μοιραζόμαστε την αγάπη για τα βιβλία και τη γνώση!
Ένα ντοκιμαντέρ για την καθημερινή ζωή της Παλιάς Αθήνας, μια πρωτότυπη διαδρομή γεμάτη σκίτσα, χρονογραφήματα, γελοιογραφίες και αυθεντικά στιγμιότυπα της αθηναϊκής κοινωνίας.
Ο αθηναιογράφος Θωμάς Σιταράς, ξεφυλλίζοντας παλιές εφημερίδες, αποτυπώνει την πραγματική ζωή της πόλης των Αθηνών παρουσιάζοντας:Περισσότερα
Οι Ρωμαίοι εισέβαλαν για πρώτη φορά σε ελληνικό έδαφος το 229 π.Χ. Περίπου εξήντα χρόνια αργότερα όλα είχαν τελειώσει και η Ελλάδα έγινε μια από τις πρώτες Επαρχίες της αναδυόμενης Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Ήταν μια απίστευτη διαδρομή – μια σκληρή και καταστροφική κατάκτηση της χώρας στης οποίας την τέχνη, τη φιλοσοφία και γενικότερα τον πολιτισμό χρωστούσαν τόσο πολλά οι Ρωμαίοι. Περισσότερα
Στον τόμο αυτό δημοσιεύεται το ημερολόγιο του Γιώργου Κ. Παππά, ο οποίος υπηρέτησε στο μέτωπο κατά τον ελληνοϊταλικό πόλεμο και κατόπιν, από την άνοιξη του 1941, ενεπλάκη ενεργά στην Αντίσταση ως ιδρυτικό και ηγετικό μέλος της οργάνωσης Εθνική Δράση, μιας από τις σημαντικότερες της κατοχικής περιόδου. Περισσότερα
Λίγοι γνωρίζουν στη χώρα μας τον γερμανό φιλόλογο και ιστορικό της λογοτεχνίας Ernst Robert Curtius (1886-1956). Περισσότεροι θα γνωρίζουν μάλλον τον παππού του, Ernst Curtius (1814-1896, εξελληνισμένα: Ερνέστος Κούρτιος, που το όνομά του φέρει μία οδός της Άνω Κυψέλης στην Αθήνα)Περισσότερα
«Οι στυγνές δικτατορίες, στρατιωτικές, φασιστικές ή κομμουνιστικές, είναι πλέον λίγες, τουλάχιστον σε μεγάλα τμήματα της ανθρωπότητας. Τα στρατιωτικά πραξικοπήματα και άλλες μορφές βίαιης κατάληψης της εξουσίας γίνονται όλο και πιο σπάνια. Οι δημοκρατίες εξακολουθούν ωστόσο να καταλύονται, να «πεθαίνουν», με άλλον όμως τρόπο. Μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου δεν είναι τόσο οι στρατιωτικοί που πρωταγωνιστούν στην κατάλυση της δημοκρατίας όσο οι ίδιοι οι εκλεγμένοι ηγέτες. Αυτή είναι η περίπτωση όχι μόνο της Βενεζουέλας και του Τσάβες αλλά και χωρών όπως η Γεωργία, η Ουγγαρία, η Ρωσία, η Ουκρανία, η Πολωνία, η Τουρκία, το Περού, η Νικαράγουα, οι Φιλιππίνες, η Σρι Λάνκα. Η παρακμή, η «αποψίλωση» της δημοκρατίας αρχίζει στις μέρες μας από την κάλπη.» (Απόσπασμα από την εισαγωγή του βιβλίου)
Στην αφυπνιστική αυτή μελέτη, που γνώρισε τεράστια επιτυχία και προκάλεσε θύελλα συζητήσεων και δημοσιευμάτων τόσο στον διεθνή όσο και στον ελληνικό Τύπο, οι Steven Levitsky και Daniel Ziblatt, πολιτικοί επιστήμονες και καθηγητές στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, απαριθμούν και αναλύουν τα χαρακτηριστικά σημάδια που εμφανίζονται κάθε φορά που μια δημοκρατία πνέει τα λοίσθια, ενώ κάνουν λόγο και για τα μέσα που μπορούν να αναστείλουν την ασθένεια του δημοκρατικού πολιτεύματος, επισημαίνοντας ότι οι δημοκρατίες θα επιβιώσουν μόνο αν αποφασίσουν να υπερασπιστούν τις αρχές και τα ιδεώδη τους. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Σήμερα το κίνημα του ’68 είναι ένα ακόμα μεξικανικό φάντασμα, από τα πολλά αλύτρωτα και άυπνα φαντάσματα που κατοικούν στον τόπο μας: Ο άγιος Φραγκίσκος της Ασίζης των αμφισβητήσεών μας, ο άγιος Τσε Γκεβάρα των συγκινήσεών μας, ο άγιος Φίλιπ Μάρλοου των ερευνών μας, η αγία Τζέην Φόντα των αγωνιών μας. Το ’68 φαίνεται ότι δεν έχει απλώς εγκατασταθεί στο εργοστάσιο νοσταλγίας που λειτουργεί μέσα στο κεφάλι μας, συγκατοικώντας με τον Λέοναρντ Κοέν και τα ποιήματα του Μπλας δε Οτέρο, αλλά επίσης φαίνεται ότι έχει παραγάγει καύσιμα επικών ποσοτήτων για να τροφοδοτήσει είκοσι χρόνια αντίστασης. Μάς κράτησε πεισματάρηδες μέσα σ’ ένα έδαφος υποταγής, μάς έβαλε στο στόμα το «Όχι» και το «στ’ αρχίδια μου ό,τι κι αν γίνει», εκατοντάδες φορές. Μάς πρόσφερε δεκάδες φορές ανεργία, μάς ανάγκασε να τριγυρίζουμε στον κόσμο πουλώντας την εργατική μας δύναμη και όσο το δυνατό μικρότερο μέρος της ψυχής μας, μάς προστάτεψε από τους πειρασμούς της εξουσίας, μάς απομάκρυνε από το δηλητηριώδες φίλημα του μεξικανικού κράτους. Ή τουλάχιστον έφτιαξε για μας ένα αναπόφευκτο σημείο αναφοράς, χρήσιμο για την περηφάνια, την ενοχή και τη σύγκριση.Περισσότερα
Η περιπέτεια του Τζόσουα Σλόκουμ, αυτού του γεροθαλασσόλυκου, ξεκίνησε ένα απριλιάτικο πρωί του 1895 στη Βοστώνη, όταν ο παλαίμαχος καπετάνιος επιβιβάστηκε στο Σπρέι, ένα παλιό εντεκάμετρο σκαρί που είχε ανακατασκευάσει ο ίδιος, έχοντας πάρει μέσα του τολμηρή απόφαση: να γίνει ο πρώτος άνθρωπος που θα έκανε μόνος του το γύρο του κόσμου με τα πανιά.
Σχεδόν τρία χρόνια κράτησε η παράτολμη οδύσσεια, τρία χρόνια που το Σπρέι κι ο καπετάνιος του πολλές φορές κινδύνεψαν και οι αντοχές τους δοκιμάστηκαν σκληρά. Όμως με την υπομονή, το πείσμα του και τη μεγάλη ναυτική του πείρα, ο Σλόκουμ τελικά κατάφερε αυτό που όλοι θεωρούσαν ακατόρθωτο.Περισσότερα