Αρχείο

Ζούμε σε μία εποχή που η στιχομυθία και η αναφορά περί ρατσισμού έχει δυστυχώς επανέλθει πολύ έντονα στο προσκήνιο. Τα κρούσματα ξενοφοβίας και επιθετικότητας έχουν αυξηθεί τα τελευταία χρόνια σε όλο τον κόσμο και κυρίως στην Ευρώπη, η οποία και πλήττεται σφόδρα λόγω και του μεγάλου προβλήματος του μεταναστευτικού. Παράλληλα, τα κινήματα της λαμβάνουν όλο και πιο αυξημένα ποσοστά στις ευρωπαϊκές χώρες, κάτι που είχε να συμβεί από την εποχή της ανόδου του ναζισμού και του φασισμού στην γηραιά ήπειρο τη δεκαετία του 1930. Μέσα σε αυτό το σκηνικό κοινωνικού πολέμου και αστάθειας, μέσα στη δίνη των φυλετικών διακρίσεων και του εκφοβισμού, τα μυθιστορήματα του παρελθόντος όπως αυτά που παρουσιάζονται εδώ έρχονται να μας θυμίσουν πόσο εύθραυστος είναι ο κοινωνικός ιστός και πως η ιστορία μπορεί και επαναλαμβάνεται με απρόβλεπτες συνέπειες. Περισσότερα

Πολλοί από εμάς αδυνατούμε να συνειδητοποιήσουμε πόσο ο κόσμος μας αλλάζει και πόσο θα αλλάξει μέσα στα επόμενα χρόνια. Ήδη οι αλλαγές που λαμβάνουν χώρα τόσο στο εργασιακό περιβάλλον όσο και στην εκπαίδευση και τη ζωή μας γενικότερα είναι κομβικές και ανακοινώνουν έναν κόσμο πολύ διαφορετικό, έναν κόσμο για τον οποίο οφείλουμε όλοι σαν κοινωνία και ο καθένας μας ξεχωριστά να προετοιμαστούμε κατάλληλα αν θέλουμε να μη παραμείνουμε θεατές αλλά μέτοχοι του μέλλοντος, του κοινού μας μέλλοντος. Περισσότερα

“Δεν είμαι συνηθισμένη γυναίκα. Δουλεύω, επινοώ, δημιουργώ, χύνω αίμα και ιδρώτα, τους χυμούς του σώματός μου, το περιεχόμενο του εγκεφάλου μου, και οι άλλοι περιφρονούν την προσφορά μου. Χωρίς δεύτερη σκέψη. Κάθε φορά που έχω να προσφέρω κάτι, με αναγκάζουν να περνώ από αυστηρό έλεγχο, από κρησάρα. Δύο κριτές ικανοτήτων εξέτασαν μετά προσοχής το αίτημά μου, την προσφορά μου, και την απέρριψαν. Απέρριψαν τη ζωγραφιά μου. Απέρριψαν τα λουλούδια μου. Τα βρήκαν κακόγουστα, άτεχνα, ασήμαντα. Εμένα απέρριψαν δηλαδή. Εμένα βρήκαν κακόγουστη, άτεχνη, ασήμαντη. Ο άνεμος θα σκορπίσει τις στάχτες μου και ουδείς θα γνωρίζει ποια υπήρξα στ’ αλήθεια. Ποιες ήταν οι ζωγραφιές μου. Τα άνθη του ταλέντου μου”. Αυτά είναι τα λόγια της ζωγράφου Γκέρτρουντ Φλεκ, της γυναίκας που ήταν έγκλειστη για πολλά χρόνια σε ψυχιατρική κλινική και τελικά θανατώθηκε όπως πολλοί άλλοι ασθενείς καθώς το ναζιστικό καθεστώς αντιμετώπιζε τις ψυχικές ασθένειες ως στίγμα, ως κάτι μιαρό και ανάξιο ζωής. Είναι τόσα πολλά και δυστυχώς ανεξάντλητα τα επεισόδια, τα γεγονότα και οι ιστορίες που ξεπηδούν από τον ολέθριο σε απώλειες Β’ Παγκόσμιο πόλεμο και η Μαρία Γαβαλά σε αυτό το μυθιστόρημα καταφέρνει να δοκιμάσει τις αντοχές του αναγνώστη με ένα βιβλίο κόλαφο για τα τεκταινόμενα εκείνης της περιόδου, οι αποκαλύψεις της δε, οι οποίες είναι βασισμένες σε πραγματικά στοιχεία, ξεδιπλώνουν το κουβάρι της βαναυσότητας και του ανθρώπινου πόνου.Περισσότερα

