Το κείμενο αυτό λοιπόν συντάσσεται λίγο πριν ξεσπάσει η ταραχώδης και ιστορική Γαλλική Επανάσταση. Είναι κατά μία έννοια και ένα κείμενο βαθιά πολιτικό αν δει κανείς την τελική έκβαση της ιστορίας. Πρόκειται για έναν κόσμο που απολαμβάνει σε αποκλειστικότητα, για έναν κόσμο των ολίγων που βρίσκεται αγκαλιά με τις ερωτικές απολαύσεις του, ένα αυλικό περιβάλλον απομονωμένο από τον έξω κόσμο που χαίρεται δίχως περιορισμούς, είναι μια περίκλειστη ερωτική θεατρική σκηνή όπου πρωταγωνιστούν η ακολασία και οι ερωτικές περιπτύξεις που δεν έχουν όρια. Από την άλλη υπάρχει ο λαός που ζει στο περιθώριο, ο λαός που σε λίγο θα εξεγερθεί γιατί δεν έχει να φάει και μια εκ των πρωταγωνιστριών των ερωτικών σκηνών και κύρια εμπνεύστρια τους που είναι η Μαρία Αντουανέτα τους ζητά να φάνε το περίφημο παντεσπάνι αντί για ψωμί.
Ο συγγραφέας, ως ανταποκριτής όλων αυτών, παραδίδει ένα κείμενο που μιλάει ανοιχτά για όσα λαμβάνουν χώρα σε μια κοινωνία με τόσες ανισότητες όπου η απόλαυση είναι προνόμιο των λίγων. Όλοι οι πρωταγωνιστές των ερωτικών εξάρσεων που οφείλουν να παραμείνουν μυστικές και μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας χορεύουν σε ρυθμούς πρωτοφανούς και μοναδικής ικανοποίησης, μιας ικανοποίησης που καταδεικνύει περίτρανα την ομορφιά και τηχ λιδή της εξουσίας που επιβάλλει τα δικά της θέλω, τα πιο ακραία και τα πιο απαιτητικά. Ο συγγραφέας με την πένα του παραθέτει, ίσως και προς έκπληξή του, όλα όσα συμβαίνουν εντός των τειχών και εμφανίζεται ως η γέφυρα ανάμεσα στα εντός και τα εκτός. Η παραμονή του συγγραφέα ως ανώνυμου ίσως να μην είναι τυχαία γιατί η επιταγή και το πρόσταγμα της βασίλισσας να μείνουν όλα εν κρυπτώ και έτσι δεν αφήνει πολλά περιθώρια για αθέτηση της εντολής, τα αντίποινα θα ήταν συνώνυμα του θανάτου.
