μεγαλειώδη γλώσσα. Αντικειμενικά και αδυσώπητα περιγράφει την αποτυχία για ανθρώπινη αλληλεγγύη”. (Schweizer Illustrierte, Ζυρίχη)

“Ένα βιβλίο γραμμένο με μαεστρία”. (FAZ)