Δημοσιεύτηκε στισ

Άνθρωποι σε κατάσταση σύγχυσης και εσωτερικής πολιορκίας (Djuna Barnes, Νυχτοδάσος, Εκδόσεις Gutenberg)

Η έκδοση μας συστήνεται με δύο εισαγωγές, μία πρώτη από τον Τ.Σ. Έλιοτ και μια δεύτερη από την εξαιρετική συγγραφέα Τζάνετ Γουίντερσον. Ο Τ.Σ. Έλιοτ γράφει την εισαγωγή αυτή με αφορμή την πρώτη έκδοση του βιβλίου το 1937 και αναφέρει χαρακτηριστικά: “Το βιβλίο δεν είναι απλώς μια συλλογή ατομικών πορτρέτων ͘  οι χαρακτήρες είναι όλοι σφιχτά δεμένοι μεταξύ τους, όπως είναι και οι άνθρωποι στην πραγματική ζωή, περισσότερο εξαιτίας αυτού που αποκαλείται τύχη ή πεπρωμένο, παρά από συνειδητή επιλογή του ενός για τη συντροφιά του άλλου: το κέντρο του ενδιαφέροντος εντοπίζεται σε ολόκληρη τη σύνθεση που σχηματίζουν, παρά στα επιμέρους συστατικά της”. Τα πρόσωπα της Μπαρνς μοιάζει να ανεβοκατεβαίνουν τον Άδη των επιθυμιών τους και των συναισθηματικών τους εξάρσεων με μία μοίρα ανθρώπινη για την οποία δεν είναι ουσιαστικά ένοχοι.Περισσότερα

Δημοσιεύτηκε στισ

Franz Kafka, Γράμμα στον πατέρα, Εκδόσεις Μίνωας

Αινιγματική περσόνα της παγκόσμιας λογοτεχνίας, σε όλο το φάσμα της άστατης λόγω της ιδιοσυγκρασίας του λογοτεχνικής του διαδρομής, ο Κάφκα παλεύει με το εγώ του, αντιμετωπίζει τον εαυτό του και αγωνίζεται μέσα του να ορθοποδήσει. Σε όλη του τη ζωή, αναζητά την ευτυχία που μοιάζει με την άκρη ενός νήματος που πασχίζει να πιάσει αλλά όλο του ξεφεύγει γιατί παραπατάει μέσα στους συλλογισμούς του που βυθίζονται στην απώλεια της φύσης του. Στην επιστολή αυτή δεν θα απομακρυνθεί καθόλου από τις εσωτερικές του αναζητήσεις και θα επιχειρήσει, δια μέσου της γραφής, που ήταν και το φάρμακό του σε αυτά που τον κατέτρεχαν, να δώσει λύση στις προσωπικές και ενδόμυχες παλινωδίες του μήπως και ξεφύγει από τους φόβους του και την πατρική φιγούρα που τον έχει στοιχειώσει. Υπάρχει όμως και μια άλλη οπτική σε σχέση με το Γράμμα στον πατέρα, βιβλίο που δεν διάβασε ποτέ ο πατέρας του, Χέρμαν Κάφκα. Είναι ένα χρονικό και ένα ιστορικό θρήνου του ίδιου του Κάφκα, το οποίο και απευθύνει στον πατέρα του για να κατευνάσει την θλίψη που τον κατακυριεύει. Περισσότερα

Δημοσιεύτηκε στισ

Ένας μοναχικός καβαλάρης αποκαλύπτεται και εξομολογείται από καρδιάς (Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, Η ρωσική ψυχή, Εκδόσεις Πατάκη)

Ταπεινός και καταφρονεμένος, αιώνιος σύζυγος, αδερφός του εαυτού του, έφηβος που πέρασε την ζωή του μέσα σε λευκές νύχτες, αυτός είναι ο Φιόντορ Ντοστογιέφσκι. “Τα διηγήματα που περικλείονται στα κείμενα του Ημερολογίου ενός συγγραφέα συνιστούν αυτόνομα λογοτεχνικά έργα, μπορούν όμως να εκληφθούν και ως παραβολές, να υπηρετήσουν ως καλλιτεχνικές εικονογραφήσεις των ιδεολογικών επιχειρημάτων που ο Ντοστογιέφσκι προτείνει στα άρθρα που τον πλαισιώνουν”. Αυτά γράφει η Rosamund Bartlett, στην εξαιρετική εισαγωγή, αναλύοντας με λεπτομέρεια τους λόγους που οδήγησαν τον Ρώσο συγγραφέα να καταγράψει τις σκέψεις του σε αυτό το ημερολόγιο, το οποίο αν μη τι άλλο αποτελεί αυτοτελές έργο και μάλιστα μεγίστης σημασίας.Περισσότερα

