Στον τροπικό των διαχρονικών βιβλίων

Κάθε φορά που ένα βιβλίο λογοτεχνικό, από αυτά που συγκλονίζουν το μυαλό και τις αισθήσεις, με εξουσιάζει και με κυριεύει ψυχή τε και σώματι, τότε φέρνω στον νου μου την ρήση του Τόμας Καρλάιλ που αναφέρει ευφυώς πως τα βιβλία είναι φίλοι μου που ποτέ δεν με απογοητεύουν. Πράγματι, έτσι συμβαίνει όταν συναντάς στις φράσεις του Φλωμπέρ την ανεξήγητη προσωπογραφία της Έμας Μποβαρύ να πάλλεται από διλήμματα πάσης φύσεως και να κυριαρχείται από πόθο και αγωνία για τους φλογερούς έρωτες. Περισσότερα

Εμίλ Ζολά: Μια (λογοτεχνική) ζωή στην υπηρεσία της κοινωνίας και της αλήθειας

 «Ο καλλιτέχνης δεν είναι τίποτα χωρίς το ταλέντο, αλλά το ταλέντο δεν είναι τίποτα χωρίς τη δουλειά». Και πράγματι, ο κοινωνικά ευαίσθητος Εμίλ Ζολά ποτέ δε σταμάτησε να εργάζεται με όπλο το χάρισμά του στη γραφή. Ποτέ δεν κουράστηκε να κυκλοφορεί σαν ιμπρεσιονιστής ζωγράφος και να καταγράφει με την ματιά του και ύστερα με το μελάνι του επάνω στο χαρτί τις κοινωνικές ανθρώπινες στιγμές, τις εξάρσεις, τις αδυναμίες, τα τρωτά σημεία που αντίκριζε. Περισσότερα