«Μερικές φορές αναρωτιέμαι αν τον κόσμο κυβερνούν κάποιοι έξυπνοι που μας δουλεύουν ή κάποιοι ηλίθιοι που μιλάνε σοβαρά» είχε γράψει ο Μαρκ Τουέιν σχετικά με τον κόσμο γύρω του. Ο Μαρκ Τουέιν, ο συγγραφέας του “Τομ Σώγιερ” και του “Οι περιπέτειες του Χακλμπέρι Φιν” εδώ δεν υπολείπεται νοημάτων και διδαγμάτων. Εισβάλλει στην φύση των ανθρώπων που θεωρούν πως έχουν την εξουσία του γράφειν, αυτών των υποτιθέμενων μάγων της είδησης που έχουν ως αποστολή τους την ακέραιη και σαφή διάδοση των γεγονότων χωρίς να μεροληπτούν. Όμως κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει και είναι πέρα για πέρα γνωστό πως με την πένα τους αντί να φροντίζουν για την ενημέρωση των πολιτών, αυτοί αναλώνονται σε ψευδεπίγραφες και ανεδαφικές πληροφορίες. Ποια είναι όμως η σχέση της αλήθειας με το ψέμα, της ευθύτητας με την παραπλάνηση και της μικροπρέπειας με την ανιδιοτέλεια; Ο Μαρκ Τουέιν κατακεραυνώνει αυτούς τους σαλτιμπάγκους που μόνιμα διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα προσφέροντας μόνο κατασκευασμένα εξιστορήματα αντί να υπηρετούν την κοινή γνώμη και το δημόσιο συμφέρον με τον έναν και μοναδικό τρόπο που δεν είναι άλλος από την ακριβή και καθαρή μετάδοση της πληροφορίας χωρίς την εξυπηρέτηση συμφερόντων και μακριά από αμοιβές και δωροδοκίες.
Στα διηγήματά του με την τέχνη του παραμυθά που μόνο εκείνος γνωρίζει να πλάθει με τα χέρια του, προκαλεί τον αναγνώστη, τον προβληματίζει, τον μετατρέπει σε κατήγορο με μέθοδο που δεν αφήνει περιθώρια για αμφιβολίες και δεύτερες σκέψεις. Ειρωνικός και καυστικός, επιτίθεται σφοδρά και με αμεσότητα λόγου στους θεσμούς της Αμερικής που χωλαίνει, αδυνατώντας να αντιληφθεί την διαφθορά, την σαθρότητα των αξιών και των εκάστοτε πολιτικών. Το κωμικό και χιουμοριστικό στοιχείο είναι αυτό που κυριαρχεί σε όλα τα διηγήματα και βέβαια εντάσσει σε αυτό και το στοιχείο της υπερβολής για να φουσκώσει εκούσια την συνεχή παρακμή ανθρώπων και νοοτροπιών.