Δημοσιεύτηκε στισ

Χουάν Ρούλφο, Πέδρο Πάραμο, Εκδόσεις Πατάκη

Ο Φραντς Κάφκα στην Μεταμόρφωση περιγράφει έναν δεσποτικό και αυταρχικό πατέρα, την εικόνα του οποίου ο ήρωας αδυνατεί να απεμπολήσει καθώς τον έχει στοιχειώσει αυτή η πατρική μορφή η οποία τα πάντα καταδυναστεύει. Απέναντι στον σπασμένο του καθρέφτη και το ρημαγμένο του εγώ αντιπαλεύει ένα alter ego μήπως και σώσει αυτό καθαυτό το εγώ του. Έτσι, επιστρατεύει όλα εκείνα τα όπλα που θα τον καταστήσουν βράχο και όχι έρμαιο του εαυτού του έτοιμο να τον κατασπαράξουν οι αναμνήσεις και η τρομοκρατία της συνείδησής του που πυροβολείται συνεχώς από πυρά εσωτερικής φύσης και ενδοοικογενειακής τρομοκρατίας. Σε αυτή την λογική και με όρους αρχαίας ελληνικής τραγωδίας κινείται και πορεύεται και ο Χουάν Ρούλφο στο εκπληκτικό Πέδρο Πάραμο, όπου ο Γκρέγκορ του Κάφκα αντικαθίσταται από τον γιο Χουάν Πρεσιάδο και εδώ η δημόσια υπηρεσία είναι η Κομάλα, ο τόπος όπου είναι συνυφασμένος με την χαμένη πια μητρική μορφή.Περισσότερα

Δημοσιεύτηκε στισ

Θνητοί αιχμάλωτοι του έρωτα και άλλα επικίνδυνα δαιμόνια (Alfred de Musset, Οι δύο ερωμένες & άλλες νουβέλες, Εκδόσεις Ροές)

“Έρωτα, μάστιγα εσύ του Κόσμου, τρέλα. Εσύ που με τόσο εύθραυστους δεσμούς δένεσαι με την ηδονή…”. Αυτά είναι τα λόγια του συγγραφέα που και στις τρεις ιστορίες που παρουσιάζονται εδώ υμνεί τον έρωτα, αυτόν που καθ’ ομολογία του ίδιου μπορεί και ανυψώνει ενώ παράλληλα έχει την υπέρτατη δύναμη να καταδικάζει. Λάτρης ο ίδιος των γυναικών και εξαιρετικός χειριστής της γλώσσας από πολύ μικρή ηλικία, εδώ ξεδιπλώνει όλο τον εσωτερικό του κόσμο και παραδίδει στον αναγνώστη ιστορίες βγαλμένες από μία ζωή γεμάτη έρωτα που χωρίς αυτόν δεν νοείται η ύπαρξή μας. Έναν έρωτα κεραυνοβόλο και συνάμα επικίνδυνο γιατί όσο εύκολα ενώνει ανθρώπους άλλο τόσο μπορεί και τους διαλύει ενώ αποδεκατίζει τη διάθεσή τους για ζωή. Περισσότερα

Δημοσιεύτηκε στισ

Elisabeth Gaskell, Η ιστορία της παραμάνας, Εκδόσεις Μεταίχμιο

Ο  Γκυ ντε Μωπασάν, στο βιβλίο του ο Οξαποδώ, γράφει για την συνάντησή του με μια μορφή που αν την εικονοποιούσαμε θα είχε μάλλον την όψη του περίφημου πίνακα Η κραυγή του Νορβηγού ζωγράφου Έντβαρτ Μουνκ. Ο Γάλλος συγγραφέας στέκεται αντιμέτωπος με ένα περίεργο και αλλόκοτο ον το οποίο δυσκολεύεται να προσδιορίσει, ένα ον που τον στοιχειώνει σε κάθε έκφανση της καθημερινότητάς του. Μην ξεχνάμε επίσης το βιβλίο Φρανκενστάιν της Μαίρης Σέλλευ, φίλης του Λόρδου Βύρωνα, η οποία και ήταν ουσιαστικά από τις πρώτες γυναίκες που ασχολήθηκαν με την λογοτεχνία τρόμου. Η Ελίζαμπεθ Γκάσκελ, γνωστή από το μυθιστόρημά της Βορράς και Νότος, είναι μια σημαίνουσα μορφή των γραμμάτων εκείνης της εποχής και ζει σε μια εποχή έντονων διεργασιών στην κοινωνία στην οποία συμμετέχει και είναι μέρος της. Είναι εύλογο λοιπόν μέσα από την παρατήρηση των ανθρώπινων συμπεριφορών αλλά και μέσα από την ολοένα και αυξανόμενη μεταβολή των κοινωνικών καταστάσεων να προβληματίζεται έντονα και αυτό να το μετουσιώνει σε μια νουβέλα, η οποία είναι γεμάτη από απόκοσμες και παράξενες εικόνες, εισάγοντας νωρίς την έννοια της βίας και δη της ψυχολογικής.Περισσότερα