Michael Peppiatt, Φράνσις Μπέικον, Ανατομία ενός αινίγματος, Εκδόσεις Μικρή Άρκτος
Ο Φράνσις Μπέικον συγκαταλέγεται στους πιο χαρισματικούς και αινιγματικούς δημιουργούς του 20ου αιώνα. Οι πίνακές του, άμεσα αναγνωρίσιμοι, εξακολουθούν να αψηφούν ερμηνείες και να τροφοδοτούν διαμάχες. Ο Μπέικον υπήρξε επίσης μια σπάνια προσωπικότητα. Γενναιόδωρος αλλά σκληρός, ευθύς χαρακτήρας μα και επιδέξιος χειριστής των άλλων, ευδιάθετος και απεγνωσμένος, έζησε μια ζωή ακραίων αντιφάσεων, γεμάτη επιτεύγματα και θριάμβους, κακοτυχίες και προσωπικές τραγωδίες. Σε αυτή την αναθεωρημένη έκδοση της έξοχης βιογραφίας του ο Michael Peppiatt χρησιμοποιεί καινούριο υλικό που του εμπιστεύτηκε ο ίδιος ο Μπέικον.
“Οι δυνατότητες του βιογράφου να κατανοεί και να ερμηνεύει αποκαλύπτονται στην αφήγηση του Michael Peppiatt για τη ζωή και το έργο του φίλου του Φράνσις Μπέικον. Η εξιστόρηση της καλλιτεχνικής πορείας του Μπέικον διαθέτει αυτοπεποίθηση, είναι διασκεδαστική και προκαλεί τη γόνιμη σκέψη του αναγνώστη” (Richard Davenport-Hines, Independent), “Ο Μπέικον έλεγε πως σε ένα πορτρέτο επιδίωκε να συλλάβει όλους τους παλμούς ενός ανθρώπου. Το ίδιο επιτυγχάνει τούτη η εκφραστική προσωπογραφία του” -David Sylvester, Independent on Sunday. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου).
John Prevas, Ο φθόνος των Θεών. Μέγας Αλέξανδρος, Η άνοδος και η πτώση, Εκδόσεις Κέδρος
Ποιος ήταν ο Αλέξανδρος της Μακεδονίας; Ο μεγαλοφυής ηγέτης που σε ηλικία μόλις είκοσι έξι ετών κατέκτησε την Περσία, τη σπουδαιότερη τότε αυτοκρατορία του κόσμου, ή ο αδίστακτος πολέμαρχος που βεβήλωσε πολιτισμούς με μακραίωνη παράδοση;
Σ’ αυτό το βιβλίο που διαβάζεται εξίσου σαν μυθιστόρημα και σαν ταξιδιωτικό οδοιπορικό, ο συγγραφέας και ερευνητής John Prevas αναζητά το πρόσωπο πίσω από το μύθο. Ψυχογραφεί έναν άντρα που νόμισε ότι μπορεί να γίνει θεός· διχασμένο ανάμεσα στην ευαισθησία που κληρονόμησε από τη μητέρα του και στην αιμοδιψή φύση του πατέρα του· έναν ηγεμόνα και στρατηλάτη προικισμένο όσο και αυτοκαταστροφικό, θύμα τελικά της μεγαλομανίας του. Ο Prevas ταξίδεψε στους ίδιους δρόμους με τον Αλέξανδρο, στις περιοχές που σήμερα αποτελούν το Ιράν, το Αφγανιστάν και το Πακιστάν, για να ξαναζωντανέψει το μεγαλύτερο μέρος της πορείας του. Εστιάζει στην αρχή του τέλους, το διάστημα που μεσολάβησε από την κατάληψη της Περσέπολης το χειμώνα του 330 π.Χ. έως το θάνατο του Αλέξανδρου στη Βαβυλώνα, το 323 π.Χ., για να περιγράψει την τραγική διαδρομή από την άνοδο στην πτώση μιας από τις σημαντικότερες ιστορικές μορφές στο πέρασμα των αιώνων. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου).
