“Στη γυναίκα αρμόζει η σιωπή” λέει η Βρισηίδα, η Τρωάδα σκλάβα και αφηγήτρια του βιβλίου της Μπάρκερ. Η Ιλιάδα, το περίφημο και ξακουστό έπος του Ομήρου, κατά μια έννοια ξαναγράφεται από την πλευρά, αυτή την φορά, των κοριτσιών. Η Βρισηίδα, σκλάβα του Αχιλλέα βιώνει από μέσα όλα τα γεγονότα του Τρωικού πολέμου και καταθέτει τη δική της προσωπική ματιά σε όλα έζησε ως αιχμάλωτη στο ελληνικό στρατόπεδο. Διενέξεις, παρασκήνια, φόβοι και αγωνίες, όλα τα συναισθήματα μιας γυναίκας υποταγμένης αλλά αξιοπρεπούς λαμβάνουν χώρα μέσα από την ιστορία, την οποία η Μπάρκερ χτίζει και ουσιαστικά ξαναγράφει ένα μέρος της Ιλιάδας με το δικό της προσωπικό τρόπο. Δεν προσπαθεί, άλλωστε κάτι τέτοιο θα ήταν ανόητο και μάταιο, να συγκριθεί με τον μεγάλο Έλληνα αφηγητή, αλλά παρουσιάζει μια άκρως ενδιαφέρουσα και μεστή ιστορία γύρω από την μάχη των μαχών μέσα από το πρίσμα της δικής της ηρωίδας.
Η Βρισηίδα, την οποία η Μπάρκερ βάζει σε πρώτο πλάνο και την καθιστά πρωταγωνίστρια των εξελίξεων, είναι μια γυναίκα γενναία, μια γυναίκα που μέσα στο δράμα της αιχμαλωσίας της μπορεί και αφηγείται ψύχραιμα τα όσα παρακολουθεί να εκτυλίσσονται. Με την ωριμότητα που τη διακρίνει μοιάζει να έχει ανοίξει διάλογο με τον αναγνώστη και να του δίνει ανταπόκριση για αυτά που εκείνη επιλέγει να του διηγηθεί, τα πολύ σημαντικά αλλά και τα επουσιώδη, τα οποία όμως κάνουν τη διαφορά. Δεν είναι μια γυναίκα έρμαιο αλλά μια γυναίκα με προσωπικότητα, μια γυναίκα που μπορεί μεν να υπομένει τις παραξενιές του Αχιλλέα και των άλλων Ελλήνων πολεμιστών αλλά μπορεί με την ιδιαίτερη ιδιοσυγκρασία της να τους ψυχολογεί, να τους χαρακτηρίζει και εν τέλει να τους παραδίδει στον απλό αναγνώστη και θεατή προς κρίση και συμπεράσματα.
