Αν έχει κάποιος ταξιδέψει στο Μπέργκαμο, το οποίο βρίσκεται μία ώρα από το Μιλάνο, θα βρεθεί κατευθείαν μέσα στο κλίμα και την ατμόσφαιρα που ο συγγραφέας Γιάκομπσεν θέλει να δημιουργήσει. Μία πόλη που χωρίζεται στην παλιά πόλη, που δεσπόζει ψηλά και στην νέα πόλη που βρίσκεται ακριβώς από κάτω. Είναι μία πόλη όπου μοιάζει ο χρόνος να μην την έχει πειράξει, σαν να βγήκε από κινηματογραφικό σκηνικό και πίνακα της Αναγέννησης και προκαλεί δέος στον εκάστοτε επισκέπτη. Οι δρόμοι της παλιάς πόλης είναι στενά σοκάκια όπου ο χρόνος έχει παγώσει και ο Γιάκομπσεν βρήκε ιδανική ευκαιρία κατά την παραμονή του στην περιοχή να την θαυμάσει και να χτίσει μια ιστορία μακάβρια αλλά και βαθιά συμβολική και αλληγορική. Το Μπέργκαμο όπως και αρκετές περιοχές της Γηραιάς ηπείρου είχαν δεχτεί κατά τον μεσαίωνα το πλήγμα της θανατηφόρας πανούκλας που οδήγησε στον θάνατο εκατομμύρια ανθρώπους.
Ο Γιάκομπσεν έχει τη νιτσεϊκή διάσταση στο μυαλό του, είναι ένας συγγραφέας που μόνο με την Πανούκλα στο Μπέργκαμο θα αρκούσε για να μείνει στην ιστορία της λογοτεχνίας καθώς ξεδιπλώνει όλη την υποκριτική στάση του ανθρώπου μπροστά στα θεϊκά σημάδια που αρνείται να κατανοήσει και πέφτει βουτηγμένος μέχρι το κεφάλι στα νερά της αυτοκαταστροφής του. Με την πρώτη ευκαιρία, ο άνθρωπος αναζητά το κακό δίπλα του, αφήνει την λογική του χαμένη στη μετάφραση και επιστρατεύει το ανέκαθεν διαχρονικό του μικρόβιο προς την αμαρτία, την απιστία. Η πανούκλα είναι ένα προφητικό σημάδι από τον Θεό όπως σήμερα οι φωτιές και οι πλημμύρες στα μήκη και πλάτη του κόσμου ή απλά μία τυχαία σύμπτωση, μία δυστυχής συγκυρία που θα περάσει; Ή μήπως είναι η δική του – του ίδιου του συγγραφέα – κάθοδος στον δρόμο της Κολάσεως λόγω της αρρώστιας που τον ταλαιπωρούσε για όλη του τη ζωή;