Peter Lewis, Άρτουρ Σοπενχάουερ, Εκδόσεις Μεταίχμιο
Μια προσωπική και φιλοσοφική βιογραφία που τοποθετεί την εξέλιξη του μεγάλου στοχαστή Άρτουρ Σοπενχάουερ στο πλαίσιο της οικογένειας, της εποχής και της ζωής που έζησε. Ο Peter B. Lewis, εστιάζοντας στην παιδική ηλικία του φιλοσόφου, φωτίζει την ψυχοσύνθεση, τις προσωπικές σχέσεις, οικογενειακές και μη, τα ταξίδια του, δηλαδή τους κρίσιμους παράγοντες που συντέλεσαν στη διαμόρφωση της προσωπικότητας και του έργου του πρώτου μεγάλου θεωρητικού της απαισιόδοξης στάσης απέναντι στη ζωή. Παράλληλα με τους σταθμούς της ζωής του, ο συγγραφέας αναλύει και τις βασικές φιλοσοφικές θέσεις του Σοπενχάουερ για το νόημα της ζωής, τη φύση της τέχνης, της θρησκείας και της ηθικής. Η έκδοση συμπληρώνεται από εικονογραφικό υλικό. (Από την παρουσίαση της έκδοσης).
Carole Seymour Jones, Επικίνδυνη σχέση, Εκδόσεις Άγκυρα
Όταν η Σιμόν έδωσε όρκο αιώνιας πίστης στον Ζαν-Πολ, ήταν ο μόνος άνθρωπος που είχε συναντήσει ως τότε τον οποίο μπορούσε να θεωρήσει “ομόλογό” της σε επίπεδο σκέψης. Ο δεσμός τους, που κράτησε μια ολόκληρη ζωή, αποδείχθηκε πιο βιώσιμος από πολλούς γάμους. Η δύσκολη παιδική ηλικία και των δυο τους, τα ιδεολογικά “πυροτεχνήματα” που τόσο καλά γνώριζαν να κατασκευάζουν, αλλά και η ενστικτώδης ανάγκη που ένιωθαν ο ένας για τον άλλο, αποτέλεσαν τον συνεκτικό ιστό μιας σχέσης που λάμπρυνε τον 20ο αιώνα. Η περίφημη “συμφωνία” τους που συμπεριλάμβανε και την ελευθερία να συνάπτουν σχέσεις με τρίτα πρόσωπα, κατάργησε εξαρχής κάθε σύμβαση του αστικού γάμου. Έμελλε να διαρκέσει μισόν αιώνα. Ωστόσο, τίποτα απ’ όλα αυτά δεν κατορθώθηκε χωρίς πόνο, πράγμα που και οι δύο φρόντιζαν να συγκαλύπτουν επιμελώς, προς χάρη του κοινού τους μύθου. Μόνο που, με τα χρόνια, η αντίφαση ανάμεσα στον μύθο και τη σκοτεινή πραγματικότητα μετατράπηκε σε αληθινή άβυσσο… (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου).
Μιχαήλ Περάνθης, Ο αμαρτωλός (μυθιστορηματική βιογραφία), Εκδόσεις Εστία
Για τη σύνθεση του «Αμαρτωλού» χρησιμοποιήθηκε όλη η γνωστή ως τώρα βιβλιογραφία του Καβάφη, το μεγαλύτερο τμήμα της οποίας, ως τα 1943, είχεν αποθησαυρίσει ο Γ. Κατσίμπαλης. Χρειάστηκε όμως η προσφυγή και σε άλλες πηγές άσχετες με τον ποιητή, ιστορικές και επιστημονικές, για τη διεύρυνση του εξωτερικού κλίματος όπου μεγάλωσε και της εσωτερικής διαμόρφωσης που τον οδήγησε στο γνωστό ανώμαλο πάθος του. (…) (Από τον πρόλογο της έκδοσης).
