Hannah Kent, Λατρεία, Εκδόσεις Ίκαρος

Η μηχανή του χρόνου της Χάνα Κεντ, αυτή η σπουδαία μηχανή που μας έχει χαρίσει μέσω των εκδόσεων Ίκαρος τόσα σπουδαία μυθιστορήματα, μας πηγαίνει για μια ακόμα φορά πίσω στο παρελθόν για να μας αφηγηθεί τα όσα συμβαίνουν σε μια περίοδο ιδιαίτερα ευμετάβλητη. Παρακολουθούμε την παράλληλη πορεία της Χάνε και της Τέα, οι οποίες θα σμίξουν υπό ιδιαίτερες συνθήκες και εκεί είναι που γεννιέται μια σχέση αίματος, μια σχέση που παραπέμπει και σε μυθικά πρότυπα του παρελθόντος. Η Κεντ έχει αυτό το χάρισμα να αφηγείται πρόσωπα και ιστορίες ανθρώπων σαν να τις έχει ζήσει, σαν αυτά τα πρόσωπα να ήταν συγγενείς της ή πρόγονοί της. Η μαγεία της γραφής λοιπόν μας παρασέρνει και πάλι να βυθιστούμε με ευχάριστο τρόπο στο υποβρύχιο μιας σχεδόν κινηματογραφικής παραγωγής.Περισσότερα

Φιόντορ Ντοστογιέφσκι, Το όνειρο ενός γελοίου ανθρώπου, Εκδόσεις Ροές

Ταπεινός και καταφρονεμένος, αιώνιος σύζυγος, αδερφός του εαυτού του, έφηβος που πέρασε την ζωή του μέσα σε λευκές νύχτες, αυτός είναι ο Φιόντορ Ντοστογιέφσκι. Είναι και η ενσάρκωση του ανθρώπου που πάσχισε να βρει τα βήματά του, να ξεφύγει από το σκοτάδι του και να ξεφύγει από τα χτυπήματα μίας ζωής που δεν του χάρισε τίποτα. Μία ταλαιπωρημένη ψυχή που με την ευαισθησία του και την ανήσυχη ζωή του κατάφερε σαν ένας άλλος Βαν Γκογκ να μετουσιώσει την οδύνη του σε έργο, ένας Χριστός της καθημερινότητας μέσα σε μία κοινωνία που δεν έχει κατανόηση και χώρο για το διαφορετικό. Σε αυτό το περιβάλλον μεγαλούργησε, η φωνή του μίλησε και σε αυτό το βιβλίο που είναι ένα πραγματικό διαμάντι, αν αναλογιστεί κανείς πως ερμηνεύει και αναλύει την ψυχοσύνθεσή μίας ύπαρξης που μέσα στις υπόγειες διαβάσεις και στις κατακόμβες της σκέψης του γέννησε ελπίδα και αναγέννηση.Περισσότερα

Νικολάι Γκόγκολ, Η μύτη, Εκδόσεις Ερατώ

«Ο Ν.Β. Γκόγκολ για πολύ καιρό δεν συμφωνούσε με την έκδοση αυτού του κωμικού έργου, όμως εμείς βρήκαμε σε αυτό τόσα πολλά απροσδόκητα, φανταστικά, εύθυμα και πρωτότυπα στοιχεία, ώστε τον πείσαμε να μας επιτρέψει να μοιραστούμε με τους αναγνώστες μας την ευχαρίστηση, που μας έδωσε το χειρόγραφό του». Αυτά αναφέρει ο δάσκαλος και προστάτης του Γκόγκολ, Αλεξαντρ Πούσκιν, στο επίμετρο του παρόντος διηγήματος, ενός διηγήματος που κινείται μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας, φάρσας και αλήθειας, κωμωδίας και δράματος.Περισσότερα

