Πότης σημαίνει ήρωας του καιρού του, ένα εξπρεσιονιστικό μοντέλο της εποχής του εξαρτημένο από τις ανθρώπινες αδυναμίες και αποδυναμωμένο από κάθε λογής παραστρατήματα. Είναι ένας παλαιστής απέναντι στον ίδιο του τον εαυτό που τον παρασέρνει σε ατοπήματα και, ελλείψει αυτοπεποίθησης τον βυθίζει όλο και περισσότερο στην ασθένεια που τον λιώνει, την μέθη. Είναι επιθετικός, νιώθει πως απειλείται, μισεί ό,τι πριν από λίγο αγαπούσε. Εξαίρεση από όλα αυτά, τα παιδιά του, τα οποία λάτρευε και για τα οποία αφιέρωσε πολλά παραμύθια ακόμα και μέσα από την φυλακή. Η τρυφερότητα ενός ανθρώπου για τα παιδιά μπορεί και διώχνει τα σύννεφα που μαζεύονται για τον υπόλοιπο κόσμο. Σκιαγραφεί έναν ολόκληρο ψυχικό κόσμο, έναν κόσμο απόμακρο και ξένο για εκείνον που ο ίδιος βίωσε από τα παιδικά του χρόνια μέχρι και τον θάνατό του από μακρόχρονη χρήση οινοπνεύματος και ουσιών που όμως ήταν το παράθυρο για να κοιτάξει τον μαγικό κόσμο της γραφής κατάματα και να βρει εκεί το καταφύγιο της ψυχής του.
Ο Χανς Φάλαντα, αυτό είναι το ψευδώνυμο που εμπνεύστηκε από τα παραμύθια των αδελφών Γκριμ, γεννήθηκε το 1893 μέσα σε μία οικογένεια όπου ο πατέρας ασκούσε έντονη την καταπίεση και εκείνος με ιδιαίτερη ιδιοσυγκρασία και ισχυρή την αίσθηση της μοναχικότητας παρέμενε σε δύσκολη θέση μην μπορώντας να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις του. Από μικρή ηλικία βρέθηκε μπλεγμένος σε καβγάδες με καταστροφική για τον ίδιο κατάληξη, αργότερα κατηγορήθηκε για υπεξαίρεση χρημάτων και άρχισε από νωρίς να γεύεται όπως ο Φιτζέραλντ την απόλαυση του ποτού και της μέθης, αυτής της αίσθησης φυγής από τα επίγεια και της ανύψωσης σε μία άλλη πραγματικότητα που όμως μετά από λίγο καθίσταται αρρωστημένη και καταθλιπτική και τελικά γίνεται μαρτυρική.
