“Έρωτα, μάστιγα εσύ του Κόσμου, τρέλα. Εσύ που με τόσο εύθραυστους δεσμούς δένεσαι με την ηδονή…”. Αυτά είναι τα λόγια του συγγραφέα που και στις τρεις ιστορίες που παρουσιάζονται εδώ υμνεί τον έρωτα, αυτόν που καθ’ ομολογία του ίδιου μπορεί και ανυψώνει ενώ παράλληλα έχει την υπέρτατη δύναμη να καταδικάζει. Λάτρης ο ίδιος των γυναικών και εξαιρετικός χειριστής της γλώσσας από πολύ μικρή ηλικία, εδώ ξεδιπλώνει όλο τον εσωτερικό του κόσμο και παραδίδει στον αναγνώστη ιστορίες βγαλμένες από μία ζωή γεμάτη έρωτα που χωρίς αυτόν δεν νοείται η ύπαρξή μας. Έναν έρωτα κεραυνοβόλο και συνάμα επικίνδυνο γιατί όσο εύκολα ενώνει ανθρώπους άλλο τόσο μπορεί και τους διαλύει ενώ αποδεκατίζει τη διάθεσή τους για ζωή.
Η δύναμη του έρωτα που αφηγείται ο ντε Μυσσέ δεν λογαριάζει θύτες και θύματα, είναι ισχυρός σαν ηφαίστειο και ολέθριος σαν σεισμό, είναι αδίστακτος αλλά συνάμα και σαγηνευτικός για αυτό και πιάνει στα δίχτυα του τον άνθρωπο και τον χειραγωγεί ως αρχαίος θεός που είναι. Οι πρωταγωνιστές των ιστοριών του προσπαθούν να ερμηνεύσουν τα βήματα και τις κινήσεις των αγαπημένων τους χωρίς καθαρό μυαλό, χωρίς σχέδιο υποπίπτουν σε σφάλματα και λάθος συμπεριφορές παρασυρμένοι από ένα φλογερό πάθος και έναν ασίγαστο πόθο για έρωτα. Οι ήρωές του είναι υποχείρια μαγνητικών ερωτικών πεδίων που κατευθύνονται σε κάθε κατεύθυνση δίχως προειδοποίηση άρα κανείς δεν μπορεί να λάβει τα μέτρα του για να προστατευτεί. Εκούσια παλεύουν δια χειρός ντε Μυσσέ με το ίδιο τους το πεπρωμένο και τον φόβο να χάσουν ό,τι είχαν ή ό,τι θεωρούν πως τους ανήκε. Αν και προφανώς κανείς δεν ανήκει σε κανέναν και οι ερωτικές ορέξεις και διαθέσεις αλλάζουν δρομολόγια χωρίς ενημέρωση του επιβατικού κοινού.