Θανάσης Διαμαντόπουλος, Η Δίκη των Έξι, Εκδόσεις Πατάκη

Η ιστορία μας ως χώρα είναι εμποτισμένη ευτυχώς από μεγάλες στιγμές και από συνταρακτικές νίκες, από γεγονότα με δόξα και υπερηφάνεια. Η ιστορία μας ωστόσο έχει σημαδευτεί από περιόδους έντονου διχασμού και από εσωτερικές διαμάχες που μας οδήγησαν δια μέσου των χιλιετιών και των αιώνων σε ολέθριες καταστροφές και απώλειες. Μία από αυτές τις περιόδους είναι και εκείνη προ του Α’ Παγκοσμίου πολέμου και του μεσοπολέμου με την αιματηρή Μικρασιατική καταστροφή να είναι πρωταγωνίστρια. Τότε, ένα μεγάλο κομμάτι του ελληνισμού ξεριζώθηκε από την γη που κατοικούσε για δύο χιλιετίες. Αυτή η καταστροφή ήταν που οδήγησε στη Δίκη των Έξι, την οποία και πραγματεύεται εδώ ο σπουδαίος επιστήμονας Θανάσης Διαμαντόπουλος. Πρόκειται αναμφίβολα για μια πολύ σπουδαία μελέτη, ένα πόνημα που αξίζει να διαβάσει κάθε Ελληνίδα και κάθε Έλληνας γιατί ως γνωστόν μέσα από την ιστορία μας μαθαίνουμε και γινόμαστε καλύτεροι.Περισσότερα

Mario Livio, Ο Γαλιλαίος και οι αρνητές της επιστήμης, Εκδόσεις Ψυχογιός

Υπήρξε αδιαμφισβήτητα ένας εξέχων επιστήμονας, ένας αναζητητής της δικής του αλήθειας περί της κίνησης των άστρων, της Γης, του Ήλιου, ένας άνθρωπος φιλοσοφημένος που με τις καινοτόμες και ρηξικέλευθες ιδέες του έθεσε τις βάσεις για όσα γνωρίζουμε σήμερα. Σε μια εποχή κρίσιμη και δύσκολη όπου οι επιστημονικές ανακαλύψεις περνούσαν δια πυρός και σιδήρου από την κρίση της παντοδύναμης μα όχι σοφής Εκκλησίας, ο Γαλιλαίος δεν δίστασε να εκφράσει τις απόψεις του και μόνο όταν απειλήθηκε η ίδια του η ζωή από την ολέθρια Ιερά Εξέταση, τότε μόνο αναγκάστηκε να οπισθοχωρήσει και να επανέλθει στην “τάξη” αρνούμενος με μισή καρδιά όσα είχε ισχυριστεί λίγο καιρό πριν. Η Ιερά Εξέταση υπήρξε αναμφίβολα ένα ολέθριο εργαλείο που πήγε πίσω την επιστήμη και τους ερευνητές και πολλοί ήταν εκείνοι που κάηκαν στην πυρά για τις απόψεις τους.Περισσότερα

Muriel Spark, Στη θέση του οδηγού, Εκδόσεις Κλειδάριθμος

Μια πολύ σπουδαία συγγραφέας είναι η Μιούριελ Σπαρκ, μια συγγραφέας με πλήθος μυθιστορημάτων στην φαρέτρα της, με εμπειρίες από όλον τον κόσμο και ταξίδια από τα οποία άντλησε ιδέες. Η ίδια ταξίδεψε σε ΗΠΑ, Ιταλία και άλλες χώρες και σε αυτήν την κοσμοπολίτικη περιπλάνηση που έζησε με το δικό της τρόπο μας συστήνεται. Από ό,τι μαθαίνουμε από την πολύ διαφωτιστική εισαγωγή του επίσης συγγραφέα Άντριου ‘Ο Χάγκαν, η ίδια ήταν ιδιαίτερα κομψή και αρεσκόταν να αγοράζει είδη όπως φορέματα, περούκες και πολλά άλλα. Αυτή λοιπόν την αγάπη της για τη μόδα και τις αγορές συνδυάζει στο μυθιστόρημα για να τις χρησιμοποιήσει ως προπύργιο και εφαλτήριο αφήγησης. Η συμβολή της στη λογοτεχνία και η προσφορά της θα έπρεπε να γίνει αντικείμενο σκέψης για την βράβευσή της με Νόμπελ, κάτι που δυστυχώς δεν πραγματοποιήθηκε.Περισσότερα

Έλμερ Μεντόσα, Εκείνη μπήκε από το παράθυρο του μπάνιου, Εκδόσεις του Εικοστού πρώτου

