Ο Γεώργιος Βιζυηνός παραμένει ένας από τους στυλοβάτες των ελληνικών γραμμάτων και της ελληνικής λογοτεχνίας, ένας ποιητής και λόγιος που κατέγραψε στα γραπτά του στιγμές και εικόνες από τα προσωπικά του βιώματα. Στο σύντομο βίο του κατάφερε να αφήσει παρακαταθήκη βιβλία όπως “Το αμάρτημα της μητρός μου”, “Αι συνέπειαι της ιστορίας” και πολλά άλλα τόσο σημαντικά για τα νεοελληνικά γράμματα. Στα βιβλία του, ο αναγνώστης και συνάμα μελετητής, διαβλέπει έναν έντονο αφηγηματικό κόσμο που ξεπροβάλλει και αναδεικνύεται η δραματικότητα των χαρακτήρων παράλληλα με μία αφηγηματική τεχνική, η οποία παραμένει μοναδική και αξεπέραστη.

Ο λόγος του σε πρώτο πρόσωπο και η ολοζώντανη και σπαρταριστή γραφή του είναι τέτοια που μας εντάσσουν στα γραπτά του ως συμμέτοχους και κοινωνούς ενός βιζυηνικού σύμπαντος. Ο Βιζυηνός, γιος πολύ φτωχικής οικογένειας, έμεινε ορφανός από πολύ νωρίς και οι παππούδες του τον στέλνουν στην Κωνσταντινούπολη κοντά στο θείο του για να μάθει ραπτική. Ο Θωμάς Κοροβίνης στο βιβλίο του “Πρώτο φιλί” αναφέρει πως σε προεφηβική ηλικία, ο Γεώργιος Βιζυηνός πηγαίνει στην αυλή του Σουλτάνου για να δουλέψει ως ραφτάκος και να ετοιμάσει το επίσημο ένδυμα της  Ικμπάλ, της μέλλουσας συζύγου του. Εκεί θα γνωρίσει ένα αλλόκοτο και ιδιαίτερο πλαίσιο, θα γίνει κοινωνός άλλων συμπεριφορών, πολύ διαφορετικών και ξένων προς την φύση του, την τόσο εύθραυστη.