“Γνώρισα γονείς που το βλέμμα τους είχε σβήσει, σε ορισμένους υπό το βάρος του σώματος κάποιου πειρατή, σε άλλους κατά τη διάρκεια της υπερβολικά μακρόχρονης κομμουνιστικής αναμόρφωσης στα στρατόπεδα, όχι τα στρατόπεδα του πολέμου εν μέσω πολέμου αλλά αυτά της ειρήνης, μετά τον πόλεμο”. Πρόκειται για μία από τις πολλές καταγραφές της συγγραφέως Kim Thuy, που σε πρώτο πρόσωπο απευθύνεται σε όλους εμάς τους αναγνώστες και καταθέτει τις εμπειρίες μιας ολόκληρης ζωής, μιας ζωής στα χαρακώματα της μνήμης. Αναμνήσεις, πληγές, έρωτες, οι περιγραφές της είναι ζωντανές σαν την ίδια της την σάρκα, μιλούν από μόνες τους και εμείς στεκόμαστε θεατές ενός μονολόγου θεατρικού που αγγίζει κάθε σημείο του σώματος και του πνεύματος.Περισσότερα