Με συγγραφείς όπως ο Κάρλος Φουέντες και ο Χουάν Ρούλφο μεταξύ άλλων, η μεξικανική λογοτεχνία βρίσκεται στις επάλξεις και έχει χαράξει μια πολύ σημαντική πορεία που συνεχίζεται αδιάλειπτα. Με τη χώρα να μαστίζεται από εγκληματικότητα, να έχει να αντιμετωπίσει πλήθος ανεξιχνίαστων δολοφονιών και με ένα σοβαρότατο πρόβλημα που σχετίζεται με το εμπόριο ναρκωτικών, η πραγματικότητα είναι επιβαρυμένη. Η κοινωνία με την λογοτεχνία διάγουν βίους παράλληλους, καθώς η πρώτη επηρεάζει τη δεύτερη, κάθε κοινωνικό ζήτημα γίνεται πεδίο επεξεργασίας από τους συγγραφείς, οι οποίοι αφουγκράζονται τα όσα εκτυλίσσονται γύρω τους και τα καταθέτουν με το δικό τους ιδιαίτερο τρόπο μέσα από τις ιστορίες που πλάθουν.Περισσότερα

Deborah Levy, Ο άνθρωπος που τα είδε όλα, Εκδόσεις Gutenberg

Αν είχα υποθετικά τη δυνατότητα να συναντήσω την συγγραφέα και να συζητήσουμε, μετά από δική της προτροπή φυσικά, περί του τίτλου του βιβλίου, θα της πρότεινα τον εναλλακτικό τίτλο “Ο άνθρωπος που πέρασε πολλά”. Ως αναγνώστης συνάντησα νοερά και εικονικά έναν πρωταγωνιστή χαμένο στις σκέψεις του και σε θολά νερά τα οποία και προσπαθεί να ξεδιαλύνει για να βρει τον προορισμό του, την Ιθάκη του. Είναι ένας ήρωας που μοιάζει να έχει χαθεί σε ένα δάσος γεγονότων που αφορούν σε μία κρίσιμη ιστορικά περίοδο και όλα αυτά τον έχουν σημαδεύσει, αναζητά με λίγα λόγια την ουσία και το νόημα και περιπλανιέται στο παρελθόν του. Και όλα αυτά συμβαίνουν μέσα του με αφορμή ένα παροντικό γεγονός, ένα ατύχημα που λίγο έλειψε να του κοστίσει τη ζωή αλλά συγχρόνως ήταν και ένα εφαλτήριο για επαναπροσδιορισμό.Περισσότερα

Jean-Michel Guenassia, Οι Χώρες της Επαγγελίας, Εκδόσεις Πόλις

Αδιαμφισβήτητα, με το βιβλίο του Η λέσχη των αθεράπευτα αισιόδοξων μέσα από το οποίο έγινε ευρέως γνωστός στο ελληνικό κοινό, ο Γκενασιά συγκαταλέγεται ανάμεσα στους ξεχωριστούς και εξαίρετους συγγραφείς της εποχής μας. Εκτός από το θέμα που επέλεξε να πραγματευτεί, κατοικεί μέσα μας με την πραγματικά μοναδική του ικανότητα να αφηγείται με τόση αμεσότητα και τέτοια δεξιότητα τα όσα θέλει να διαμηνύσει. Ο συγγραφέας μαγεύει το αναγνωστικό κοινό και του προσφέρει τη δυνατότητα να περιπλανηθεί σε παρελθόντα χρόνια, να ταξιδέψει σε χώρες, να ανταμώσει πρόσωπα σχεδόν αληθινά, να συναντηθεί με την ίδια την ιστορία του 20ου αιώνα μα και να περιπλανηθεί σε συναισθήματα και στιγμές που συνδιαμορφώνουν το πλαίσιο αυτό.Περισσότερα

