Ο Μπους θεμελιώνει από τις βάσεις του μία πραγματικότητα που παραπέμπει σε ντιβάνι ψυχολόγου όσο ξεδιπλώνει την ιστορία και τον κόσμο στον οποίο ζει ο ήρωάς του, κυνηγώντας ένα άπιαστο όνειρο, αυτό της πεταλούδας αλλά παράλληλα αγνοώντας και τους κινδύνους αυτού του κυνηγιού. Η εγκατάλειψη της οικογενειακής στέγης είναι μία περιπέτεια όμοια με του Μόγλη, ένας έφηβος εδώ βέβαια και όχι ένα παιδί όμως η κοινή συνισταμένη είναι η άγνοια του κινδύνου που ελλοχεύει και αυτό είναι βασικός παράγοντας. Έξω εκεί στην ζούγκλα του κόσμου ο ήρωας του Μπους είναι αντιμέτωπος με θηρία μικρά και μεγάλα, πώς άραγε θα ανταποκριθεί; Ο πρωταγωνιστής Πέτρος φέρει αυτό το όνομα και ίσως το όνομα αυτό να μην είναι μια τυχαία επιλογή από μέρους του συγγραφέα μιας και ο μαθητής του Ιησού μετά την άρνηση του δασκάλου του περπάτησε τον δρόμο της αμφιβολίας και ζήτησε τις εξηγήσεις από τον Θεό του για αυτή του την πράξη μέχρι να βρει τον τρόπο να βγει στην Ρώμη με τα κλειδιά του οίκου του.
Μέσα σε έναν κόσμο ιδανικό όπως εκείνος τον είχε φανταστεί ξεκινάει το ταξίδι του κυνηγιού μιας πεταλούδας που για αυτόν είναι η προσωποποίηση της ελπίδας και του ονείρου και έτσι πορεύεται χωρίς όμως ουσιαστικά πυξίδα, χωρίς σχέδιο και βρίσκεται ενώπιον διλημμάτων και αποφάσεων που όμως ως έφηβος δεν έχει την ωριμότητα να ζυγίσει. Συνεπώς, καθίσταται έρμαιο της ίδιας του της ουτοπικής αντίληψης των πραγμάτων, καθίσταται ο ίδιος πεταλούδα στην θέση της πεταλούδας και βιώνει κάτι σκληρό, αδυσώπητο, εχθρικό και απειλητικό μαζί σαν γνωρίζει τη μάγισσα Λουκίνδη από την οποία μαγεύεται. Το ίδιο συμβαίνει σαν έρχεται σε επαφή με την πονηριά της αλεπούς του Αισώπου που εδώ βρίσκεται μεταμορφωμένη στον Νάτση, αυτόν τον πανούργο και κατεργάρη που τον παρασύρει σε άνομες και ανήθικες δραστηριότητες γιατί τον βρίσκει ευάλωτο και εύθραυστο πιόνι στην σκακιέρα του.