Τα βιβλία τα οποία  αναφέρονται σε ομάδες παιδιών που λύνουν μυστήρια έχουν προσελκύσει, εδώ και δεκαετίες, άπειρους αναγνώστες παιδικής και εφηβικής ηλικίας, σε όλον τον κόσμο. Μέσα από τις περιπέτειες των μικρών ηρώων, οι νεαροί βιβλιόφιλοι  μαθαίνουν να παρατηρούν λεπτομέρειες της αφήγησης, οξύνουν τη συνδυαστική τους ικανότητα και εξασκούνται στην επίλυση προβλημάτων,  ακόμη και κρίσεων. Ταυτόχρονα  -χωρίς να ωθούνται στην καχυποψία- διδάσκονται  ότι υπάρχει το έγκλημα στον κόσμο μας και ότι η πάλη του καλού και του κακού είναι μια κοινωνική πραγματικότητα. Κερδίζουν, όμως, μέσα από την ανάγνωση των «σχεδόν αστυνομικών» μυθιστορημάτων  τη βεβαιότητα ότι οι υπερασπιστές του καλού υπάρχουν και, έτσι, ενισχύεται το αίσθημα της ασφάλειας εντός  μιας κοινωνίας, που  -περισσότερο ή λιγότερο- δοκιμάζεται  από φαινόμενα βίας και παραβατικότητας.Περισσότερα

Είναι φορές που χρειαζόμαστε την αλήθεια για να μας σώσει από την επιτήδευση του σήμερα, από το τίποτα που διαχέεται και απλώνεται σαν μάστιγα όλο και περισσότερο γύρω μας και γυρεύει να μας πλακώσει. Αυτό προσφέρουν οι ιστορίες του Δημήτρη Κανελλόπουλου στην πρώτη συλλογή διηγημάτων του. Περισσότερα

Ο Ικμπάλ Μασί γεννήθηκε το 1982 στο Πακιστάν. Στην ηλικία των τεσσάρων ετών πουλήθηκε από τους γονείς του σαν σκλάβος σε έναν έμπορο χαλιών σε αντάλλαγμα ενός δανείου 600 ρουπιών, δηλαδή περίπου 16 δολαρίων. Η ιστορία του μέχρι εδώ είναι ίδια με τόσων άλλων παιδιών στο Πακιστάν αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο. Ωστόσο, ο Ικμπάλ διέφερε στο μέγεθος ψυχής και στη λαχτάρα για ζωή και ελευθερία που διέθετε. Περισσότερα

“Ο Viet Thanh Nguyen είναι ένας από τους τέσσερα εκατομμύρια Βιετναμέζους που έχασαν την πατρίδα τους, τον τόπο τους, εξαιτίας του πολέμου, και θεωρεί τον εαυτό του, και την οικογένειά του, ευνοούμενους της τύχης, μιας και δεν ανήκουν στα τρία εκατομμύρια των νεκρών του πολέμου” γράφει στο επίμετρο ο εξαιρετικός στη μετάφραση του βιβλίου Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης. Το βιβλίο μιλάει τη σκληρή γλώσσα της αλήθειας των όσων συνέβησαν σε έναν ανούσιο και αχρείαστο πόλεμο με τόσα θύματα και τόσες πληγές ανοιχτές ακόμα και σήμερα. Θυμάμαι το τραγούδι του Μάνου Λοίζου που έλεγε τι θέλουν τα παιδιά μας στα Βιετνάμ και πράγματι, πόσες αθώες ψυχές στρατιωτών δόθηκαν βορά στις ορέξεις των κυβερνώντων και υψηλά ιστάμενων που οδήγησαν τον κόσμο σε αυτόν  τον πόλεμο, άνθρωποι αμείλικτοι που διψούσαν για βία και σφαγή χωρίς να υπολογίζουν κοινωνικές ή άλλες παραμέτρους. Περισσότερα