Virginia Woolf, Ο θάνατος της νυχτοπεταλούδας, Εκδόσεις Άγρα

Πώς είναι άραγε να βρίσκεσαι στα προπύλαια του θανάτου, πώς είναι το μυαλό να οδηγείται στις στοές εκείνες όπου ο θάνατος είναι το κύριο θέμα και τίποτα πια δεν μυρίζει ζωή; Ο θάνατος της νυχτοπεταλούδας είναι ένα παράδειγμα του τέλους της φυσικής ροής της ζωής, σαν η φύση να έχει ορίσει ήδη τη μοίρα αυτού του γλυκού πλάσματος και κάθε στιγμή της διαδικασίας αυτής να είναι ποίηση. Γιατί ο θάνατος είναι μια νέα ζωή, μια νέα αρχή, είναι η ανακοίνωση της έλευσης μιας νέας εκκίνησης. Κανείς δεν μπορεί να είναι βέβαιος για ποιον λόγο η φύση και η μητέρα γη αποφασίζει να αφήσει και να αφαιρέσει τη ζωή χωρίς να προσφέρει καμιά βοήθεια μα είναι σίγουρο πως η σοφία ενυπάρχει σε αυτή την απόφαση και εμείς ως άνθρωποι οφείλουμε να προσαρμοστούμε, να σεβαστούμε και να αποδεχτούμε αυτό το γεγονός.Περισσότερα

Τσαρλς Ντίκενς, Ιστορία των δύο πόλεων, Εκδόσεις Μίνωας

Το 1789 είναι χρονιά ορόσημο για τη Γαλλία, εκείνη την χρονιά πραγματοποιείται η πολυπόθητη Γαλλική Επανάσταση, η οποία είχε προετοιμαστεί χρόνια πριν από τους Γάλλους πολίτες. Εκείνη η χρονιά λοιπόν και τα χρόνια που θα ακολουθήσουν θα καταστούν πεδίο κοινωνικών και πολιτικών ζυμώσεων με απανωτές επαναστάσεις και διαδηλώσεις, φυλακίσεις βασιλικών, εκδηλώσεις ενθουσιασμού για τη νέα εποχή που ανοίγεται μπροστά. Πολλές φορές όμως αυτή η ξέφρενη γιορτή ανεξαρτησίας και αποτίναξης του ζυγού θα οδηγήσουν σε συνεχόμενες καταχρήσεις αυτής της κατακτημένης ελευθερίας, απόρροια ίσως της πίεσης αιώνων. Και έπειτα όμως η σταδιακή αποσυμπίεση από τις συνθήκες ανελευθερίας και η ολοένα και αυξανόμενη ελευθερία έκφρασης που επικρατούσαν μετά την Επανάσταση θα οδηγήσουν και θα διαμορφώσουν ένα θετικό κλίμα ανάπτυξης συγγραφής κειμένων που αντιμετωπίζονται με μεγαλύτερη δημοκρατική ευαισθησία και δεν εκδίδονται παράνομα όπως συνέβαινε κατά τη διάρκεια των τελευταίων χρόνων της μοναρχίας.Περισσότερα

Arthur Rimbaud, Μια εποχή στην κόλαση, Εκδόσεις Κείμενα

“Μια εποχή στην κόλαση: ένα κείμενο αναμφίβολα διαχρονικό, αλλά ιδιαίτερα κοντινό στην εποχή μας.  Σήμερα που όλα παγκοσμιοποιούνται κι οι αποχρώσεις σβήνουν στη μεταμοντέρνα ύφεση και αφωνία, το Μια εποχή στην κόλαση ίσως να είναι το κατεξοχήν όχημα για μια καινούργια περιπέτεια, κολασμένη ή παραδείσια, διόλου πάντως χλιαρή και γκρίζα” θα γράψει στον πρόλογο της έκδοσης ο επιφανής μεταφραστής και συγγραφέας Χριστόφορος Λιοντάκης για να μιλήσει για αυτόν τον καταραμένο ποιητή που έφυγε τόσο νωρίς έχοντας προσφέρει τόσα πολλά. Ο Ρεμπώ, πολυμήχανος αλλά και άτακτος τόσο στις συναναστροφές του όσο και στην κοινωνική και επαγγελματική του δραστηριότητα, έζησε μια ζωή στην κόλαση της ανασφάλειας και της αστάθειας, μια ζωή στην περιπλάνηση, μια ζωή σαν μεθυσμένο καράβι για να θυμηθούμε μια άλλη ποιητική του συλλογή, μια ζωή τελικά βυθισμένη στην περιπέτεια που δεν του έβγαινε όμως σε καλό.

Ένας περιπλανητής και ένας διαβάτης ανήσυχος που έχει την γραφή ως μόνη λύτρωση

Υπήρξε κατά γενική ομολογία ένα παιδί ατίθασο αλλά συνάμα μελετηρό. Έχει τόση κλίση στην μάθηση όση και στην αταξία, ακροβατεί μεταξύ βραβείων σχολικών και συμμετοχής σε διενέξεις και τσακωμούς. Ο Ρεμπώ επιβεβαιώνει τις επαναστατικές του τάσεις, παρατάει το σχολείο και οδεύει προς το Παρίσι άγνωστος μεταξύ αγνώστων και κυριολεκτικά άφραγκος. Δραπετεύει από την καθημερινότητα που τον πνίγει στην επαρχία για να κυνηγήσει το όνειρο της καταξίωσης χωρίς να γνωρίζει αν θα το συναντήσει στο πολύβουο Παρίσι όπου καταλήγει για να συνδεθεί με κάποιον τρόπο και να τρυπώσει στην καλλιτεχνική κοινότητα της εποχής εκείνης. Αναζητά επίμονα την τύχη του στην Πόλη του φωτός και κάνει διάφορες δουλειές για να επιβιώσει.

Γνωρίζουμε πως η μητέρα του, η οποία είχε τόση αγάπη για εκείνον και με την οποία ο ίδιος είχε πολύ στενή σχέση, δεν έχει καμία ενημέρωση για αυτήν του την φυγή και είναι πολύ αυστηρή μαζί του, όταν κακήν κακώς εκείνος γυρνάει πίσω. Ο Ρεμπώ είναι και αυτός όπως και άλλοι δημιουργοί της εποχής ένα πνεύμα ανήσυχο, που δεν αρκείται σε αυτά που έχει και αρνείται να συνετιστεί καθώς αναζητά το όνειρό του, ίσως ένα όνειρο απατηλό. Γράφει συνεχώς και είναι επαναστατικός στην ποίησή του, η έμπνευσή του δεν τον αφήνει και εκείνος δεν σταματά. Εκείνη δείχνει όλο και πιο διαλλακτική απέναντι του και αποδέχεται εν μέρει τις επιθυμίες του φοβούμενη μήπως και τον χάσει εκφράζονται όμως παράλληλα τα παράπονά της σε αυτόν που προσφέρει τα μέγιστα.

Ο Ρεμπώ στο Παρίσι θα γνωρίσει τον Βερλαίν, ο οποίος απηύθυνε πρόσκληση στον νεαρότερο Ρεμπώ και αυτή η συνάντηση ενθουσιάζει αμφότερους. Μήπως η προοπτική αυτή της συνάντησής τους είναι το ποιητικό του εναρκτήριο λάκτισμα; Η μητέρα του Ρεμπώ, Βιταλί, δίνει την συγκατάθεσή της για αυτό το ταξίδι, το οποίο θα σημάνει μελλοντικά ένα έντονο ερωτικό πάθος μεταξύ των δύο ανδρών, σε σημείο που η συναναστροφή του Βερλαίν με τους κύκλους του φασαριώδη και άστατου Ρεμπώ, θα αλλοιώσει τον χαρακτήρα του και θα αλλάξουν την συμπεριφορά του με την οικογένειά του και την γυναίκα του. Εμφανίζεται συνεχώς μεθυσμένος, χειροδικεί απέναντι στην γυναίκα του και στο παιδί του με απίστευτη βιαιότητα. Εκείνη μην αντέχοντας την νέα άστατη ζωή και τα τερτίπια του θα απομακρυνθεί  βυθίζοντάς τον σε βαθιά απόγνωση. Βρίσκεται σε μια κατάσταση πολύ κρίσιμη και η ποίηση παραμένει το στήριγμά του, ίσως το μοναδικό καθώς και η σχέση μεταξύ Ρεμπώ και Βερλαίν θα λάβει σύντομα διαστάσεις τραγωδίας σε τέτοιο βαθμό που πλέον υπάρχει κίνδυνος και για τους δύο καθώς το έντονο ερωτικό πάθος οδηγεί σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις.