Ελένη Καζαντζάκη, Νίκος Καζαντζάκης, Ο ασυμβίβαστος, Εκδόσεις Καζαντζάκη
Η συγγραφέας αυτού του βιβλίου έζησε με τον Νίκο Καζαντζάκη τριάντα ολόκληρα χρόνια. Ήταν γι’ αυτόν σύντροφος και σύζυγος, συμπαραστάτης και βοηθός, φίλος και συνοδοιπόρος. Ήταν, όπως ο ίδιος λέγει, «το εφταγύναικο, το εφταπέτσινο σκουτάρι της ζωής του που καμιά σαγίτα δεν το περνάει». (. . .) Αποτελεί η αναγνώριση αυτή για την Ελένη το πιο άξιο έπαθλο. Αλλά το έπαθλο γεννά καινούριο χρέος και το βιβλίο τούτο είναι ουσιαστικά μια νέα έκφραση χρέους προς τον οικουμενικό συγγραφέα της νεώτερης Ελλάδας και προς τους μελετητές του έργου του. Εκείνη τον γνώρισε καλύτερα από τον καθένα, τον έζησε. Και τον απεικονίζει με το λιτό και λυρικό συνάμα ύφος της, με το αναλυτικό και περιεκτικό γράψιμό της, με χάρη και πληρότητα. Μέσα από τις σελίδες του αποκαλυπτικού τούτου βιβλίου με τα άγνωστα ως τώρα κείμενα και τις πρωτοφανέρωτες πτυχές αναδύεται ακέραιη, ζωντανή, δυναμική, φορτισμένη με τους αγώνες και τις αγωνίες και τις εξάρσεις της η πολύπλαγκτη μορφή του μεγάλου Κρητικού, που άπλωσε στον αιώνα μας το πνευματικό όραμα και όνομα της Ελλάδας σ’ όλη τη γη. (. . .) (Από την παρουσίαση της έκδοσης).
Jacqueline Risset, Δάντης, Μια βιογραφία, Εκδόσεις Ίνδικτος
(. . .) Ο Δάντης είναι πρόσωπο μυθικό. Ανέκαθεν μυθικό: ο θρύλος γύρω του έθαλλε ενόσω ζούσε ακόμη, δίχως αυτό να σημαίνει ότι, όσον τον αφορά, ο θρύλος είναι λιγότερο πραγματικός – λιγότερο αποκαλυπτικός και διαφωτιστικός – από την ίδια την πραγματικότητα. Ίσως η λύση να συνίσταται, προκειμένου να μην προδώσει κανείς τη μοναδικότητα της πορείας του, στο να αφήσει τα στοιχεία του θρύλου που μνημονεύονται είτε από τον ίδιο είτε από άλλους να συγκρουστούν από μόνα τους με το “Πραγματικό”, με την πρωτοφανή ιδιότητα ενός πραγματικού που αυτή η ασυναγώνιστη ύπαρξη θέτει αδιαλείπτως σε κρίση. (. . .) (Από τον πρόλογο της έκδοσης).
Ronald Hayman, Η ζωή και ο θάνατος της Σύλβια Πλαθ, Εκδόσεις Μελάνι
Δεν υπάρχει περίπτωση να βγει στην επιφάνεια όλη η αλήθεια σχετικά με μια αυτοκτονία. Ακόμα και το μακροσκελέστερο αποχαιρετιστήριο γράμμα παρουσιάζει μόνο ένα μέρος των πιέσεων και όσων απασχόλησαν τον αυτόχειρα και καθόρισαν το κίνητρο. Καμία πράξη αυτοχειρίας δεν έχει καταγραφεί καλύτερα από αυτήν της Σύλβιας Πλαθ. Ημερολόγια, γράμματα, ποιήματα, διηγήματα και το αυτοβιογραφικό μυθιστόρημά της “Ο γυάλινος κώδωνας”, όπου περιγράφει γεγονότα πριν και μετά την απόπειρα αυτοκτονίας που έκανε στα είκοσι χρόνια της (δέκα χρόνια πριν από το 1963, όταν αφαίρεσε τελικά τη ζωή της). Η Σύλβια Πλαθ γράφει με αντικειμενικότητα, με ακρίβεια και με μια γοητευτική, στεγνή αποστασιοποίηση για το πώς και το γιατί οι σκέψεις της στριφογύριζαν αδιάκοπα στο θάνατο.
