Ένας γνήσιος καλλιτέχνης, σχεδόν σουρεαλιστής, που παίζει με το υποσυνείδητο (Felisberto Hernandez, Κανείς δεν άναβε τα φώτα, Εκδόσεις Μεταίχμιο)

Αλλοπρόσαλλες εικόνες και εκκεντρικά πρόσωπα, αντικείμενα σε ρόλο ανθρώπων, άνθρωποι που μετατρέπονται σε ζώα και διάφορες άλλες αφηγήσεις με έντονο σουρεαλιστικό χαρακτήρα είναι ο κόσμος που ανοίγεται μπροστά μας μέσα από τις ιστορίες του Ουρουγουανού Ερνάντες. Πρόκειται για έναν συγγραφέα που με το δικό του πολύ προσωπικό ύφος αναβιώνει ιστορίες όπως αυτή του Οβίδιου με τις Μεταμορφώσεις, όπου όλα βαίνουν περίεργα και άνθρωποι και ζώα, πράγματα και πρόσωπα εκτροχιάζονται για χάρη της αφήγησης και της εξιστόρησης. Ο Ερνάντες μας εντάσσει σε ένα περιβάλλον φανταστικό, σε ένα πλαίσιο όπου όλα μοιάζουν με θέατρο σκιών, όπου ο πρωταγωνιστής του, ο ίδιος δηλαδή που μιλάει σε πρώτο πρόσωπο, μας εξιστορεί επεισόδια που θυμίζουν έργο θεατρικό και όχι την πραγματικότητα.

Τα διηγήματα του Ερνάντες λοιπόν είναι πλούσια σε υλικό και αναμνήσεις, πλούσια σε συναισθήματα, χαρές και πίκρες και παρουσιάζουν έναν άνθρωπο πολύ δημιουργικό, έναν ταλαντούχο και ιδιοφυή δημιουργό και καλλιτέχνη που ήδη από πολύ μικρή ηλικία είχε το θάρρος της γνώμης του και είχε αποφασίσει πως θέλει να αφοσιωθεί στην μουσική. Και επειδή οι λέξεις είναι οι νότες για την λογοτεχνία, η απόσταση ήταν πολύ μικρή για να την διανύσει και εμείς περιχαρείς βρισκόμαστε ενώπιον αυτής της λογοτεχνικής του ευφυΐας. “Από δρόμους πολύ διαφορετικούς, καταλήγω πάντα στις ίδιες αναμνήσεις, που μέρα νύχτα κυλούν στη μνήμη μου σαν τα ποτάμια μιας χώρας. Καμιά φορά τις περιεργάζομαι, και άλλοτε με πλημμυρίζουν”.