Στο ποιητικό αυτό έργο, ένα λαμπρότατο έργο ως προς την αλήθεια που εκπέμπει, καταθέτει ο ίδιος όλα τα δικά του βιώματα και αποτελεί έναν ύμνο σε μια ζωή δίχως ελπίδα. Είναι ένα αυτοβιογραφικό έργο που γράφτηκε το 1873 και αποτελεί το μόνο έργο που δημοσιεύτηκε όσο ζούσε. Είναι δίχως άλλο μια κραυγή αγωνίας από τις στοές του Κάτω κόσμου, εκεί που ο Άδης μοιάζει να έχει αγκαλιάσει ήδη τον ποιητή και αυτός λίγο πριν το κύκνειο άσμα του απευθύνεται σε εμάς για να μας δώσει το στίγμα των όσων πέρασε. Συναισθηματικά φορτισμένος και εξαιρετικά ευάλωτος ξεδιπλώνει το κουβάρι των ψυχικών διεργασιών από τις οποίες αδυνατεί να ξεφύγει. Η γλώσσα που χρησιμοποιεί, οι συμβολισμοί και οι αλληγορίες θυμίζουν τον κορυφαίο Δάντη και τη δική του κόλαση, ωστόσο ο Ρεμπώ θα εκφράσει εδώ ένα δικό του λυρισμό, μια πιο σύγχρονη ποιητική διάθεση και θα γίνει ποτάμι που πουθενά δεν σταματά.

Είναι χείμαρρος, είναι αστείρευτος, είναι διαχυτικός και ασυγκράτητος καθώς βλέπει τον κόσμο μέσα του να διαλύεται και αναζητά μια κάποια σανίδα σωτηρίας. Μοιάζει λίγο με το Ρέκβιεμ του Μότσαρτ όπου ο συνθέτης μιλάει για το τέλος ενώ ουσιαστικά καταλαβαίνει πως μιλά ανοιχτά για το δικό του τέλος. Αυτό το έργο δοκιμάζει τις αντοχές του ποιητή, ο ποιητής βρίσκεται σε μια φθίνουσα πορεία και όλα αυτά καθρεφτίζονται στη ροή του λόγου του προκαλώντας στον αναγνώστη αναστάτωση. “Μπορώ να πεθάνω από επίγειο έρωτα ή να πεθάνω από ευλάβεια. Εγκατέλειψα ψυχές ͘  η αναχώρησή μου θα μεγαλώσει τον πόνο τους! Είμαι ο εκλεκτός ανάμεσα στους ναυαγούς ͘   αυτοί που μένουν δεν είναι φίλοι μου;”. Ο Ρεμπώ μιλά με όρους θανατικού, η ζωή του μοιάζει να κρέμεται ήδη από νωρίς και βρίσκεται εν βρασμώ ψυχής σαν ξετυλίγει τις εσωτερικές του αγωνίες, σαν αγγίζει τα κατώτερα στρώματα των δυνάμεών του.

Είναι ένα ποιητικό έργο τόσο γενναίο μα και τόσο οδυνηρό, ένα έργο που μας προϊδεάζει ήδη για την σύντομη συνέχεια του βίου του, ένα έργο με πολλές προεκτάσεις που δείχνει τα αδιέξοδα του ποιητή. Και αν ο ποιητής χάνει σε ελπίδα κερδίζει πραγματικά σε λόγο, γράφει ένα σύγχρονο ποιητικό έπος που μας αιχμαλωτίζει ενώ ο ίδιος σαν σε απολογητικό ύφος μας κάνει κοινωνούς μιας απέλπιδας προσπάθειας να αναγεννηθεί μέσα από τις στάχτες του, να αναδυθεί στην επιφάνεια από τα ψυχολογικά βάθη που πνίγουν το είναι του. Αυτή αν μη τι άλλο είναι η φωνή ενός γνήσιου ποιητή, ενός επαναστάτη της γραφής, ενός ανθρώπου που σαν τον μυθικό Σίσυφο έχει καταδικαστεί να σπρώχνει την πέτρα και σαν φτάνει στο τέλος να επιστρέφει και πάλι πίσω για να επανεκκινήσει ͘   αυτή η ανηφορική πορεία είναι η κόλαση του Ρεμπώ και δεν την κρύβει.

“Δεν είμαι δέσμιος της λογικής μου. Είπα: Θεός. Θέλω την ελευθερία μέσα στη λύτρωση: πώς να την αναζητήσω; Απαλλάχτηκα από τις μάταιες επιθυμίες”

“Πίστεψα ότι απέκτησα υπερφυσικές δυνάμεις. Και λοιπόν; Πρέπει να θάψω τη φαντασία και τις αναμνήσεις μου! Η περίφημη δόξα του καλλιτέχνη και του βάρδου πάει περίπατο”