Χρειαζόμαστε άραγε περισσότερες βιογραφικές πληροφορίες από όσες μας παρέχει η ίδια στην ποίηση και στα πεζά της; Μερικοί απαντούν κατηγορηματικά “όχι” σ’ αυτό το ερώτημα, και προβλήματα ανακύπτουν συνεχώς όταν συνδέονται τα γεγονότα της ζωής ενός συγγραφέα και η φανταστική λογοτεχνία γύρω από αυτά τα περιστατικά που εκείνος έχει μετατρέψει σε ποιήματα και πεζά. Πολλά γράμματα της Σύλβιας Πλαθ έχουν δημοσιευτεί, όπως και πολλά ημερολόγια. Κυκλοφορούν τρεις βιογραφίες και υπάρχουν αρκετά βιογραφικά στοιχεία στις σημειώσεις που παρέχονται από τον μακαρίτη τον άντρα της, Τεντ Χιουζ, σε μία συλλογή των ποιημάτων της. Έχουν εκδοθεί κάποιες μελέτες σε μέγεθος βιβλίου, αλλά και συλλογές δοκιμίων που περιέχουν μικρότερες μελέτες. Ο θάνατος και η ζωή της Σύλβιας Πλαθ δεν είναι ούτε βιογραφία, ούτε μελέτη – συνάντησα την Πλαθ μόνο μία φορά· πρόκειται, όμως, για μια βιογραφική μελέτη, της οποίας το λόγο ύπαρξης θα εξηγήσω. (Από τον πρόλογο της έκδοσης).
Ann Charters, Τζακ Κέρουακ, Εκδόσεις Printa
Συγγραφέας του θρυλικού On the road (Στο δρόμο), ο Τζακ Κέρουακ έζησε μια ζωή πλούσια σε εμπειρίες, μια ζωή πλούσια σε γεγονότα και περιπέτειες. Θέλησε, και το κατόρθωσε, να κατανοήσει εκείνες τις πτυχές της αμερικάνικης ζωής και ψυχής που δεν είχαν διερευνηθεί από άλλους συγγραφείς, θέλησε να γίνει ένα ανθρώπινο μαγνητόφωνο με ουράνιο μηχανισμό, έτοιμο πάντα να ηχογραφήσει κάθε ουρλιαχτό και κάθε ψίθυρο, κάθε κραυγή και κάθε μουρμουρητό. Θεωρήθηκε μαζί με τον Άλλεν Γκίνσμπεργκ και τον Ουίλλιαμ Μπάροουζ, προεξέχουσα μορφή της περιλάλητης Μπητ Γενιάς, εκείνης της ομάδας ποιητών και συγγραφέων που συγκλόνισαν την Αμερική και όλο τον κόσμο με την τόλμη των οραμάτων και της πένας τους, με την απόφασή τους να μιλήσουν πέρα από κάθε σύμβαση, λογοτεχνική ή κοινωνική. Η ίδια η ζωή ήταν το Μεγάλο Έργο του Τζακ Κέρουακ, και η Ανν Τσάρτερς συνθέτει τη συγκλονιστική βιογραφία αυτού του Ποιητή, Συγγραφέα, Ανθρώπου, που επέμενε πάντα και με οποιοδήποτε τίμημα, να είναι αγνός και ανεξέλεγκτος.
(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου).
Niccolo Capponi, Μακιαβέλλι, Εκδόσεις Πατάκη
Ανά τους αιώνες ο Μακιαβέλλι (1469 – 1527) απέκτησε τη φήμη άλλοτε του διαβολικού υποκινητή άθεης συμπεριφοράς και άλλοτε του προικισμένου θεωρητικού της πολιτικής, ο οποίος χαιρετίστηκε ως ο “πρώτος “νεοτερικός” φιλόσοφος. Ποιος ήταν όμως πραγματικά ο συγγραφέας του “Ηγεμόνα”; Σε αυτή την επιβλητική βιογραφία, ο ιστορικός Νικκολό Καππόνι αποκαλύπτει τον άνθρωπο πίσω από τον μύθο και απελευθερώνει τον Μακιαβέλλι από αιώνες παρερμηνείας. Προκύπτει έτσι ένα πολυσύνθετο πορτρέτο μιας φυσιογνωμίας που μπορεί να γίνει κατανοητή μόνο με φόντο μια κυνική, σκληρή και ανευλαβή πόλη σαν την αναγεννησιακή Φλωρεντία. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου).